Η ΚΙΒΩΤΟΣ Μυτιλήνης ενημερώθηκε χθες για ένα ενδιαφέρον περιστατικό.
Οικογένεια που ήλθε στο εξοχικό της για της καλοκαιρινές διακοπές ανακάλυψε ότι στον κήπο τους είχε βρει καταφύγιο μια….αλεπουδοοικογένεια (η μαμά και τα 3 αλεπουδάκια). Και έτσι επικοινώνησαν μαζί μας για το πώς να διαχειριστούν την κατάσταση.
Η αλεπού είναι ένα θαυμάσιο (και πολύ παρεξηγημένο) ζώο αλλά παραμένει ένα ΑΓΡΙΟ ζώο. Προφανώς ΔΕΝ έχει θέση στους κήπους μας αλλά στη φύση, και προφανώς ΔΕΝ είναι κατοικίδιο. Τι κάνουμε, λοιπόν, σε τέτοιες περιπτώσεις;
1. ΔΕΝ ταΐζουμε τις αλεπουδες/αλεπουδάκια ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
2. ΔΕΝ αφήνουμε τροφές ή σκουπίδια σε σημεία που μπορούν να έχουν πρόσβαση
3. Έχουμε απωθητική συμπεριφορά όταν μας πλησιάζουν (φωνάζουμε, κουνάμε τα χέρια μας, καταβρέχουμε με το λάστιχο, προκαλούμε θόρυβο κτλ) ώστε οι αλεπούδες να θεωρήσουν τον χώρο ως επικίνδυνο/αφιλόξενο.
4. Χρησιμοποιούμε το ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΥΣΣΑΣ σκυλί μας (ή αυτών των γνωστών μας) για να κάνει μερικές βόλτες στον χώρο μας. Η παρουσία του σκυλιού μας -και ΕΙΔΙΚΑ το ότι το σκυλί θα «μαρκάρει» την περιοχή με τα ούρα του- θα θεωρηθεί από τις αλεπούδες ως παρουσία θηρευτή. Τον σκυλο γυρω απο τον χωρο με οδηγο( λουρι) για να μην κανουν κακο στις αλεπουδες.
Καταβρεχουμε προς το μερος των αλεπουδων και οχι πανω στα αλεπουδακια.
5. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν ασκούμε θανατηφόρα βία απέναντι στις αλεπούδες καθώς κάτι τέτοιο τιμωρείται από τον νόμο με βαριές ποινές και πρόστιμα.
Και με αυτές τις απλές ενέργειες, σε μερικές μέρες οι αλεπούδες θα απομακρυνθούν από τον χώρο, για να ζήσουν αυτές καλά (στη φύση) και εμείς καλύτερα (στον κήπο μας)!
