Ο Οδυσσέας, ο 11χρονος “βερολινέζος” που μέσα σε μερικές ώρες κατάφερε να συγκεντρώσει με τους συμμαθητές του μια γενναία χρηματική προσφορά για τους συνομήλικούς του πρόσφυγες στη Λέσβο έκανε το όνειρό του πραγματικότητα.Ήρθε και μοίρασε μόνος του τα παιχνίδια και τα είδη πρώτης ανάγκης που αγοράστηκαν από αυτή την ενέργεια αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε τα παιδιά είναι η μόνη ελπίδα.
Πριν από λίγους μήνες ο Οδυσσέας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βερολίνο από Έλληνα πατέρα και ελληνογερμανίδα μητέρα, διοργάνωσε στο σχολείο του “PAPAGENO–BERLIN” ένα μπαζάρ για τα προσφυγόπουλα της Λέσβου. Μαζί με την τάξη του (5c), τους 17 συμμαθητές του και τη δασκάλα του Manuela Anton έφτιαξαν γλυκά που πουλήθηκαν με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τα προσφυγόπουλα.
Η δράση του στέφθηκε με τεράστια επιτυχία! Τα γλυκά αγοράστηκαν όλα από τους μαθητές του σχολείου! Η ιδέα του αγκαλιάστηκε τόσο από τους μεγάλους, γονείς και δασκάλους, όσο βέβαια και από τους συμμαθητές του που βοήθησαν τον Οδυσσέα να κάνει πραγματικότητα την πολύ όμορφη σκέψη του.
Όμως ο Οδυσσέας ήθελε να δει και να γνωρίσει από κοντά αυτά τα παιδιά για τα οποία είχε ακούσει και να τους δώσει ο ίδιος τα αγαθά που συγκεντρώθηκαν από αυτόν και τους συμμαθητές του.
Έτσι πριν από λίγες μέρες κατέφθασε με τη μητέρα του. Το Κέντρο φιλοξενίας του Καρα Τεπέ, ο Σταύρος Μυρογιάννης και οι μικροί φιλοξενούμενοί του άνοιξαν την αγκαλιά τους στον Οδυσσέα που σχεδόν καθημερινά βρισκόταν στους χώρους του πρότυπου κέντρου φιλοξενίας, δίπλα στα συνομήλικα με εκείνον παιδιά, που ακόμη και αν δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, κατόρθωσαν να επικοινωνήσουν μέσα από την ανεμελιά της ηλικίας τους.
Ποδόσφαιρο και μπάσκετ,σαπουνόφουσκες για τους μικρότερους και ώρες πέρα -δώθε κάτω από τον ίδιο ουρανό που θέλει τα παιδιά να είναι ελεύθερα και κυρίως ευτυχισμένα.Αυτό που του έκανε εντύπωση ήταν το πόσο ευγενικά ήταν μαζί του .
“Θα ξανάρθεις αύριο” τον ρωτούσαν όλα μαζί όταν έφτανε η ώρα να φύγει. Κάποια από αυτά μιλούσαν λίγο αγγλικά αλλά το παιχνίδι κατέληγε μέσα σε χαμόγελα ευτυχίας και χαράς.Αυτές τις στιγμές ανεμελιάς κατάφερε ο Μικρός Οδυσσέας να τις χαρίσει στα προσφυγόπουλα με μερικές σακούλες δώρα από χρήματα που μάζεψε η τάξη του .
“Τώρα θα διοργανώσω νέο μπαζάρ τα Χριστούγεννα” , μου είπε με ύφος αποφασιστικό “γιατί οι καινούριοι φίλοι μου είπαν ότι χρειάζονται μαξιλάρια …”
Σκέφτομαι ,σε τι μικρά και ευτελή αντικείμενα βρίσκεται η ευτυχία ενός παιδιού.Σε ένα μαξιλάρι για να ονειρεύεται κάθε βράδυ ποια μπορεί να είναι η νέα του πατρίδα…
Φωτογραφίες: Γιώργος Παπαδόπουλος
