Μπουχτίσαμε από λόγια κι από … λαμόγια.

Γράφει ο Γιάννης Ευσταθίου

Διάρα τσακιστή δε δίνουν πλέον οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι από τα παχιά λόγια τα μεγάλα, εκείνα που βγαίνουν από το στόμα κάποιου ινστρούκτορα ( καθοδηγητής – συμβουλάτορας), λόγια που ανήκουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα νέα παιδιά, στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται χρειάζονται ξεκάθαρες κουβέντες και κυρίως απαιτούν λύσεις στα ουσιαστικά ζητήματα που τους απασχολούν, όπως είναι η εκπαίδευση, η αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, ο προγραμματισμός και οι νέες αντιλήψεις. Και κυρίως, η προοπτική στα θέματα που τους αφορούν, όπως είναι οι σχέσεις, η ψυχαγωγία, η επικοινωνία και η μελλοντική τους εξέλιξη. Αντ΄ αυτών ακούνε παρωχημένες απόψεις και … κούφια λόγια. Αποτελεί δε χαρακτηριστικό παράδειγμα η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν τα κοινά ζητήματα, αντιλαμβανόμενοι ότι η οποία προσπάθεια καταβάλουν πέφτει στο κενό.

Τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν, δεν έγιναν κατανοητά ή δεν συνέφεραν στις εκάστοτε εξουσίες. Και το γαϊτανάκι με τις πολιτικές ..μουτσούνες γυρίζει στον αέναο χορό των συμφερόντων μιας γερασμένης πολιτικής. Ξεκάθαρα, λοιπόν, η συμμετοχή κάποιων στα κοινά, οι οποίοι, έχουν δέσει το γάϊδαρό τους, δεν ευνοεί τον αγώνα που κάνουν όσοι αγαπούν τον τόπο τους και μοχθούν για το κοινό καλό. Δε μπορεί ένας συνταξιούχος βολεμένος από το σύστημα, ένα πολιτικό … λαμόγιο, που άλλα πιστεύει και άλλα πράττει και αναλόγως όπου φυσάει ο άνεμος πάει, να επιδιώκει την όποια ανατροπή και αλλαγή. Αν ήταν ο οιοσδήποτε εξ αυτών των σωτήρων του τόπου, ανιδιοτελής και επαναστάτης, θα το είχε πράξει και στο παρελθόν. Η κοντή μνήμη, όσο ορισμένοι επιδιώκουν να την … ψηλώσουν, πάντα κοντή θα μένει. Όσο κι αν προσπαθούν να ορθώσουν και όχι να … ψηλώσουν το ανάστημά τους, τα υψηλά ιδανικά δεν πρόκειται να τ΄ ακουμπήσουνε. Δε βολεύουμε τα του οίκου μας με κυβερνητικές παρεμβάσεις και δεν καταλαμβάνουμε θώκους επειδή είμαστε παιδιά του κομματικού σωλήνα κι όταν αλλάξει η … αλλαγή στρεφόμαστε αλλού επειδή συμφέρει. Κι από τέτοιους στη Λέσβο μια … κβάρα. Κι επειδή είναι της μοδός η ντοπιολαλιά, ας χρησιμοποιήσω μια φράση ενδεικτική μιας κι έχουμε αποκριές. “Κλαν τσι σταβζ τσι μαγγανίζ τσι ούλου του χουριό βουγίζ”

Άντε γειααααα.