Μετά την υπερψήφιση στην αρμόδια επιτροπή του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, η έκβαση της υπόθεσης της Ανδρομέδας Ψαρού που εξετάζεται αύριο στο Ειρηνοδικείο Μυτιλήνης είναι καθοριστικής σημασίας όχι μόνο για την τρανς κοινότητα αλλά αποτελεί κι ένα σημαντικό βήμα στον αγώνα της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για να αλλάξει κάποιος-α τρανσέξουαλ παλιότερα όνομα και ταυτότητα, ο νόμος απαιτούσε χειρουργικό επαναπροσδιορισμό φύλου, όμως μέχρι σήμερα, 19 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν υιοθετήσει διαδικασία αλλαγής νομικής καταχώρισης φύλου χωρίς προαπαιτούμενες χειρουργικές επεμβάσεις ή στείρωση, καθώς μια σειρά διεθνείς και ευρωπαϊκοί οργανισμοί θεωρούν ότι τέτοια προαπαιτούμενα καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και συνιστούν είδος βασανισμού.
Η αλλαγή της ταυτότητας για ένα τρανς άτομο είναι σημαντική για την καθημερινότητα του αφού η ταυτότητά του δεν συνάδει με τη φυσική του παρουσία κι έτσι υπάρχουν πολλές φορές προβλήματα ταυτοπροσωπίας.
“Καταρχήν δεν μπορούσα να ταξιδέψω με αεροπλάνο.Αλλά το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και δεν σταματάει στα διαδικαστικά “, μας λέει η Ανδρομέδα Ψαρού. “Πρόσφατα επειδή δεν έχω ταυτοπροσωπία με το φύλο που είμαι τώρα αναγκάστηκα να πάρω το πλοίο για Αθήνα. Και δεν είναι μόνο εκεί το πρόβλημα. Όχι μόνο για μένα αλλά για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που ζουν σε άλλες χώρες που δεν έχουν ψηφιστεί παρόμοιοι νόμοι η ζωή είναι μαρτυρική. Για παράδειγμα εκτός από την δυσκολία στις καθημερινές συναλλαγές, η ταυτότητα, ή η απουσία της στην προκειμένη λειτουργεί και ως “κράχτης” στην σχέση μας με τα όργανα της τάξης. Έχω τύχει μάρτυρας όπου αστυνομικός σε σωματικό έλεγχο έχει προχωρήσει σε σεξιστικά σχόλια ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που τρας άτομα πέφτουν θύματα ομοφοβικής τρανσοφοβικής βίας από αστυνομικούς με αφορμή τον έλεγχο των στοιχείων”.
Αύριο το ειρηνοδικείο Μυτιλήνης θα εξετάσει το αίτημα της Μυτιληνιάς Ανδρομέδας Ψαρού «να «διορθωθεί» η ληξιαρχική πράξη γέννησής της και βάφτισής της και ζητά, μεταξύ άλλων ως προς το αναγραφέν φύλο, να διορθωθεί αυτό και αντί του «ΑΡΡΕΝ» να αναγραφεί το ορθό «ΘΗΛΥ», ως προς το αναγραφέν κύριο όνομά της να διορθωθεί αυτό και αντί του «ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ» να αναγραφεί το νέο ορθό «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ», το οποίο επέλεξε ως κύριο όνομα. Επίσης, ως προς το αναγραφέν επώνυμό της να διορθωθεί αυτό ως προς την κατάληξή του και αντί του «ΨΑΡΡΟΣ» να αναγραφεί το νέο ορθό «ΨΑΡΟΥ», αντίστοιχο του ανωτέρω θήλεος φύλου της.
Η Ανδρομέδα είναι επιφυλακτική αλλά θετική για την απόφαση: “Είμαστε μια κλειστή κοινωνία και είναι η πρώτη φορά που εξετάζεται μια τέτοια περίπτωση στη Μυτιλήνη. Ελπίζω τα όργανα υου δικαστηρίου να ανταπεξέλθουν με ακρίβεια και αμεροληψία. Δυστυχώς περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που έχουν εμποτιστεί από αυτό το συντηρητικό δόγμα που διέπεται από τον σεξισμό και την πατριαρχεία. Είναι πολύ δύσκολο να μπει κανείς στη θέση μου, να αλλάξει και να παραχωρήσει το σύμφωνό του έτσι απλά σε έναν άνθρωπο που αγωνίζεται για τη διαφορετικότητα. Εγώ όμως συνεχίζω τον αγώνα μου χωρίς να δίνω δικαιώματα και χωρίς να προσβάλω τον συνάνθρωπό μου. Όχι μόνο στο δικαστήριο αύριο,αλλά στην κάθε στιγμή της καθημερινότητας μου”.
Η κλειστή κοινωνία της Μυτιλήνης έδειξε τα δόντια της από νωρίς στην Ανδρομέδα όταν τον περασμένο Δεκέμβρη κοινοποίησε την απόφασή της στο facebook.Αύριο στο δικαστήριο θα σταθούν δίπλα της καινούργιοι φίλοι που στηρίζουν τον αγώνα της αλλά και όπως λέει η ίδια η δύναμη που της έδωσε ο αγώνας της:
“Από τον Δεκέμβρη που πήρα την μεγάλη απόφαση να μπω στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού φύλου με φαρμακευτική αγωγή κι έκανα μια ανάρτηση στο facebook που εξηγούσα τους λόγους έχασα πενήντα δικά μου άτομα που κατάλαβα πως ποτέ δεν ήταν την πραγματικότητα δίπλα μου. Όμως κέρδισα πολλά περισσότερα από όσα έχασα. Κέρδισα πρώτα απ όλα το δικαίωμα που υπερασπίζομαι και με υπερασπίζεται”.
Το μήνυμα της Ανδρομέδας:
Το μήνυμα στους ανθρώπους που έχουν διαποτιστεί από το δόγμα “πατρίς -θρησκεία -οικογένεια” είναι πως δεν θα αποτελέσουν εμπόδια για ανθρώπους διαφορετικούς που μάχονται για ισότητα ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα. Υπάρχουν άτομα όχι μόνο τρανς, αλλά για παράδειγμα παρενδυτικοί, ντραγκ, queer ή κάποιοι που το τελευταίο διάστημα αυτοπροσδιορίζονταα ως άφυλοι που όπως γνωρίζεις δέχονται επιθέσεις ακόμη στην πρωτεύουσα για την εμφάνισή τους και μπαίνουν στο στόχαστρο ακροδεξιών ομάδων. Και σε αυτούς απαντώ με τον αγώνα μου και θέλω να πιστεύω πως ο ρατσισμός κάποτε θα ξεριζωθεί και θα παραμείνει μια σκοτεινή ανάμνηση. Θέλω να περάσω το μήνυμα σε όλους τους διαφορετικούς ανθρώπους να μην σταματούν να μάχονται για τα δικαιώματά τους, να μην φοβούνται να περάσουν το κατώφλι της πόρτας ό,τι και αν φοράν, να κουβαλούν με αρετή και τόλμη τον εαυτό τους και να αντιμετωπίζουν με υπερηφάνια και μαγκιά αλλά όχι με βία το δικαίωμά τους στη ζωή. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι δεν μπορείς να αγαπήσεις και τους άλλους. Και το να αγαπάς είναι η επιτομή του να “υπάρχεις”.
