Γράφει η Ευαγγελία Κασκάνη
Με την ευχή αυτή ας ξεκινήσουμε τούτο το ταξίδι!! Άνθρωποι, Θύμησες, Γεύσεις ( και ποιος ξέρει τι άλλο) θα μας συντροφεύουν και ότι είδα, άκουσα και έζησα με γλύκα ας αποτυπώνονται στο χαρτί…προς τέρψιν όλων μας!
Η αφεντιά μου που λέτε…”λωλαίνεται” για ιστορίες ( και για αγρίους ενίοτε), παροιμίες, έθιμα, τραγούδια, μουσικές, χαρούμενους ουρανίσκους, τόπους ,βαπόρια, θάλασσες σε συνδυασμό με υπέροχους Ανθρώπους!
Ένα βροχερό Σάββατο κάποιου χειμώνα (χρόνια πέρασαν από τότε),κοντά σε μια σόμπα και με παρέα λατρεμένη άκουσα μια ιστορία που ποτέ δεν λησμόνησα…
Ένα μικρό πανέξυπνο και πανέμορφο κοριτσάκι γεμάτο χάρες, γελαστό, ξένοιαστο και ευτυχισμένο εκτός των άλλων ,διέθετε και το χάρισμα της μίμησης προσώπων …το αγαπημένο του ήταν δε ήταν να μιμείται την δασκάλα του την κ. Μαρίκα ( παρεμπιπτόντως ….γεγονότα, πρόσωπα και ιστορίες εδώ δεν είναι φανταστικά ) …η κ. Μαρίκα λοιπόν, που είχε ” πλούσια τα ελέη” και μια “περπατησιά ” χαρακτηριστική έτσι ψηλοκάπουλη που ήταν ,την είχε καταβρεί η πιτσιρίκα και δεν έχανε χρόνο να δίνει ένα σόου όταν της δινόταν ευκαιρία να την μιμηθεί…τοποθετώντας ένα μαξιλάρι στα οπίσθια με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα “μαϊτάπι” πρώτης τάξεως…μια γειτόνισσα λοιπόν..όνομα και μη χωριό η κ. Κατίνα η ξακουστή, έκρυψε μια μέρα τη δασκάλα στην κουζίνα της και ζήτησε από το κοριτσάκι να την μιμηθεί την ώρα που έπινε το καφεδάκι της με άλλες κυράδες της γειτονιάς..χρόνο δεν χάνει και η μικρή,, βουτάει το πρώτο μαξιλάρι που βρήκε στον καναπέ, στήνει το σκηνικό και χαχαχαχα και χουχου, ανοίγει η πόρτα, βγαίνει η δασκάλα ” αφιονισμένη” από θυμό, πιάνει το κοριτσάκι στο ξύλο ,είδε και έπαθε το σαστισμένο παρεάκι να το πάρει από τα χέρια της, φωνές χαμός ,κλάματα ανάκατα….σαν να μην έφτανε το ξύλο…αφήνει και το κοριτσάκι στην ίδια τάξη λόγω…κακής διαγωγής και έκανε δυο φορές την πρώτη δημοτικού…( ακούσατε- ακούσατε)!
Η δε γειτόνισσα που ” χάριν γούστου” και για να “γελάσουν ” έβαλε το παιδί να παίξει θέατρο…θύμωσε τόσο με την δασκάλα και “την ήβαλε στη μπούκα” της γλώσσας της για καλά! Το κοριτσάκι που όλοι ευτυχώς το περιέβαλαν με Αγάπη και κατανόηση μετά την τιμωρία, μεγάλωσε και έγινε μια υπέροχη γυναίκα με πνεύμα ελεύθερο και ανοιχτή καρδιά και εγώ με στόμα ανοιχτό άκουγα τις ιστορίες από τα παλιά…την έβαζα να μου διηγείται την ιστορία ξανά και ξανά…την πρώτη φορά θύμωσα πολύ…σκασμένη στα γέλια λοιπόν μου είπε..
” Μάτια μου μην θυμώνεις..ότι θα θυμάσαι να χαίρεσαι ευχή σου δίνω και να γελάς…ότι έγινε- έγινε…ότι πέρασε- πέρασε…”..
Σαφώς και δεν με παρηγόρησε το σκεπτικό της…πέρασαν χρόνια για να καταλάβω πόσο πολύτιμο ήταν…Το κοριτσάκι που λόγω “κοσμίας διαγωγής ” έκανε δυο φορές την Α’Δημοτικού…ήταν η Μητέρα μου…που με έμαθε να θυμάμαι και να χαίρομαι και αν δεν χαίρομαι να μην θυμάμαι…αυτό το νόημα έχει η ιστορία αυτή..γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος κ. Μαρίκες αλλά και καλοκάγαθες “γειτόνισσες ” που άθελά τους μπορεί να γίνουν αιτία να μείνουμε στάσιμοι στην Χαρά, στάσιμοι στο Γέλιο, στάσιμοι στην Αισιοδοξία, στάσιμοι στα Όνειρα….! Αξίζει;;;;
evakas.can@gmail.com
*Η Εύα Κασκάνη -Ντουρκάν ασχολείται με τον σχεδιασμό Έθνικ Ρούχων και κοσμημάτων καθώς και με την Λαογραφία.Τον τελευταίο χρόνο ζει ανάμεσα στην Σμύρνη και την Μυτιλήνη.
