———————————————————————– του ΕλευθερίουΤζιόλα
Το πολιτικό σκηνικό υφίσταται μετά την υπόθεση Μπαλτάκου νέα τροποποίηση.Η θέση του Α.Σαμαρά και της κυβέρνησης επιδεινώνεται σοβαρά. Δίπλα στην εκτεταμένη κοινωνική αγανάκτηση από την οικονομική πολιτική και τις εξουθενωτικές επιπτώσεις της, προστίθεται τώρα ένα θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο για τον ελληνικό λαό (ακροδεξιές-φασιστικές λειτουργίες, σχέσεις και αλληλοϋποστηρίξεις), προκύπτει μία ευθεία προσβολή του για την έννοια και την ύπαρξη της δημοκρατίας, για τη λειτουργία των θεσμών και της δικαιοσύνης. Παρά την όποια υποχώρηση των ιδεολογικών αντιστάσεων και των δημοκρατικών ανακλαστικών, τα αποθέματα του ελληνικού λαού σε τέτοιου είδους ζητήματα είναι πάντα τεράστια και μπορεί να αποδειχθούν καταλυτικά, ξετυλίγοντας έναν κύκλο απρόβλεπτων αυτή τη στιγμή εξελίξεων… Αντιλήψεις σαν αυτές του Ε.Βενιζέλου, που λειτουργεί και συμπεριφέρεται ως βασιλικότερος όλων των βασιλέων της Δεξιάς ότι ”το θέμα θα ξεχαστεί” και εν πάσει περίπτωσει ”κάντε ότι είναι δυνατόν για να ξεχαστεί”, όχι μόνο δεν έχουν καμία απήχηση, παράγοντας νέα οργή δίπλα στην υφιστάμενη, όχι μόνο εξανεμίζουν κάθε απομεινάρι κύρους του, όχι μόνο θυμίζουν εκείνο το αλήστου μνήμης ανάλογο του Μητσοτάκη για τη Μακεδονία (”σε δέκα χρόνια όλα θα έχουν ξεχασθεί”), αλλά έχουν ήδη διαμορφώσει προνομιακό πεδίο για την επαναφορά και ”αντεπίθεση” του Γ.Παπανδρέου, που λειτουργεί, βέβαια, πάντα ως να μην έχει ο ίδιος καμία ευθύνη για όσα από τον ίδιο έχουν δρομολογηθεί, κλονίζοντας, πάντως, την ήδη προβληματική, εξαιρετικά οριακή κυβέρνηση. Δηλαδή, ο Ε.Βενιζέλος, με τα λεγόμενα του παράγει, τελικά, το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμεί και ο ίδιος και η κυβέρνηση. Τέτοιες καταστάσεις (να σκοπεύεις αλλού και τελικά να στρέφεσαι εναντίον του εαυτού σου) είναι χαρακτηριστικές των φάσεων των κρίσεων, όπου καμία ενέργεια των παραγόντων δεν ευδοκιμεί, όπου δηλαδή,η αδυναμία τους είναι ολοκληρωτική. Ήδη, τα σενάρια για νέα κυβέρνηση , ή/και εκλογών, επιβεβαιώνουν μία νέα απρόβλεπτη δυναμική που ξεπήδα από τη διατάραξη των ισορροπιών λόγω της υπόθεσης Μπαλτάκου, των προεκτάσεών της και των συσχετίσεων της με άλλα πολιτικά, αλλά και κοινωνικά θέματα. Το μείγμα στη σύνθεσή του είναι εκρηκτικό, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και στην πράξη και στην πραγματικότητα εκρηκτικό… Αν και το κυρίαρχο σύστημα δεν βλέπει και δεν θέλει εκλογές, ωστόσο σενάρια αλλαγής στη σύνθεση της κυβέρνησης, που μπορεί να περιλαμβάνει και τον πρωθυπουργό δεν απορρίπτονται. Ιδιαίτερα,μάλιστα, όταν έτσι κι αλλιώς πρέπει να αναζητηθούν, και εν όψει των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, νέο σημείο και νέα σύνθεση συνέχισης της δεδομένης πολιτικής και πορείας. Θα μπορούσαν οι εξελίξεις να έχουν θετική έκβαση για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό και υπό ποίες προϋποθέσεις ; Ασφαλώς ! Όπως, πάντα, εξ άλλου σε τέτοιες περιπτώσεις κρίσης και αδιεξόδων της κυρίαρχης πολιτικής και αδυναμίας άσκησης της ηγεμονίας από τις δυνάμεις του συνασπισμού της πραγματικής οικονομικής εξουσίας. Επί πλέον, όταν, όπως στις παρούσες συνθήκες, υπάρχει ένα ζήτημα δημοκρατικής ευαισθησίας του λαού, που μπορεί να προκαλέσει έναυσμα. Οι ζητούμενες σχετικές προϋποθέσεις, αναφέρονται σ΄ έναν πραγματικό εναλλακτικό συσχετισμό, στον οποίο, επιγραμματικά, αλλά ουσιαστικά πρέπει να συντρέχουν τα παρακάτω : – Ένας πραγματικός εναλλακτικός συσχετισμός, του οποίου η πραγματική δύναμη δεν θα διαπιστώνονταν μόνο εκλογικά, αλλά περισσσότερο κοινωνικά (συνασπισμος κονωνικών δυνάμεων που διαμορφώνουν μία νέα κοινωνική πλειοψηφία κια δυναμική). – Ενας πραγματικός εναλλακτικός συσχετισμός, του οποίου η πραγματική ποιότητα θα αποτυπώνονταν στην ιδεολογική του υπεροχή (αξίες, κώδικες, όραμα) και στην πολιτική του επάρκεια (λόγος, προτεραιότητες, σχέδιο). – Ένας πραγματικός εναλλακτικός συσχετισμός, του οποίου η πραγματική ετοιμότητα για αλλαγή και ευθύνες αλλαγής θα εμφανιζόταν πρωτίστως στα υποκείμενά του (πολιτικά στελέχη, οικονομικά υποκείμενα παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης).
Θεσσαλονίκη, 6 Απριλίου 2014.
