Το 2018 ο εκπαιδευτικός από τα Γιαννιτσά, Γιώργος Χρυσοστομάκης άκουσε πρώτη φορά στο περιθώριο εκδήλωσης, για τη σημασία της δωρεάς μυελού των οστών. Χρειάστηκαν μόλις λίγα λεπτά για να πειστεί και να εγγραφεί στην Παγκόσμια Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών, δίνοντας επίχρισμα με μια απλή μπατονέτα από την μύτη. Δεν πέρασε ολόκληρος χρόνος και ο εθελοντής δότης από τα Γιαννιτσά δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, ενημερώνοντάς τον ότι βρέθηκε συμβατός λήπτης. «Δεν το σκέφτηκα δευτερόλεπτο και απάντησα θετικά για να προχωρήσει η διαδικασία» θυμάται ο κ. Χρυσοστομάκης με τους γιατρούς να επιμένουν: «κύριε μου σας παρακαλούμε να το ξανασκεφτείτε καλά πριν ξεκινήσει η διαδικασία. Δεν μπορούμε να δώσουμε ελπίδα σε έναν άνθρωπο και ξαφνικά να κάνετε πίσω, αν δεν είστε 100% σίγουρος».
Περπατήσαμε μαζί, εγώ ως μαραθωνοδρόμος και ο Νίκος ως μαραθωνοδρόμος της ζωής
Ο εκπαιδευτικός από τα Γιαννιτσά είχε πάρει την μεγάλη απόφαση- παρά τις αντιρρήσεις φίλων και γνωστών-και τον Μάρτιο του 2018 η μεταμόσχευση ολοκληρώθηκε επιτυχώς, δίνοντας ζωή στο Νίκο από την Μυτιλήνη που βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο λευχαιμίας. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία… Δότης και λήπτης συστήθηκαν για πρώτη φορά τηλεφωνικά πέρσι όταν έγινε η άρση απορρήτου και βρέθηκαν από κοντά μετά από επιθυμία τους την Κυριακή (14.11), τερματίζοντας χέρι-χέρι στο 39ο Μαραθώνιο της Αθήνας.
«Περπατήσαμε μαζί στο Καλλιμάρμαρο, κρατώντας ο ένας το ένα χέρι του άλλου γιατί θέλαμε να στείλουμε ένα μήνυμα ότι η ζωή είναι απλή, αλλά την κάνουμε δύσκολη. Η ζωή είναι ωραία. Ας γίνουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι εθελοντές δότες για να μπορέσουμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να μείνουν εν ζωή πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις. Γι αυτό τερματίσαμε μαζί στο Καλλιμάρμαρο. Εγώ ως μαραθωνοδρόμος και ο Νίκος ως μαραθωνοδρόμος της ζωής» είπε στο ethnos.gr o Γιώργος Χρυσοστομάκης και συνέχισε: «Αισθάνομαι πάρα πολύ γεμάτος με όλα αυτά που ζήσαμε. Ήταν η πρώτη μας γνωριμία. Νιώθω συγκινημένος με όλα αυτά που έμαθα για τον Νίκο και αυτά που πέρασε. Ευχαριστημένος που είναι εν ζωή και όλα πάνε καλά».
Τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης του Νίκου, της γυναίκας του και του παιδιού τους προς το δότη-δάσκαλο του δημοτικού σχολείου Παλαιφύτου λίγο έξω από τα Γιαννιτσά ξεχείλιζαν μέσα από το βλέμμα των ματιών τους και τις κινήσεις των χεριών τους χθες στο Καλλιμάρμαρο.
Χαραγμένη στη μνήμη του εκπαιδευτικού και δρομέα από την Πέλλα θα μείνει η στιγμή που πέρασε το κατώφλι του θαλάμου του νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη στο Παπανικολάου για να δώσει το μόσχευμα. «Το 2018 πριν την πανδημία πήγα στο Παπανικολάου και ρώτησα που πρέπει να απευθυνθώ για να ολοκληρωθεί η διαδικασία. ‘Πρέπει να μπείτε σε κείνη την πόρτα μέσα’ μου απάντησαν. Με το που ανοίγω την πόρτα, το μόνο που είδα ήταν άνθρωποι με μάσκες και σκουφάκια. Εκεί με σταμάτησε μια νοσοκόμα και με ρώτησε τι θέλετε. Και απάντησα εντελώς αυθόρμητα: ‘βρέθηκα συμβατός δότης μυελού των οστών’ και ξαφνικά νιώθω να καρφώνονται πάνω μου τα μάτια όλων των ανθρώπων του θαλάμου. Όλοι ήταν ασθενείς, βρίσκονταν εκεί για εξετάσεις και χημειοθεραπείες. Και μετά κάθισα και το φιλοσόφησα: ΄όλοι αναρωτιόντουσαν μήπως είναι για μένα, μήπως είμαι εγώ ο τυχερός, μήπως θα έρθει κάποτε η στιγμή και για μένα και κάρφωναν τα μάτια τους πάνω μου. Γιατί όλοι αυτοί ελπίζουν».
Η διαδικασία δεν ήταν δύσκολη, όπως λέει, ούτε ένιωσε κάποιο φόβο. Λίγο καιρό αργότερα η μεταμόσχευση ολοκληρώθηκε με επιτυχία και ο Νίκος ξεκίνησε να κάνει εμβόλια που κάνουν τα μικρά παιδιά. «Είναι ένας νέος οργανισμός. Σαν να ξαναγεννήθηκε ένα βρέφος, ενώ έπρεπε να είναι πολύ προσεχτικός για να μην αρρωστήσει Πέρασε δύσκολες καταστάσεις. Κανονικός γολγοθάς Είχε ταλαιπωρηθεί ο άνθρωπος» προσθέτει ο κ. Χρυσοστομάκης. Μέχρι τότε και από το 2016 ο Νίκος είχε διαγνωστεί με λευχαιμία και βρίσκονταν στο τελικό στάδιο. Ζούσε στη Μυτιλήνη, αναγκάστηκε, όμως, να μετακομίσει στην Αθήνα και να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο «Γεννηματάς».
Μεγάλος σύμμαχος και χορηγός στον αγώνα του Νίκου είναι ο Σύλλογος «Φλόγα» ο οποίος στο παρελθόν και μέχρι σήμερα έχει καλύψει οικονομικά 30.000 δείγματα σχετικά με τα έξοδα της τυποποίησης.
Μόλις 160.000 δότες στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων πληθυσμού υπάρχουν μόνο 160.000 εθελοντές δότες, αριθμός που θεωρείται εξαιρετικά μικρός σε σχέση και με άλλες χώρες (όπως η Πορτογαλία, για παράδειγμα, έχει 350.000 δότες). Όμως και από αυτούς, μικρό ποσοστό είναι «συνειδητοποιημένοι» δότες, με αποτέλεσμα όταν κληθούν να δώσουν μόσχευμα, να μην εμφανίζονται ή να αρνούνται. Ο μέσος όρος των εθελοντών που αρνούνται να δώσουν μόσχευμα όταν έρθει η κρίσιμη ώρα κυμαίνεται στο 15% – 20% στις ευρωπαϊκές χώρες. Για την Ελλάδα αυτό το ποσοστό εκτοξεύεται στο 50% – 60%…
