Τον Χοσέ τον γνώρισα όταν συνεργαστήκαμε σε ένα πόστο όπου έτυχε να βρεθούμε μαζί πριν από αρκετά χρόνια. Εκείνος ολοκλήρωνε ένα σεμινάριο του Πανεπιστημίου Αιγαίου και για ένα διάστημα με βοήθησε στη διανομή έντυπου υλικού το οποίο έπρεπε να διοχετευθεί σε διάφορες διευθύνσεις μέσα στην πόλη. Κάποιες από αυτές ήταν στο Χάλικα και σε άλλες απομακρυσμένες περιοχές της πόλης. Ήταν συνεπής και εξαιρετικά γρήγορος. Ποτέ δεν τον είχα ρωτήσει αν χρησιμοποιεί μηχανάκι για τις διαδρομές αυτές και μια μέρα όταν του είπα να πάρει το μεταφορικό του μέσο και να «πετάξει» κάποιες προσκλήσεις στο δικαστήριο, μου είπε πολύ απλά ότι θα πάει με τα πόδια, όπως πάει και κάθε μέρα… Εκεί θορυβήθηκα γιατί σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να μοιράζει όλο τον όγκο του υλικού τόσο γρήγορα. Μήπως τις πετάει σκέφτηκα; Και ήρθε η απάντηση του για να με βγάλει από το αδιέξοδο. «Είμαι μαραθωνοδρόμος, μου λέει…». Έτσι εξηγήθηκαν όλα και κάθε πρωί μοιράζοντας ότι του έδινα, ο Χοσέ έκανε και την προπόνησή του. Έφτανε στον προορισμό του και γύριζε από το Χάλικα σε είκοσι λεπτά…! Ούτε με το μηχανάκι δεν θα έκανε κανείς τόσο γρήγορα!
Ο χαμογελαστός Μαροκινός που βρέθηκε στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια εξαιτίας των πολιτικών πεποιθήσεων του, ξεκίνησε να ασχολείται με το στίβο στα δεκαέξι του χρόνια. Είναι από τους τύπους που τους αρέσει να τρέχουν γενικώς, κάτι που δεν θα μπορέσω να καταλάβω ποτέ. Μόνο αν δεις έναν άνθρωπο να τρέχει έξι ώρες κάθε μέρα και να είναι τόσο χαρούμενος αρχίζεις πραγματικά να αναρωτιέσαι … Τελειώνοντας ψυχολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της χώρας του και συνεχίζοντας τις σπουδές του σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις βρέθηκε στην Ελλάδα με τουριστική βίζα. Κάπως έτσι και ζητώντας πολιτικό άσυλο βρέθηκε -για να μην χάνει τον καιρό του- να προπονείται ,από κει πήγε στη Χίο και μετά στη Λέσβο όπου ήρθε ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου ολοκληρώνοντας το μεταπτυχιακό του. Οι επιδόσεις του Χοσέ τόσο στο στίβο όσο και στο Πανεπιστήμιο ήταν πολύ καλές κι έτσι κάπου το 2014 του ήρθε η πρόκληση -πρόσκληση να συμμετέχει στην Εθνική Ομάδα προκειμένου να τρέξει με τη σημαία της Ελλάδας.
Στον μίνι μαραθώνιο που διαγωνίστηκε, ο Χοσέ έφτασε στην τέταρτη πανελλαδικά θέση με μια καλή επίδοση την οποία βελτίωσε κατά πολύ μέχρι πριν λίγο καιρό που εξαιτίας ενός τραυματισμού εγκατέλειψε προσωρινά την προπόνηση έως ότου επανέλθει. Παράλληλα αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Χοσέ κατέρριψε το παλλεσβιακό ρεκόρ σε χρόνο μεγάλης απόστασης που είχε «κολλήσει» εδώ και 100 ολόκληρα χρόνια! Σήμερα το όνειρο του είναι να λάβει την ελληνική υπηκοότητα για να τρέχει σαν αληθινός Έλληνας όπως ο ίδιος λέει. «Ακόμη περιμένω μια διαδικασία σε ότι έχει να κάνει με τη νομοθεσία για να τρέχω με δελτίο ελληνικό. Άλλωστε αισθάνομαι ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου και βέβαια η Μυτιλήνη η βάση μου. Εδώ είναι οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που αγαπώ και δεν ξέρω αν ποτέ θα γύριζα πίσω…».
Οι προτάσεις για να συμμετέχει σε ομάδες στη Γαλλία, την Γερμανία αλλά ακόμη και στην Αμερική μπορεί να είναι δελεαστικές αλλά όπως μας λέει ο ίδιος δεν θέλει να ξαναρχίσει από την αρχή. Εδώ τον αγκάλιασαν εξαρχής οι άνθρωποι και η κουλτούρα του τόπου ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του. Σήμερα με το δελτίο της «Αθλοκίνησης» και με προπονητή τον Χάρη Πετρόπουλο ο οποίος για τον Χοσέ είναι κάτι παραπάνω από αδελφός συνεχίζει να προπονείται και να κάνει όνειρα για τον μαραθώνιο του Βερολίνου.Μαζί του πάντα ο αγαπημένος του προπονητής ο οποίος τον ακολουθεί με το ποδήλατο πάντα προσπαθούν να φτάσουν τους χρόνους του ανέμου… Στα πιο μεγάλα του σχέδια είναι να πιάσει στα χέρια του το πολυπόθητο χαρτί της ελληνικής υπηκοότητας για να μας εκπροσωπήσει σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Αν τον δείτε κάπου στον δρόμο να τρέχει θα διαπιστώσετε και από μόνοι σας ότι ο Χοσέ είναι ένας από τους πιο γρήγορους ανθρώπους που γνωρίσατε…
