Αφού διάβασα ό,τι διάβασα, για την μεγαλειώδη παρέλασή μας χτες, αφού άκουσα από ιαχές, μέχρι κλάματα δίπλα μου, αφού κουφάθηκα λίγο παραπάνω κι είναι γνωστό ότι έχω μια άλφα δυσκολία με τα αυτιά μου τελοσπάντων…όλα καλά όμως εντάξει….
Αφού αφού αφού λοιπόν, θα ήθελα μετά το τέλος αυτής της επίδειξης μεγαλοπρέπειας, ετοιμότητας, ανωτερότητας κλπ να έβλεπα αυτήν την παρέλαση να τελείωνε κάπως αλλιώς. Να τελείωνε με ακόμη έναν συμβολισμό, με μια εικόνα κι έναν ήχο σε μία διεθνή γλώσσα που μιλά για την σημαντικότερη πανανθρώπινη αξία, την ειρήνη.
Σε ένα νησί που έχει βιώσει τα δεινά του πολέμου, άμεσα και έμμεσα. Σε ένα νησί που έχει δοκιμαστεί τα τελευταία χρόνια κι ακροβατεί ανάμεσα στην αποδοχή και την μισαλλοδοξία. Σε ένα νησί του οποίου οι κάτοικοι έχουν την ανάγκη από κάπου να πιαστούν για να γαληνέψουν. Σε αυτό το νησί, σε αυτούς τους κάτοικους, δώσε ειρήνη στις ψυχές τους, δώσε ένα μήνυμα ελπίδας, ένωσης, σύμπνοιας
Σε ένα νησί που γιόρταζε την ελευθερία του και την ένωση του με την τότε μητέρα Ελλάδα, δώσε πίσω αυτό που του ανήκει.
Εκεί λοιπόν, λίγο μετά τους εύζωνες και το μαχητικό, εκεί κάπου λοιπόν στους επίσημους, που κάθισαν δίπλα στον άνθρωπο, στο πρόσωπο, στο θεσμό της Δημοκρατίας, θα ήθελα κάποιος να απελευθέρωνε δυο ντουζίνες περιστέρια.
Να τα κοιτούσαμε όλοι με δέος κι ανατριχίλα και να αναρωτιόμασταν πόσο εύκολο είναι τελικά να έχουμε ειρήνη μέσα μας και πόσο σημαντικό είναι να μας ποτίζουν με αγνά ιδανικά κι όχι ακριβοπληρωμένες φιέστες που ταΐζουν τις εκπτώσεις των πραγματικών μας αισθημάτων.
Δυο ντουζίνες περιστέρια, γιατί η ειρήνη μας δεν είναι καλύτερη από των άλλων, δεν είναι ισχυρότερη, δεν είναι καθαρότερη, δεν έχει πιο ένδοξη ιστορία….η ειρήνη είναι μία, κοινή για όλες τις πλευρές, γιατί αυτή η ειρήνη μας προστατεύει, γιατί αυτή μας ενώνει, γιατί αυτή μας κάνει να προοδεύουμε και να κρατάμε μπροστά και ψηλά όλα τα ιδανικά του πολιτισμού μας.
Σ.σ το όνομα του μαχητικού ήταν ΖΕΥΣ, αυτός ο ξένιος ε; γνωρίζετε ε; πάνω σε αυτόν χτίστηκε ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας, στον ξένιο όχι στους κεραυνούς του.
