Με καταγωγή από τον Μόλυβο, ο φωτογράφος Δημήτρης Ταλιάνης, που από τη δεκαετία του 90 αποτυπώνει με τον φακό του το ελληνικό Τοπίο παρουσιάζει στα Πολιτικά τη νέα του δουλειά για το νησί της Λέσβου.
«Ο Δημήτρης Ταλιάνης, για μια ακόμη φορά μέσα στο έργο του, κατορθώνει να αποκαλύψει με τον φωτογραφικό του φακό όλες εκείνες τις χρωματικές εναλλαγές που καθόρισαν το γεωπάρκο και το φυσικό τοπίο της Λέσβου και μάλιστα με τρόπο εμβληματικό. Οι φωτογραφίες του αποτυπώνουν ολόκληρη την Ιστορία της νήσου, έτσι όπως διαμορφώθηκε από τα φυσικά φαινόμενα και τον άνθρωπο στην πάροδο των αιώνων με τη χαρακτηριστική λεπτότητα της φωτογραφικής του μαεστρίας..”, γράφει η βιβλιοκριτικός Τέσυ Μπάιλα για το λεύκωμα “Νήσος Λέσβος: Παγκόσμιο Γεωπάρκο UNESCO” μια έκδοση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.
Κάθε δημιουργία είναι και μια προσωπική διαδρομή. Τι είναι για εσάς το “Νήσος Λέσβος”;
Ευρισκόμενος κανείς στο νησί της Λέσβου -πόσο μάλλον αν κάποιος έχει την καταγωγή του από εδώ- όπως εγώ από το Μόλυβο και μετά από μια πολύ μεγάλη διαδρομή 30 εκδοτικών χρόνων ανά την Ελλάδα μπορεί κάποιος να επανέλθει στον γενέθλιο τόπο του έχοντας μια διαφορετική προσέγγιση από αυτή που είχε στο παρελθόν. Έτσι για παράδειγμα σε ένα προηγούμενο λεύκωμα που έκανα το «Λέσβος: Από την Σαπφώ στον Ελύτη” αυτά που ένιωθα τότε κι αυτά που πήρα ήταν διαφορετικά από αυτά του σήμερα…
Τι άλλαξε στην προσέγγισή σας; Τι λαμβάνει ο αναγνώστης του λευκώματος διαβάζοντάς το;
Έχοντας υπόψιν μου δουλειές που έγιναν σε τόπους με γεωλογικό υπόβαθρο θεωρώ ότι η Λέσβος έχει τόση μεγάλη ποικιλία τόση μεγάλη αρμονία και μια πληρότητα που δεν την συναντά κανείς αλλού. Έτσι, μέσα στο λεύκωμα υπάρχουν 190 φωτογραφίες που επιχειρούν να προσδώσουν αυτή την ιδιαιτερότητα. Στη Λέσβο συνυπάρχουν τα πιο εύφορα εδάφη με τα άγονα. Αλλά ακόμα και τα άγονα παρουσιάζουν αυτόν τον γεωλογικό πλούτο που αποκαλύπτεται τα τελευταία χρόνια με τη δουλειά του Νίκου Ζούρου κι έτσι ολόκληρο πια το νησί μας είναι ένα Παγκόσμιο Γεωπάρκο της Unesco. Στο νησί υπάρχουν πάνω από 100 γεώτοποι.
Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο του νησιού που σας ενέπνευσε και σας εμπνέει όλα αυτά τα χρόνια;
Το φως του νησιού δεν το συναντάς εύκολα αλλού και είναι και αυτό από τα στοιχεία που δίνουν την αρμονία πάνω στη Λέσβο. Το φως δεν είναι αυτής της εκτυφλωτικής έντασης όπως αυτό των Κυκλάδων που σε κάνει να κλείνεις τα μάτια. Το φως της Λέσβου είναι σαν τη μουσική, σαν τον ήχο που βγάζει διαφορετικές τονικότητες. Το φως εδώ όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς δίνει διάφορες παραλλαγές του ίδιου χρώματος. Όπως ο ήχος για τον μουσικό που έχει πολλές αρμονικές έτσι και το φως είναι η συχνότητα για τον φωτογράφο.
Στο λεύκωμα ξεδιπλώνονται κι άλλες πλευρές του νησιού όχι μόνο γεωλογικού ενδιαφέροντος…
Το λεύκωμα αυτό δεν είναι καθαρά γεωλογικό καθώς στο πεπρωμένο της Λέσβου συμπλέουν και ο πολιτισμός και η οικιστική παράδοση καθώς όπως λεγε και ο Ελύτης « τοπίο δεν είναι όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί κάποιο, απλώς, σύνολο γης, φυτών και υδάτων. Είναι η προβολή. της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη». Σε αυτό το βιβλίο θέλαμε να κλείσουμε μέσα το φως της Λέσβου όπως το είδε και το περιέγραψε ο Ηλίας Βενέζης, ο Ελύτης και ο Ασημάκης Πανσέληνος…
*Ο Δημήτρης Ταλιάνης γεννήθηκε στη Μόλυβο της Λέσβου (1948). Οι φωτογραφίες του έχουν κατά καιρούς φιλοξενηθεί σε ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί “3” και “Αργώ” στην Αθήνα, “Ιανός” και “Μύλος” στη Θεσσαλονίκη, “Αργώ” στη Λευκωσία, στο μουσείο κυκλαδικής τέχνης, στην ελληνοαμερικανική ένωση, στο μουσείο φυσικής ιστορίας απολιθωμένου δασούς Λέσβου, στο ελληνικό ινστιτούτο της Βοστόνης, στο Βόλο, την Κέρκυρα, το Ηράκλειο, τη Μυτιλήνη κ.α Από το 1986 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει περισσότερες από τριακόσιες προβολές ηχοραμάτων σε συνέδρια, φεστιβάλ και πνευματικά ιδρύματα, όπως ο καθεδρικός ναός της Αγ. Τριάδας στη Νέα Υόρκη, τα πανεπιστήμια της Γενεύης, του Περθ στη Δ. Αυστραλία και του Harvard (έδρα Σεφέρη) στη Βοστόνη.
