Την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου, γίναμε για ακόμη μία φορά θεατές μίας ρατσιστικής και φασιστικής επίθεσης, αυτή τη φορά απέναντι σε πρόσφυγες και προσφύγισσες που άσκησαν το δικαίωμα τους για ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση κι απέναντι σε όσους κι όσες στάθηκαν δίπλα τους. Γεγονότα που ως συνήθως, τράφηκαν από την παραπληροφόρηση, τον τραμπουκισμό και τον φόβο απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν έξω από το Γυμνάσιο Ιππείου έρχονται να προστεθούν σε μία οργανωμένη προσπάθεια της τοπικής ακροδεξιάς, με τις πλάτες της αστυνομίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, να αρθρώσουν λόγο μίσους και να τρομοκρατήσουν όποιον κι όποια επιλέγει να υποστηρίξει τα κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα βρουν όμως μπροστά τους, τον κόσμο του νησιού που συνεχίζει να πιστεύει πως εχθρός του δεν είναι οι πρόσφυγες, αλλά εκείνοι που καταστρέφουν τις χώρες τους και εκείνοι που θεωρούν πως κάνοντας τους τον “βίο-αβίωτο” στα καμπς της ντροπής και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, λύνουν το πρόβλημα και εμφανίζονται ως σωτήρες της τοπικής κοινωνίας. Μέσα στην διανοητική και πολιτική αποσύνθεση που ζούμε, το κείμενο γονέων από το γυμνάσιο Ιππείου μας κάνει να ανασαίνουμε. Και αντιγράφουμε λίγο από το λόγο τους:
«Εκείνο όμως που καθιστά τη συγκεκριμένη επίθεση ακόμη πιο ανατριχιαστική και εμετική είναι τα πανό των ανθρώπων αυτών, τα οποία «Στέλνουν» τους πρόσφυγες να μορφωθούν στα Kit και όχι στα σχολεία τους αλλά και το γεγονός ότι δεν αποδέχονται πως ένας 25χρονος μπορεί να μορφωθεί σε ένα δημόσιο σχολείο.[…]
Είναι μεγάλη θλίψη για όλο τον κόσμο που στέκεται αλληλέγγυος στους πρόσφυγες και στα τραύματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά, να βλέπει τη σκληρότητα αυτή να αυξάνεται συνεχόμενα, στιγματίζοντας κάθε φορά παιδιά, δηλαδή τους πιο αδύναμους και αβοήθητους κρίκους της κοινωνίας, δείχνοντας πως ο ρατσισμός στη Λέσβο, δε θα πάψει ποτέ να αποτελεί ένα πηγάδι δίχως πάτο. Έχουν περάσει πάνω από 5 χρόνια και κάτι, που η προσφυγική κρίση, ο πόλεμος και οι μεγαλειώδεις κοινωνικές και πολιτικές συρράξεις έφεραν αρκετούς ανθρώπους στο νησί, για μία βραχυπρόθεσμη αλλά και μερικές φορές πιο μακροπρόθεσμη διαμονή τους με αξιοπρέπεια εδώ έως ότου βρουν τη χώρα που θα μπορέσει να στηρίξει το μέλλον και τα όνειρά τους. Και αντί όλα αυτά τα χρόνια, να έχει γίνει ορατή η δυσκολία στην οποία διαβιώνουν οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς, συνεχίζουν να τίθενται στο προσκήνιο των επιθέσεων ως αποδιοπομπαίοι τράγοι ενός ζητήματος ευρωπαικού, ενός προβλήματος παγκοσμίου»
Η διαύγεια αυτών των γονιών, η μαχητικότητα και αυταπάρνηση των εκπαιδευτικών που στηρίζουν την ένταξη όλων των παιδιών στα σχολεία, το θάρρος μαθητριών και μαθητών του σχολείου που στάθηκαν απέναντι σε συγγενείς και φίλους και αρνήθηκαν «να πουν απ΄εξω το μάθημα» του μίσους δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο. Μας οδηγούν έξω στο δρόμο, να στηρίξουμε σήμερα με μια συμβολική δράση τους κοινούς και καθημερινούς μας αγώνες.
Για να θυμίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας ότι μπορεί στη φτώχεια και στις δυσκολίες να βρίσκει χώρο και να θεριεύει ο φασισμός, όμως από τα ίδια υλικά γεννιέται ο αντιφασισμός και η αλληλεγγύη, ως η μοναδική απάντηση απέναντι στη βία και το σκοτάδι.
Απαιτούμε από την Περιφερειακή Διεύθυνση να προστατέψει τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά που δέχτηκαν επίθεση.
Να εξασφαλίσει την ίση πρόσβαση των παιδιών στο σχολείο.
Να καταδικάσει τις πρακτικές των γονέων που σπέρνουν τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Λέσβου
ενάντια στα κέντρα κράτησης
