Από τον City Inspector
Κάθε πόλη έχει τα πάρκα της, σε μερικές περιπτώσεις έχουμε συναντήσει και σε χωριά κάποιο πάρκο, κάποιο …παρκάκι, ακόμα κι ένα υποτυπώδες, με γρασιδάκι ή …αγριάδα ή πλακάκια, γύρω από κάποιο άγαλμα, το ηρώον, δυο – τρία παγκάκια ή κάτω από μία πέργκολα και το αναψυκτήριο. Σου γράφω, έχουμε συναντήσει, μοναδικέ μου αναγνώστη, επειδή αναφέρομαι σε εκδρομές με φίλους ή την οικογένειά μου ή με τη συνοδεία Λ&Λ. Αυτό για τις …συλλογικές επι-Θεωρήσεις, ειδικώς με Λιόστες και Λιόστρες, αλλιώς από μόνος μου μπορώ τώρα να σου απαριθμήσω μικρούς και μεγάλους χώρους που βρίσκονται στα κεφαλοχώρια και τα χωριά όλου του νησιού. Μα, τι Σίτυ Ινσπέκτορ θα ήμουνα, αν δεν γνώριζα τα …απλά;… Σύνθετα ή μεγάλα, επίσης, όπως έχουμε στη Μυτιλήνη, δεν παρουσιάζουν δυσκολία στην επι-Θεώρησή τους, όσο στο να εκτεθούν οι δυνατότητές τους για επιπλέον εξέλιξη και οι αδυναμία των χρηστών τους να καταθέσουν τα προβλήματα που συναντούν, όπως και τις πηγαίες ιδέες τους για την τοποθεσία που αγαπούν, δικαιούνται και ενδιαφέρονται. Αν κάναμε μαζί, μοναδικέ μου, ένα γκάλοπ για το Πάρκο της Αγίας Ειρήνης, όχι μέσα στο πάρκο μόνον, αλλά και στα πέριξ πεζοδρόμια, φαντάσου τι θ’ ακούγαμε… Όχι, όχι, δεν κάναμε, ούτε προτιθέμεθα, χωρίς να έχουμε κάποιαν ανάθεση από την …ιδιοκτήτρια Αρχή. Δεν προτιθέμεθα… Αμ, λες να προτίθεται η Δημοτική Αρχή ν’ ακούσει τον Δημότη; Μα πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι χρυσέ μου; Άλλωστε, γιαυτό σου γράφουμε, γιαυτό κάνουμε τα ινσπέξιον μας, μοναδικέ μου, για να ενημερώνεσαι εσύ, να ενημερώνεται και η …πεθερά, εκεί στο κτήριο με τις τζαμαρίες.
Έπεσε… μια είδηση …και όποιος την πρόλαβε, ότι κάποια πεκούνια θα διατεθούν για την …ανανέωση …κατά κάποια έννοια του Πάρκου, με εγκατάσταση πιο μελετημένου φωτισμού και …λίφτινγκ στην παιδική χαρά (γενηθήτω Κύριε). Ναι, μα το χρειάζεται το κεντρικό πάρκο της πόλης μας το …ρεκτιφιέ. Επίσης …ρεκτιφιέ χρειάζεται και ο ακουστικός πόρος του …διαχειριστή. Εεε, κύριε διαχειριστά… Τα …φώσια του πάρκου έχουν περάσει στα βάθη του θρύλου. Άσε που όταν λειτουργούσανε, φώτιζαν …στο γάμο του Καραγκιόζη. Άντε και καλά να είναι χειμώνας, με κλαδεμένα δέντρα, πέρναγε κάποιο φως να φωτίσει τσ Μυτιλήνης τον αφαλό. Άλλες εποχές που …θεριεύουνε οι κλάρες, άρες μάρες κουκουνάρες ο φωτισμός. Τώρα που πάει να μπει σε τροχιά ένα έργο μελέτης για καλύτερο φωτισμό, γιάντα δεν ανάβουνε τα …ακριβοθώρητα;
Αχ. καημένη Μυτιλήνη… Αρκεί να εξαγγελθεί έργο για κάποια περιοχή, και η εν λόγω πέφτει τα τρις χειρότερα.
Έχουμε κάποιο διάστημα για το …πράσινο φως της έγκρισης κονδυλίου,κάποιο για την προκήρυξη, κάποιο για την ανάθεση και μετά για την υλοποίηση, το όποιο …αμπελάκι πέφτει στο ναδίρ και με τα εγκαίνια που ελπίζουμε να τα κάνουμε οι ίδιοι οι …δρομολογητές, να λάμψει το έργο και να φανεί η διαφορά. Αυτά τα λέει η …κακεντρεχής Λιόστρα Ε., η οποία δεν θέλει ν’ ακούσει κάποια πιο …μετριόφρονα εκτίμηση, ας πούμε ότι, να, βρε αδερφέ, γιατί να ξοδέψουμε έστω ένα ευρώ, έστω μία εργατώρα, έστω μια ματιά για κάποια βελτιωτική, εμβαλωματική επεμβασούλα, αφού θα γίνει έργο; …Και το έργο κάνει ένα εξάμηνο για να το δούμε… Αχ. καημένη Μυτιλήνη… Μάλον η Λιόστρα Ε. θα με …κερδίσει με την άποψή της. Εντωμεταξύ, μια ματιά στο δάπεδο της παιδικής χαράς …θα γεμίζει λύπη τα μάτια μας, για πολύ ακόμα. Σίγουρα. Πόσο θα ’θελα να με διαψεύσεις, ματάκια μου, …διαχειριστή… Θα ’θελα περισσότερο να μάθω αν υπάρχεις. Κι αν υπάρχεις, πού είναι τα δείγματα της μέριμνάς σου; Να ταπώνεις βρύσες; Κι αν δεν υπάρχεις, ποιος ευθύνεται που δεν υπάρχεις; Α, το βρήκα! Ο Δήμαρχος. Αυτός τα φταίει όλα, ειδικά ο τελευταίος. Οι προηγούμενοι πάντα παίρνουν άφεση αμαρτιών… Μια …περασιά είναι και ο θώκος των αιρετών και των πολιτικών προΐσταμένων. Οι δε μόνιμοι και μονιμοτερο-μονιμότατοι υπηρετούντες, ε, αυτοί, μάτια μου, κάνουνε ό,τι τους πούνε οι …ανώτεροι. Παντού τα πάντα και στο πάρκο… Αχ, πατρίδα μας καημένη…
Πολλών ειδών χρήστες έχει το Πάρκο τούτο. Αναλόγως ώρας, βεβαίως, αναλόγως εποχής, καιρού, ποικιλίας πληθυσμού και …μικροχωρικού κερματισμού… Πολλοί περισσότεροι από αυτούς που κάθονται, διασκεδάζουν ή απολαμβάνουν με κάθε τρόπο το χώρο, είναι αυτοί που διαβαίνουν. Δύο είναι οι κυριότεροι λόγοι για να διαβείς το Πάρκο. Πρώτος, η …διαγώνιος. Πάντα η διαγώνιος είναι συντομότερη του αθροίσματος δύο πλευρών. Δεύτερος λόγος προτίμησης, το κλίμα. Βέβαια, καλύτερα να περνάς από δέντρα, φυτά και σε σκιές όταν καίει ο ήλιος, παρά να κλωθογυρίζεις ανάμεσα από κάδους κι εξατμήσεις. Καλά κάνει ο κόσμος. Δυστυχώς, αν ο περίοικος έχει ένα τέτοιο διαμάντι στην ευρύτερη γειτονιά του και δεν μπορεί να το σκεφτεί για καμιάν άλλη χρήση, αυτο το διαμάντι θα το κατακλύσουν ξένοι προς τη γειτονιά του και…την πόλη του. Καλά κάνουν οι άνθρωποι. Υπάρχει χώρος ελεύθερος, δροσερός και σκιασμένος, υπάρχουν ελεύθερα καθίσματα και, στο κάτω – κάτω δεν πειράζουνε κανέναν… Το Πάρκο, όμως, με τις ποικίλες χρήσεις που διαθέτει, έχει ορισμένες θέσεις που πρέπει να βρίσκονται σε διάθεση των επιτούτου χρηστών και όχι του καθενός. Ας δούμε τι μπορεί να γίνει, μιας και γνωρίζουν όλοι οι χρήστες και οι περαστικοί από το Πάρκο τι γίνεται μέχρι στιγμής. Τι περιμένουμε από το …λίφτινκ του Πάρκου; Γιατί; Δεν είναι λίφτινγκ; Αν είναι παραπάνω, γιατί δεν το δημοσιοποιείτε, μάτια μου, αρμόδιοι; Τα ’χουμε πει εκατοντάδες φορές – ακριβολογώ. Γάνιασε … στοιχειοθετικώς …ο στόμας μας…
Έχουμε και λέμε: Μην σκέφτεστε το Πάρκο μόνον ως …περασιά. Εντάξει… Εντάξει… Όλοι περαστικοί είμαστε από τούτο τον μάταιο κόσμο και από την όποια θέση ή …θρόνο, αλλά πότε – πότε ξαποσταίνουμε κομματάκι. Είπαμε, ώρες, εποχές, φάσεις της ζωής μας. Μαμάδες με παιδάκια, γιαγιάδες και παππούδες, επίσης, ραντεβουδάκια και ανάπαυλα δεκαλέπτου, να φάμε την τυρόπιτα, συναντήσεις στο πόδι και άλλες δραστηριότητες… Ας δούμε έναν τομέα χρήσης του χώρου.
Μεγάλο εμβαδόν πιάνει η Παιδική Χαρά, που λειτουργεί και υπερτοπικά. Δεν είναι μόνο για τη γειτονιά, δηλαδή, κι έτσι έχουμε συνοδούς των παιδιών ή των νηπίων που παίζουν σε χωριστούς, αλλά ρευστά από χώρο σε χώρο. Υπάρχουν κι ενδιάμεσες ηλικίες. Αυτή η γιαγιά, που έφερε το εγγόνι να κουνηθεί ή να τρέξει, δεν έχει δικαίωμα να καθήσει για να το προσέχει; Μα, πώς να καθήσει, αν το παγκάκι που δικαιούται τελεί υπό κατάληψη μαντραχάλων για ώρες; Ναι, λοιπόν, αυτοί οι μαντράχαλοι και μην τοπαίρνεις ρατσιστικά, μοναδικέ μου, όπως και ο …ασυνόδευτος υπερήλικας, να πάνε σε άλλα παγκάκια, εκτός παιδικής χαράς. Πώς θα πάνε; Ας θέσουμε πρώτο μέτρο ένα χαμηλό ξύλινο κιγκλίδωμα και εντός προδιαγραφών για τέτοιο χώρο, στις ανοιγοκλειόμενες, με ελατήριο, εισόδους του οποίου θα αναγράφεται το: Είσοδος και θέσεις μόνον για συνοδούς παιδιών. Τώρα θα μου πεις… Αν οι μαντράχαλοι πηδάνε το κάγκελο, ποιος θα τους βάλει μυαλό, κι εγώ θα σου πω: Ανάθεμα στον που κατάργησε τη Δημοτική Αστυνομία, που να πατήσει μια σκατούλα και να μην έχει νερό να πλυθεί (βάζουμε κι από τα παρακάτω, όπως κάνουν στα σίριαλ…) και μακάρι να γίνει κάγκελο που θα το πηδάνε και να μη βρίσκεται άνθρωπος να τον γλιτώσει.
Να πούμε και για το νερό; Καλύτερα να μην πούμε για το πόσιμο και τις κρήνες, γιατί θα καταντήσουμε σαν στιχάκια σε καψούρικα τραγούδια που επαναλαμβάνονται τριαντασέξι φορές. Καρνιάσαμε, ρεεεε… Να πούμε για κάποιο σιντριβάνι; Ε, ναι, αμάν πια… Δεν έχουν σιντριβάνι οι πλατείες, να μην έχει ούτε ένα το Πάρκο; Χοντράνθρωποι… Είχε και το γκρέμισαν… Είχε στο κέντρο του δροσερού χώρου, όπου (κατά παράδοση τον στέρεψαν. Ρε σεις… όλοι εσείς… από τον Άρη είσαστε;) Χάλασαν το σιντριβάνι, για να βάλουν ένα χριστουγεννιάτικο μηχάνημα. Έλεος… Ούτε αυτό χώρεσε (πάρτε και καν’να μέτρο, πριν φέρετε τους γερανούς) ούτε το σιντριβάνι αποκαταστάθηκε. Χοντράνθρωποι… Τι; Το έγραψα παραπάνω; Ε, και; Υπολογίστε σιντριβάνι, καλοί μου άνθρωποι… Εσεις που είσαστε πιο εκλεπτυσμένα πνεύματα… (χρειάζεται και η κολακεία)…
Να πούμε και για τα διαδρομάκια. Όλοι οι διάδρομοι του Πάρκου χρησιμοποιούνται. Από την πλευρά της Πλατείας Κτελ και εκατέρωθεν του κτηρίου αναψυκτηρίου, δύο περασματάκια με πλάκες και χωρίς πολλά – πολλά κατασκευαστικά, θ’ αποδειχτούν καλύτερα από τα λασπωμένα μονοπατάκια που διασχίζουν την πρασιά. Για να περνάνε έτσι, θα πει ότι είναι ανάγκη να υπάρχουν. Θέλεις και τίποτε άλλο, μοναδικέ μου; Ααα, μα τι πλεονέκτης που είσαι… Κάντε τη δουλειά σας, καλοί μου άνθρωποι… μόνον αυτό περιμένουμε από εσάς… Κάντε με την έγνοια στον άνθρωπο τη δουλειά σας!
