Από μαθητής προβληματιζόμουν με τον όρο «διάστημα». Αυτό, βεβαίως, όταν από την πρακτική Γεωμετρία με τα πλακάκια στα εμβαδά και τα …ντεπόζιτα στους όγκους, περάσαμε στη θεωρητική Γεωμετρία του Ευκλείδη και διάφορους …σαδιστές με ονόματα πάνω στα εξώφυλλα των βιβλίων που μας …έπαιρναν χρόνο από την πραγματική ζωή του εφήβου: Το παιχνίδι και την ανακάλυψη του Κόσμου. Τι μας μάθαιναν, το λοιπόν; Ότι διάστημα λέμε το από δω στο εκεί. Από το α σημείο, στο β σημείο (κλειστό διάστημα). Και αν από το α σημείο κατευθυνόμαστε στο Άπειρο, λέει, αυτό το διάστημα είναι …ανοιχτό. Αμ, έλα ντε που αυτό με προβλημάτιζε… Τότε, πώς αυτό το …φευγιό το λες διάστημα; Ελόγου μου το έλεγα ελευθερία! Μετά …μεγάλωσα. Γέρασα… στα δεκαεφτά μου και κατάλαβα ότι δεν υπάρχει ανοιχτό διάστημα, ούτε στο …Διάστημα. Το ’πιασες το κεφαλαίο, έτσι; Και το Διάστημα, λοιπόν, είναι περιορισμένο από το …κόμπλεξ του ανθρώπου. Φεύγω από τη Γη και πάω στη Σελήνη, στον Άρη, στο …Θεό. Μηδέν ελευθερία, δηλαδή. «Και πού θες να πας, ρε τύπε;» θα με ρωτήσεις, μοναδικέ μου αναγνώστη. Μπας και ξέρω κι εγώ; Ομολογώ πως δεν θέλω «να πάω», θέλω «να πηγαίνω». Σε κούφανα, ε; Εμ, τότε, δεν με αισθάνεσαι… Λιόστης είμαι, μάτια μου, Λιόστης, γιαυτό συγχνωτίζομαι με Λιόστες και Λιόστρες, που μη μπορώντας να …πηγαίνουμε, …διακτινιζόμαστε στην πραγματικότητα του Τρανού Χωριού μας, προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τα των …διαστημάτων της καθημερινότητάς μας και να τα …γλυκάνουμε κάπως…
Ο χώρος της διαβίωσής μας είναι ορισμένος, όπως και ο χρόνος. Και μπορεί για το χρόνο να το έχουμε …πληροφορηθεί από την πείρα, από την επαφή με την καθημερινότητα, με τα κηδειόχαρτα και τα κοιμητήρια, για το χώρο, όμως, διατηρώ επιφυλάξεις αν και τώρα το νοιώθω και ο γράφων. Νόμιζα ότι μπορώ, δικαιούμαι, έχω τη δυνατότητα να πάω όπου θέλω. Εδώ είναι που λένε: «Θα ’θελες;». Έρμε δεκαεφτάρη Σ.Ι., δεν είναι το πού έχεις πρόσβαση… Στα …ακατάλληλα του σινεμά, στα σφαιριστήρια, στην εξοχή για εκδρομή ή για κυνήγι… Το ζήτημα εντοπίζεται στο πόσο αναλώνεσαι γι’ αυτό. Τα διαστήματα και τα …μικρο-διαστήματα της καθημερινότητάς μας μέσα στη Μυτιλήνη, αλλά και στα χωριά του νησιού μας, εξετάζουμε στην παρούσα …εξομολόγηση.
Θα παίξουμε το παιχνίδι της Αλήθειας. Λέγε… Δεν σου τη δίνει όταν πηγαίνεις σε μια εκδήλωση με την οικογένεια και μη έχοντας πού να παρκάρεις εκεί γύρω, αναγκάζεσαι να …ξενητευτείς και μετά να τους ψάχνεις; Σειρά μου ν’ απαντήσω: Ομολογώ ότι θα το ’παιζα εξυπνάκιας και θα συμβούλευα και άλλους να παρκάρουν ένα τέταρτο με τα πόδια απόσταση και κα πάμε όλοι μαζί ποδαράτοι. Διαψεύστηκα στην …εξυπνάδα μου. Περπατούσαμε ανάμεσα σε αυτοκίνητα, σε δρόμο χωρίς πεζοδρόμια, διακινδυνεύοντας την ακεραιότητά μας, ενώ άλλοι επωχούμενοι, χαμένοι σαν κι εμάς, πηγαινοέρχονταν σε δρόμους χωρίς πεζοδρόμια και κατειλημμένες θέσεις από τους …πρωινούς. Μην πας μακρυά, πες μου πού παρκάρησες στη Γιορτή του Κάστανου στην Αγιάσο. Ένα Εύγε στους διοργανωτές (δεν θα κάνουμε εμείς το ρεπορτάζ της εκδήλωσης) και μακάρι να δουν την προσπάθειά που κάνουν εδώ και χρόνια να αποδίδει. Η κωμόπολη ήταν πλημμυρισμένη από κόσμο και μακάρι τέτοιες εκδηλώσεις ν’ ανοίγουν την…όρεξη του κόσμου για επίσκεψη και περιήγηση κάθε
εποχή. Όλοι οι καλοί χωράμε. Κι άλλοι τόσοι θα χωράγαμε στο …Κάστανο, άντε και στο Καρναβάλι. Για κόσμο λέμε… όχι για τις …άμαξές τους… Εμείς πήγαμε με το Υπεραστικό, αλλά, να κι ένα άλλο παράδειγμα, την Ανάσταση την κάναμε στην Επάνω Σκάλα. Και την περασμένη και την προπερασμένη, το έλα και να δεις σε κόσμο. Ε, και; Πολύ καλά περάσαμε. Βεβαίως, παρκάραμε στο Πάρκινγκ (το γνωστό, λέμε) και πήγαμε με τα πόδια. Ε, και; Πολύ καλά περάσαμε (δις).
Λέγε… Εσύ δεν ήσουν μπέλα φούρκα και μέσα στην αγωνία, επειδή δεν έβρισκες πού να παρκάρεις για να πάρεις τα μπαγκάζια σου και να ταξιδέψεις με το πλοίο; Εντάξει, ξεχνάμε το χώρο στάθμευσης του Τελωνείου, μιας και πάντα είναι πλήρης. Πλήρης λέμε… Πλήρης (δις). Πού παρκάρησες; Εκεικάτω στα Τσαμάκια. Ε! Πάλι καλά που δεν έφτασες μέχρι τον Άγιο Γιάννη. Τράβα και τις βαλίτσες σου και το σκυλάκι σου. Ε! Πάλι καλά που δεν τις σηκώνεις κι έχεις δεμένο σκύλο στο ταξίδι κι όχι το πεντάχρονο σπλάχνο σου. Ας είναι που πας …αλογύρα το κάγκελο, επειδή βρίσκεις κλειδωμένο το πορτάκι πεζών, ε, πάλι καλά που …έκανες και τη γυμναστική σου πριν μπεις στο βαπόρι. Λέγε παρακάτω… Πού μένεις κι έρχεσαι κάθε μέρα με αυτοκίνητο στο Κέντρο και πού είναι η εργασία σου, αλλά, κυρίως, πού παρκάρεις κάθε μέρα; Πού πάει μεγάλο μέρος του χρόνου σου και πόσο ασφαλής νοιώθεις όταν κυκλοφορείς και όταν πεζή …διαβαίνεις τα …διαστήματα; Λέγε… Λέγε… Λέγε…
Με τα παραπάνω …ενδεικτικά και …ανακριτικά, δεν σου μεταφέρω το γνωστό, ότι δηλαδή βρισκόμαστε ως άστυ και ύπαιθρος νήσου στο …αδιαχώρητο, ούτε σε τσιγκλίζω να χαρακτηρίσεις τους αρμόδιους όλων των εποχών για το …αδιαφόρετο. (για το «αδιαφόρετο» σε εστιασμένο χώρο, σου ετοιμάζω …κατιτίς. Μικρό …διάστημα υπομονής και …να δεις τι σου ’χω για μετά…). Σε …παρασέρνω στο δικό μου …παράθυρο θέασης της καθημερινότητας και της …ανελευθερίας που μας μαστίζει. Η έλλειψη του κατάλληλου χώρου στα διαστήματα των δραστηριοτήτων μας έχει επόμενο την κατασπατάληση του προσωπικού μας χρόνου. Τι σου λέω τώρα; Ότι η ζωή μας είναι ο καθημερινός μας χρόνος. Ο χρόνος μας στη Γη είναι ορισμένος, φευ, έστω κι αν περάσουμε τα 100. Είναι κρίμα, λοιπόν, να μας τον τρώνε στα …μεσοδιαστήματα. Να τον τρώγανε για κάποιο συμφέρον τους, μικροσυμφέρον τους, να πω, βρε παιδί μου, υπάρχει …ψωμί, υπάρχει …λαρδί… Αλλά, ποιοι είναι αυτοί που τον τρώνε; Κανένας! Η ασχετοσύνη και η αδιαφορία τον τρώει, μέσω των αδιαφόρετων και των αδιαφορούντων για εσένα κι εμένα. Άντε, πάλι καλά, στο ζήτημα που εξετάζουμε, μην φάει μονομιάς όλο το …υπόλοιπό μας ο Μολώχ, πασίγνωστος και …εξαιρετέος, μακρυά από ’μας…, αλλά έτσι που σχεδιάζουν τον κοινόχρηστο χώρο μας, έτσι που διαχειρίζονται τα …διαστήματά μας οι αδιαφόρετοι και αδιαφορούντες, αν κι εμείς δεν βάλουμε το χέρι μας, το νου μας και …τα λαρύγγια μας, καμμία προσευχή δεν μας σώζει.
Τι να σου πω, μάτια μου; Ότι χρειαζόμαστε χτιστό πάρκινγκ στην Αγιάσο για όταν έχει Κάστανο, Παναγία, Καρναβάλι, στην Καλλονή Σαρδέλα, στον Μεσότοπο Κδουνάδις και στο Ίππειος το Σύκο; Μην τρελαθούμε κιόλας… Για τη Μυτιλήνη, όμως; Για το άστυ που συγκεντρώνει πολύ κόσμο καθημερινώς και …σκάει τόσο στενό- δρομη που είναι; Έλα μου ντε… Διαμαρτυρόμασταν οι Λ&Λ για τις νταλίκες που στάθμευαν στο χώρο του Λιμανιού υποβαθμίζοντας τη βιτρίνα της πόλης και οι αρμόδιοι τις οξωπέταξαν στα Τσαμάκια και τη Φυκιότρυπα. Τι να κάνουμε τώρα; Χαρακίρι ή
σεπούκου; (το ίδιο είναι) Καλύτερα να λύσουμε ένα σουντόκου ή μάλλον ένα στραβό- λεξο, πώς τα καταφέρνουμε πάντα, ενώ έχουμε τόσα προβλήματα να …βλέπουμε στη χαζοκορνίζα τι λέει ο ένας και τι του απαντάει ο άλλος. Γιαυτό, μωρέ Θανάση, τους ψήφισες; Από εκλογές μέχρι εκλογές ένα διάστημα ορίζεται· η …περίοδος χάριτος. Πού παρκάριζες; Γιατί κάποιοι φωτισμένοι συμπολίτες σου μπάζωσαν κι όρισαν το Πάρκινγκ; Για να στο πάρουν για ξεπούλημα οι οξαποδώδες εκλεγμένοι από εσένα και να το δώσουν δώρο …γνωριμίας στην εταιρία που ξεπούλησαν και τη μάνα τους; Και κάτι άλλο δικό σου, πιο μεγάλο ξεπούλησαν εδώ στο νησί και να δεις τι σου ’χω για μετά. Εκεί να δεις πώς διαχειρίζονται το χώρο σου, το χρόνο σου, την ασφάλειά σου και την αξιοπρέπειά σου. Περίμενε, ένα μικρό, χρονικό …διάστημα…
Εντωμεταξύ, το Κολυμβητήριο της πόλης, το οποίο δεν συνέφερε να στηριχτεί και έκλεισε για να το αντικαταστήσουμε στο μέλλον με μία όξω από δω προπονητική καλοκαιρινή πισίνα, τώρα …συμφέρει. Εκεί που σφύζει η κίνηση του Λιμανιού, που το στενόκ…τιστο περιβάλλον αποτρέπει την προσέλευση κοινού περί τον …αθλητο- πολιτισμόν, θα μετατραπεί, λέει, σε …αίθουσες πολιτιστικών εκδηλώσεων και διαφόρων δραστηριοτήτων. Βάλε κι ένα δημοτικό …λουκουματζήδικο… Άν έβαζες, κουμπαροξάδερφε Θανάση, το χέρι σου, το νου σου και ξελαρυγγιαζόσουν για το πόσο ανάγκη είναι ένα σωστό πάρκινγκ στην περιοχή, ίσως θα είχες να περιμένεις σε μια εξαετία ένα διώροφο (υπόγειο συν ισόγειο σκεπαστό). Πού; Μα, στη θέση που βρίσκεται το εργοστασιακό κτήριο βαμπίρ της Ένωσης και κομμάτι από το …τουρτοκτήριο – μπάστακα σήμερα – του Κολυμβητηρίου. Τώρα, απλώς περιμένεις… και βλέπεις κομματικές αντιπαραθέσεις. Το κακό είναι ότι τραβάς κι εμένα από το πόδι. Αμ, πού θα πάει; Έχεις να φας ένα …διάστημα …αποτοξίνωσης, που θα κάνεις μαύρα μάτια να με δεις. Όχι, που θα ψάχνω να βρω θέση στάθμευσης για να σε παρακολουθώ να …καθαρίζεις τη μύτη σου μπροστά στη χαζοκορνίζα. Ας όψεται η κυρά μου που έχει αδυναμία στην κουμπάρα. Άντε, να μας έρχεστε κι εσείς στη Νεάπολη, όσο είναι καιρός, γιατί σε μικρό …διάστημα κι εκεί θα ψάχνεις για θέση. Τι; Δεν κατάλαβες γιατί; Θα το καταλάβεις, όπως θα το καταλάβουμε όλοι οι Μυτιληνιοί… στο πετσί μας.
City Inspector
