ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΟΙ και σεις οι άλλες, οι πιο αψεγάδιαστες, οι πιο ατσαλάκωτες, οι πιο καλοσιδερωμένες, γεια και χαρά σας! Η αγαπημένη σας Πιπεριά είμαι και σας χαιρετώ και πάλι και δια ακόμα μία φορά! Ελπίζω να είσαστε καλά, εσείς και το κατοικίδιό σας!
ΕΧΩ ΤΗΝ εντύπωση πως το ένα μου τακούνι είναι πιο χαμηλό! Αφού πατάω και το καταλαβαίνω! Περπατάω και παίρνω κλίση! Προς τα δεξιά! Άλλαξα γωνία, κάτι μοίρες. Μετριέμαι με το αλφάδι και βγαίνω γυρτή. Καλέ, μπάντα-μπάντα πηγαίνω! Εγώ, που ήμουνα στητή λαμπάδα! Κορμοστασιά εγώ και οι εύζωνες – και αν, δηλαδή, όχι όλοι!
ΕΧΩ ΤΗΝ εντύπωση πως το ένα μου τακούνι είναι πιο χαμηλό! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, εγώ ανισόρροπη δεν είμαι. Θα αλλάξω παπούτσι, να το τσεκάρω. Θα πάω το τακούνι στο ραδιογωνιόμετρο, να το μετρήσω. Να δω, είναι το ένα πιο χαμηλό από το άλλο ή ιδέα μου είναι; Δεν γίνεται στο ξαφνικό και απροσδόκητο, να πηγαίνω δεξιά! Θα πάθω αριστερές εμμονές και θα επιζητώ την ρήξη, όπως κάτι συνιστώσες ασυντόνιστες!
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ για τέτοια προβλήματα; Μπα, λέω καλύτερα να βγάλω τα ψηλά παπούτσια και να πάρω κανένα αμπάσο, κανένα φλατ να πατώ. Να μη μπουρδουκλώνομαι τζάμπα και βερεσέ, να περπατώ αεράτα και ανάλαφρα, σαν την Μάγια Πλιτσέσκαγια στα καλά της τα νιάτα, όταν χόρευε τους κύκνους και δακρύζαν και τα καθίσματα. Τι τα θέλω εγώ τα τακούνια; Θα μου πεις, αναδεικνύουν τη χάρη και την κορμοστασιά μου, το μπόι μου και τη λεβεντιά μου. Αλλά, άμα μπουρδουκλώνεσαι, σπας και ποδάρια…
ΚΙ ΑΜΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ στα γήπεδα, σπας και κεφάλια! Δίκιο έχεις, Ελπινίκη μου, δίκιο βουνό! Τρέμει η καρδούλα σου από τους άγριους, που πάνε για καβγά και να παίξουν ξύλο. Αμ, αυτά τα καλόπαιδα και τα αφεντικά τους είναι που έχουν φέρει τον βασιλιά των σπορ σε τέτοια χάλια, σε τέτοια ανυποληψία. Διότι, και περί ποδοσφαίρου έχει άποψη η Πιπεριά!
ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ, Ελπινίκη μου; Δεν είμαι εγώ ποδοσφαιρόφιλη; Πώς το λες αυτό; Θυμάσαι τον Πετράκη μου – αυτόν που τον μετρούσες και έχανες το μέτρημα; Της Α’ Εθνικής ήταν παρακαλώ – πριν η Μοσχολιού τα φτιάξει με τον Δομάζο. Πριν ακόμα γεννηθεί ο Δέλας και τα φτιάξει με την Μαστροκώστα, εμείς ξέραμε από ποδόσφαιρο – ή, έστω, από ποδοσφαιριστές. Εγώ, αν θες να ξέρεις, έμαθα τι είναι οφσάιντ πολύ πριν γίνει πρόεδρος του δεκαπενταμελούς ο Αλέξης. Και τώρα, είδες πού είναι ο Αλέξης!
ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ η Πιπεριά ξέρω από ποδόσφαιρο – αχ! Μια μέρα πρέπει να σου δείξω τα σουβενίρ που είχα από τις κατά καιρούς περιπέτειές μου, τα κύπελλα, τις φανέλες τους, τα σωβρακάκια τους, τα αποσμητικά τους, όλα τα έχω κρατημένα σε ξεχωριστό ερμάριο – εγώ, λοιπόν, θα κάνω μία ωραία πρόταση πρωτοποριακή και αποτελεσματική: ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΩΙ!
ΝΑΙ, ΕΛΠΙΝΙΚΗ ΜΟΥ, οι αγώνες ποδοσφαίρου να γίνονται πρωί. Οχτώ το πρωί, εννιά το πρωί, το πολύ δέκα το πρωί να έχουν ξεκινήσει. Γιατί τέτοια ώρα οι άγριοι δεν μπορούν να εκδηλωθούν. Δεν έχουν πιει καφέ, δεν έχει ανοίξει το μάτι τους – και, πάντως, δεν έχουν πιεί ό,τι πίνουν! Είναι ξενέρωτοι. Είναι κάπως νηφάλιοι. Και, λογικά, δεν έχουν όρεξη για κλωτσοπατινάδες, τουλάχιστον όχι όσο τις ώρες τις εσπερινές, που έχουν κατεβάσει τις μπύρες τους και τα άλλα, και είναι το μυαλό τους θολωμένο και ζοχαδιασμένο και θέλουν να εκτονωθούν βρίζοντας, μαλώνοντας, σκοτώνοντας.
ΕΝΩ ΤΟ ΠΡΩΙ, είναι αλλιώς. Όσο και να το κάνεις, είναι πιο μπουνάτσα το ταραγμένο τους μυαλό. Θα με ρωτήσεις, αν είμαι σίγουρη για τούτο, ότι θα εξαλείψει τα θλιβερά φαινόμενα της βίας και του χουλιγκανισμού. Όχι, αγάπη μου, δεν είμαι σίγουρη. Αλλά είναι ένα μέτρο που δεν έχει δοκιμαστεί, είναι τζάμπα κι έχει μια λογική. Γιατί, άλλο να πηγαίνεις στο γήπεδο έχοντας πιει τα αλκοόλια σου κι άλλο έχοντας πιει γαλατάκι το πρωί ή καφέ. Άλλη ψυχραιμία έχεις. Άλλη αντιμετώπιση.
ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, ΕΓΩ με το αλκοόλ έχω ένα θέμα. Μεγάλο θέμα. Και θυμώνω με όσους πίνουν τα ούζα τους και γίνονται ντίρλα, κι ύστερα μπαίνουν στο αμάξι και πιάνουν το τιμόνι. Πού πας, άνθρωπέ μου! Ήπιες! Κακώς, αλλά έγινες γουρούνι! Δεν βλέπεις την τύφλα σου. Τα αντανακλαστικά σου είναι μηδενικά. Δεν μπορείς να περπατήσεις. Και πιάνεις να οδηγήσεις; Θα σκοτωθείς. Και θα σκοτώσεις. Θα πάρεις στο λαιμό σου παλληκάρια και κοπέλες, που φοράνε τη ζώνη τους και οδηγούν νηφάλια και με σωφροσύνη. Θα ξεκληρίσεις οικογένειες. Θα δολοφονήσεις εν ψυχρώ αθώους ανθρώπους.
ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, εσύ που πίνεις ΜΗΝ ΟΔΗΓΕΙΣ! Το ξέρεις ότι πίνεις. Μην μου κάνεις τον χαζό και τον ανήξερο: το ξέρεις ότι πίνεις. Και μην κοκορεύεσαι ότι μπορείς να οδηγήσεις, ότι είσαι τάχα μου μια χαρά, ότι δεν νυστάζεις. Μπούρδες. Δεν μπορείς. Νυστάζεις. Άφησε κάτω το κλειδί. Κοιμήσου. Ζήσε κι άσε και τους άλλους να ζήσουν…
ΜΗΝ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ πίσω από το δάχτυλό μας. Ο αλκοολισμός είναι ένα πρόβλημα της δικής μας αυλής. Και είναι πρόβλημα, δεν είναι αστείο. Ξεφτιλίζει ανθρώπους. Καταστρέφει οικογένειες και συκώτια. Και σας το λέω εγώ, που έχω εμπειρία και στις καταστροφές (από την εποχή του Νώε και τον κατακλυσμό του), και στις οικογένειες (το σόι μου μέσα!) και στα συκώτια…
ΑΝΤΙ, ΛΟΙΠΟΝ, να μπεκρουλιάζουμε ας κάνουμε καλές πράξεις. Ααααα!, γιατί στραβομουτσουνιάζετε; Να μπεκρουλιάζετε μπορείτε, να πλακωνόσαστε οι χούλιγκανς μπορείτε – μια καλή πράξη να κάνετε δυσκολεύεστε; Αγάπη μου, μαγκιά δεν είναι να ρίχνεις μπουνιές και να σακατεύεις τον άλλο. Μαγκιά είναι να απαλύνεις τον πόνο του άλλου. Μπορείς; Μπορείς! Κάντο!
Σας φιλώ και σας αγαπώ
Η Πιπεριά σας
ΥΓ. Αποχή. Απόχη και προφυλακτικό. Μονογαμική σχέση.
- Αγαπητή Χριστιάνα
Μπράβο για το ενδιαφέρον που δείχνεις για το λιμάνι του Σιγρίου. Με πρόλαβες και, πριν κυκλοφορήσουν τα «Π», δεσμεύτηκες για την υλοποίησή του. Μακάρι! Τώρα, να συντονιστούμε όλοι λίγο, να γίνουν πράξη οι δεσμεύσεις.
Φιλιά
