ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΟΙ, και σεις οι άλλες, οι πιο καραμελωμένες και καλοτσιγαρισμένες, γεια και χαρά σας! Η αγαπημένη σας Πιπεριά είμαι και σας χαιρετώ και σας εύχομαι προκαταβολικώς Καλόν Πάσχα να περάσετε και Καλή Ανάσταση να έχετε, σε όλους τους ευγενείς τομείς των επιθυμιών σας!
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ, ΒΕΒΑΙΑ, εν μέσω των Θείων Παθών, και δεν κάνει (για λόγους σεβασμού της πίστης του κόσμου) να είμαστε ασεβείς, αλλά λέω πως μπρος τα πάθη τούτου του τόπου, νομίζω πως κι ο ίδιος ο Ιησούς θα ένιωθε ένα δέος! Δεν φτάνει που έχουμε το μαχαίρι στο λαιμό, δεν μας φτάνει η Άγγελα, που μας έχει το τηγάνι έτοιμο να μας ξεροτηγανίσει, δεν φτάνει που τα ταμεία μας είναι πιο άδεια κι από το ψυγείο του (εργένη) Κωστή, ο οποίος στο ντουλάπι του είχε μόνο ελληνικό καφέ κι αυτόν τον πήγε και στις τέσσερεις μετακομίσεις του, δεν φτάνει που δεν έχουμε καράβια, δεν φτάνει που δεν έχουμε αγροτική παραγωγή, που την κτηνοτροφία την πήρε ο διάολος με τους πυρετούς, που η ελληνική βιομηχανία είναι από καιρό εξαφανισμένη, έχουμε που έχουμε τα χάλια μας, έχουμε και το “κίνημα υπέρ του Ξηρού”!
ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ! Υπάρχουν άνθρωποι, συμπολίτες μας, παιδιά κι αδέρφια μας, που καταλαμβάνουν κτήρια (κι ύστερα τα αφήνουν ρημαδιό και κατακλεμμένα!), για να εκβιάσουν την Ελληνική Πολιτεία να αφήσει ελεύθερο τον Ξηρό! Τον Ξηρό, παιδιά, καταλαβαίνετε για τι απαίτηση μιλάμε! Και να καταργηθούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, γιατί παθαίνουν γρίπη και ίκτερο τα ατομικά δικαιώματα των φυλακισμένων δολοφόνων! Τρελαθήκαμε εντελώς, δεν υπάρχει εξήγηση!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΗ στα σωφρονιστικά, αλλά οι δολοφόνοι καλό θα είναι πρώτα να σωφρονίζονται κι ύστερα να εξέρχονται της φυλακής! Διότι, αν δεν σωφρονίζονται, παραμένουν αμετανόητοι και κυκλοφορούν ανάμεσό μας, κάποιου κεφάλι θα πάρουν! Να σωφρονιστούν πρώτα, κι ύστερα έξω! Και, μέσα σωφρονισμού υπάρχουν. Και θα το εξηγήσω με παράδειγμα:
ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΠΡΟ ΚΑΙΡΟΥ ένα ωραιότατο ντοκιμαντέρ – όχι σαν αυτά που βλέπεις εσύ, Νινέτα μου, για τις Καρντάσιανς και πόσο την έχει ο Κλούνεϊ την πιτυρίδα, τα άλλα τα ντοκιμαντέρ, τα επιμορφωτικά – για φυλακές στη Λατινική Αμερική αλλά η αλτσχάιμερ δεν μου επιτρέπει να θυμηθώ σε ποια ακριβώς χώρα, μπορεί να ήταν και η Κολομβία ή η Βολιβία, κάπου εκεί. Εκεί, η εγκληματικότητα βράζει. Από μικρά παιδιά. Και το μέλλον, μαύρο, μια ζωή στις φυλακές.
ΕΚΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, στου Χάρου τα δόντια, υπάρχει ένα πρόγραμμα για κατάδικους εκμάθησης κάποιου μουσικού οργάνου. Ναι, καθηγητές του Ωδείου πηγαίνουν στις φυλακές και μαθαίνουν στους κατάδικους εγκληματίες νότες, διέσεις και σολφέζ. Οι κατάδικοι μαθαίνουν βιολί, όμποε, βιολοντσέλο κι όλα τα όργανα μιας κλασικής ορχήστρας. Πολλοί δεν τα καταφέρνουν και τα παρατάνε. Αυτοί, συνεχίζουν κανονικά την φυλάκισή τους, με τους υπόλοιπους κρατούμενους, στον σκληρό κόσμο των φυλακών, συνεχίζουν την ποινή τους, στη λογική ότι η φυλάκιση είναι τιμωρία.
ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ, εκεί που η φυλάκιση είναι σωφρονισμός: Αυτοί που συνεχίζουν την προσπάθεια, αχ! να βλέπατε τα δάκρυα των παιδιών που τα κατάφεραν και συνέχισαν όντας φυλακισμένοι την προσπάθεια και έμαθαν ένα μουσικό όργανο, να βλέπατε αυτά τα δάκρυα να κυλάνε όταν έπαιζε σε συναυλία αυτή η ορχήστρα των φυλακισμένων που έκλαιγαν εκείνοι κι έκλαιγε όλος ο κόσμος. Ναι, έδειχνε το ντοκιμαντέρ τη συναυλία της ορχήστρας των φυλακισμένων, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από μια ορχήστρα καλοπληρωμένων σολίστ, κι έκλαψα κι εγώ Νινέτα μου, που είμαι τέρας ψυχραιμίας.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, εγκληματίες κι οι μεν, εγκληματίες κι οι δε, κατάφεραν και τιθάσεψαν τον οργισμένο τους εαυτό μέσα από την διαδικασία εκμάθησης ενός μουσικού οργάνου από το μηδέν. Αυτό, τους ξαναγέννησε! Στ’ αλήθεια τους ξαναγέννησε, τους έκανε άλλους ανθρώπους κι από κακούς κι εγκληματίες τους έκανε καλούς και χρήσιμους. Το άκουγες που, δακρυσμένοι πάντα, το εξομολογούνταν. Το ένιωθες αμέσως, από το πώς έπιαναν αυτό το βιολί, τη βιόλα, την τρομπέτα. Το έβλεπες στο πρόσωπό τους, πόσο γλύκαναν τα χαρακτηριστικά τους. Ναι, αυτοί να αποφυλακιστούν!
ΚΙ ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΟ παράδειγμα: σε κάποια άλλη φυλακή, δώσανε στους κρατούμενους από ένα σκυλί. Άγριο, μαζεμένο από το δρόμο. Ο κρατούμενος είχε υποχρέωση να το ημερέψει, να το εκπαιδεύσει – και δι’ αυτού, να ημερέψει και να εκπαιδευτεί κι ο ίδιος. Επιτυχία 100% – και για τα σκυλιά, και για τους κρατούμενους.
ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ αυτά, θέλω να πω πως υπάρχουνε τρόποι οι φυλακισμένοι να σωφρονιστούν, να μετανοήσουν, να εκπαιδευτούν και να γίνουν καλοί άνθρωποι. Ούτε άιντε να τους αποφυλακίσουμε, ούτε να τους πετάξουμε στα μπουντρούμια να σαπίσουν. Όσοι είναι ξερά κεφάλια και αμετανόητοι και θέλουν να σαπίσουν στη φυλακή, με γεια τους με χαρά τους και να χρεώνονται τα ξενοδοχειάτικα παρακαλώ. Για τους άλλους όμως, να λειτουργήσουν οι μέθοδοι επαναφοράς στην ανθρώπινη πραγματικότητα, της αγαστής συνύπαρξης με τους άλλους ανθρώπους. Με δράσεις, με προσπάθεια, με όραμα. Όχι με καταλήψεις «γιούργια στην Πρυτανεία, να αποφυλακίσουμε τον Ξηρό!». Τον αμετανόητο Ξηρό, που δεν είπε ούτε ένα συγγνώμη για τα θύματά του, όπως και κανένας του συναφιού του…
ΒΡΕ ΝΙΝΕΤΑ ΜΟΥ, εσύ που με ξέρεις, θέλω να μου πεις αν υπερέβαλλα σήμερα ολίγον τι και ήμουν πολύ δασκαλίστικη και δεν ήμουν χιουμοριστικιά και ξαντεροβγάλτρα. Να μου το πεις την ώρα που θα τσακανίζουμε τα κόκκινά μας τα αυγά, εγώ αυτό που έβαψες κι εσύ αυτό το ξύλινο που έχεις για να μας κερδίζεις και να μας κάνεις την τυχερή και την καμπόσα, λες και δεν έχουμε καταλάβει τι κουμάσι είσαι σε κάτι τέτοια, αλλά έχε χάρη που κάνεις καλά γιουβαλάκια με το καλύτερο αυγολέμονο των Βαλκανίων και όλων των χερσονήσων απανταχού της γης, και μας τα μοιράζεις σε τάπερ και σε συγχωρούμε για την τζουτζιά σου με τα κόκκινα αυγά.
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ καλά τις άγιες μέρες του Πάσχα. Να ακολουθήσετε το εθιμοτυπικό, κι ας μην πιστεύετε: δεν είναι ανάγκη όλες οι μέρες μας να είναι το ίδιο, καθεμιά κόπια της άλλης. Γι’ αυτό έχουμε γιορτές διαφορετικές και πρωταπριλιές για να λέμε ψέματα, και πρωτοχρονιές για να κόβουμε βασιλόπιτα, και αποκριές για να μασκαρευόμαστε, και πρωτομαγιές για να κάνουμε στεφάνια, και μεγαλοπαρασκευή για να μην παίζουμε χαρτιά, και πάσχα για να ψήνουμε το αρνί και να δίνουμε το φιλί της Αγάπης.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ το εθιμοτυπικό. Συμμετέχουμε σε μια κοινή χαρά, σε μια μεγάλη γιορτή, σε μια διαφορετική μέρα. Πιστεύουμε – δεν πιστεύουμε, όλοι κάποιο μήνυμα για την ψυχή μας μπορούμε να πάρουμε από τις γιορτές των θρησκειών, όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Σας αγαπώ
Η Πιπεριά
Κι όμως, το βιολί αποτελεί ένα μέσο σωφρονισμού και επανένταξης των εγκληματιών!…
