Το τελευταίο διάστημα ακούμε και διαβάζουμε όλο και περισσότερα για την επιδεινούμενη παγκόσμια πλαστική ρύπανση. Εκτιμάται πως σχεδόν 100 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων διαφεύγουν στο περιβάλλον κάθε χρόνο. Οι περισσότερες από αυτές τις ποσότητες είναι σχεδόν αδύνατο να ανακτηθούν και θα παραμείνουν στη θάλασσα. Το Plasticlysm είναι μια περιβαλλοντική ταινία ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται τις επιπτώσεις της αλόγιστης χρήσης πλαστικού στο περιβάλλον και τον άνθρωπο. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνει κανείς πως δεν είναι απλά ακόμη ένα ντοκιμαντέρ για την πλαστική ρύπανση, αυτή που συμβαίνει σε κάποιους μακρινούς ωκεανούς όπου συγκεντρώνονται τόνοι πλαστικού αλλά μια ταινία που “φέρνει” το πρόβλημα εδώ, στη σωστή του διάσταση και στη Μυτιλήνη.
“Αν κάποιος που δει τη ταινία, την επόμενη φορά που θα πάει να πάρει το καφέ του σκεφτεί δεύτερη φορά να πάρει πλαστικό ποτήρι και τη μεθεπόμενη πάει με το δικό του, τότε για εμένα η ταινία θα έχει πετύχει το σκοπό της. Σκοπός της ταινίας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου σε σχέση με τις συνέπειες της αλόγιστης χρήσης πλαστικών τόσο στο περιβάλλον όσο και στον άνθρωπο”, λέει ο δημιουργός της ταινίας Μιχάλης Κατσούρης, απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Πολιτισμός και Παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ» του Τμήματος Πολιτισμικής Πληροφορικής και Επικοινωνίας
“Ζούμε σε μια εποχή όπου τα περιβαλλοντικά προβλήματα όλο και πιο ισχυρή θέση στο δημόσιο διάλογο. Το ζήτημα της πλαστικής ρύπανσης είναι ένα παγκόσμιο περιβαλλοντικό ζήτημα του οποίου οι συνέπειες είναι ποικίλες και επηρεάζουν τη καθημερινότητα του ανθρώπου άμεσα. Από την τροφική αλυσίδα μέσω της παρουσίας μικροπλαστικών σε διάφορες τροφές, μέχρι την μείωση την αισθητικής αξίας παραλιών η πλαστική ρύπανση βρίσκεται παντού. Έτσι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο θέμα στη ταινία έτσι ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος και να μη νομίζει πως είναι κάτι μακριά από αυτόν. Σκοπός της ταινίας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου σε σχέση με τις συνέπειες της αλόγιστης χρήσης πλαστικών τόσο στο περιβάλλον όσο και στον άνθρωπο”.
Πολλοί θα πούνε ότι στη Ελλάδα δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα. Όμως πόσο κοντά στην αλήθεια είναι αυτό;
“Μια βόλτα να κάνει κάποιος στη προκυμαία της Μυτιλήνης, ειδικά μετά από έναν δυνατό αέρα, θα γίνει μάρτυρας δεκάδων πλαστικών μιας χρήσης τα οποία επιπλέουν στη θάλασσα. Επίσης η παραγωγή της ταινίας πραγματοποιήθηκε εξολοκλήρου τη πόλη της Μυτιλήνης, οπότε οι εικόνες που υπάρχουν μέσα σε αυτή είναι κυριολεκτικά δίπλα μας. Ένα στοιχείο το οποίο είναι άκρως ανησυχητικό είναι ότι η Ελλάδα ενώ καταναλώνει περίπου 0,6 τόνους πλαστικού ετησίως, ανακυκλώνει μόλις το 20% από αυτό”.
Τι μπορούμε να κάνουμε και πως;
“Τα πάντα είναι θέμα νοοτροπίας. Η πλειοψηφία των πλαστικών απορριμμάτων είναι πλαστικά αντικείμενα μιας χρήσης( πλαστικές σακούλες, πλαστικά ποτήρια, καλαμάκια κ.α). Αν ο καθένας μας αλλάξει στο ελάχιστο τις καθημερινές του συνήθειες και στραφεί σε εναλλακτικά υλικά για τις καθημερινές του ανάγκες σίγουρα θα έχουμε κάνει πολλά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Μεγάλο βάρος θα πρέπει να δοθεί από το κράτος και στο κομμάτι της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης της κοινωνίας και το μέσο του ντοκιμαντέρ πιστεύω ότι μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτό”.
Στην ταινία μιλούν ο καθηγητής Θαλάσσιας Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Δρόσος Κουτσούμπας, ο αναπληρωτής Καθηγητής Θαλάσσιας Οικολογίας και Βιοποικιλότητας, Στέλιος Κατσανεβάκης,, η κτηνίατρος Μυρσίνη Τουρβαλή, ο περιβαλλοντολόγος, Μιχάλης Μπάκας. αλλά και ο ο Αποστόλης Μπενάκης, ιδιοκτήτης του «Μουσικού Καφενείου», που μόλις ενημερώθηκε για την καμπάνια κατά του πλαστικού, εφάρμοσε από τους πρώτους στα καφέ της Μυτιλήνης τη δυνατότητα να πηγαίνουν οι καταναλωτές με δικό τους ποτήρι, ώστε να μειωθεί η χρήση πλαστικού.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία-Σενάριο-Έρευνα-Παραγωγή: Μιχάλης Κατσούρης
Μοντάζ: Δήμητρα Δούβαλη
Εικονοληψία – Ηχοληψία: Μιχάλης Κατσούρης, Δήμητρα Δούβαλη
Μίξη Ήχου: Αλέξανδρος Σπάθης
