Τυχερός ο Μυτιληνιός που έχει τη δυνατότητα να πάει με τα πόδια σε μια αξιοπρεπή και οργανωμένη πλαζ για να χαρεί τη θάλασσα. Και πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τα Τσαμάκια, όπου κολυμπάς με θέα τον λόφο του κάστρου. Ξαπλώστρες, σκιά, ναυαγοσώστης, καντίνα, ντουζιέρες, αποδυτήρια και κόστος εισόδου που είναι μικρότερο από την βενζίνη που θα κάψει κάποιος για να μετακινηθεί με αυτοκίνητο σε παραλίες λίγο πιο έξω από την πόλη. Άρα, η επιλογή της πλαζ Τσαμάκια για να κολυμπήσει κάποιος δείχνει … μονόδρομος. Πήρα, λοιπόν, κι εγώ αυτόν τον μονόδρομο με καλή διάθεση.
Με υποδέχεται μια αγέλη σκύλων. Συμπαθή τα τετράποδα, ακίνδυνα. Περιφέρονται ανάμεσα σε όσους πλησιάζουν την πλαζ με καλές προθέσεις. Όμως αυτή είναι μια από τις βιτρίνες της πόλης. Και η βιτρίνα πρέπει να είναι άψογη. Η εικόνα των αδέσποτων αδικεί την πλαζ
Αντιθέτως, δημιουργεί πολύ καλή εντύπωση η τοποθέτηση θέσεων στάθμευσης ποδηλάτων, που πάντως αποδεικνύονται λίγες, αν κρίνουμε από τον αριθμό των Μυτιληνιών που χρησιμοποιούν ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους.
Μπαίνουμε στην πλαζ. Αν και υπάρχει σαφής ένδειξη ότι απαγορεύεται η είσοδος κατοικίδιων, για ευνόητους λόγους, διαπιστώνω ότι κάποιοι αδιαφορούν. Πηγαίνουν στην πλαζ με το σκυλάκι τους. Κι αφού θα απολαύσουν εκείνοι το μπάνιο τους, θεωρούν αυτονόητο ότι θα κολυμπήσει και ο σκύλος. Δεν θεωρώ επικίνδυνη την παρουσία ενός σκύλου στη θάλασσα, αλλά εικάζω ότι δεν έχουν την ίδια γνώμη όλοι οι λουόμενοι. Οφείλουμε τουλάχιστον να σεβόμαστε αυτούς που διαφωνούν με το δικό μας lifestyle.
Βρίσκω μια ξαπλώστρα και αφήνω την πετσέτα μου. Επιχειρώ να καθίσω, αλλά διαπιστώνω ότι είναι ξεβιδωμένη. Όπως και η διπλανή, όπως και άλλη μια πιο πέρα. Πόσο δύσκολη και δαπανηρή επιχείρηση είναι η στοιχειώδης συντήρησή τους; Υποθέτω πως είναι απλό πράγμα να συντηρηθούν, πριν αφεθούν να καταστραφούν πλήρως. Εκτός κι αν συμφέρει περισσότερο να αποσυρθούν σαν χαλασμένες οι ξαπλώστρες…
Αφού κάνω τη βουτιά μου, τυλίγομαι στην πετσέτα. Όμως όταν επιχειρώ να σταθώ όρθιος, «βρίσκω» στην ομπρέλα. Δεν είμαι …. σαραντάπηχος. Αλλά δεν είμαι και 1.55. Για ποιον λόγο ακριβώς οι ψάθινες ομπρέλες έχουν τοποθετηθεί σε αυτό το ύψος;. Μήπως πρόκειται για πλαζ που απευθύνεται στους φίλους της …. Χιονάτης;
Το ξεπερνώ και κάθομαι να απολαύσω τον καφέ μου. Όμως με τον παραμικρό αέρα το πλαστικό ποτήρι του καφέ χύνεται. Γιατί απλά δεν χωράει στις «έξυπνες τρύπες» που έχουν ανοιχτεί στα ραφάκια που τοποθετήθηκαν στον πάσαλο της ομπρέλας. Υποθέτω πως … μεγάλωσαν τα ποτήρια και δεν χωρούν. Φαίνεται πως στην αγορά δεν υπάρχουν ποτήρια …συμβατά με τις «έξυπνες τρύπες». Έτσι το προσπερνώ. Δεν θα αφήσω μιαν άτυχη στιγμή να μου χαλάσει το μπάνιο.
Ανάβω τσιγάρο. Αναζητώ τασάκι. Υπάρχουν πολλές λύσεις, όπως έχω διαπιστώσει σε αρκετές πλαζ (ιδιωτικές και δημόσιες). Στα Τσαμάκια φαίνεται πως κρίνεται πιο συμφέρον να χρησιμοποιούμε το … μεγάλο τασάκι.
Χρησιμοποιώ ως τασάκι το ποτήρι του καφέ. Κάποια στιγμή πρέπει να πάω στην τουαλέτα. Το μετάνιωσα. Θα ήταν καλύτερο να επιστρέψω άρον-άρον στο σπίτι, παρά να χρησιμοποιήσω αυτές τις εγκαταστάσεις.
Αλλά δεν θα επιτρέψω σε κανέναν και τίποτα να μου χαλάσει τη διάθεση. Μου αρέσει το μπάνιο στα Τσαμάκια. Ακριβώς γι΄ αυτό γκρινιάζω. Γιατί είναι κρίμα ένας τέτοιος χώρος να έχει αφεθεί στην τύχη του.
