5η Ιουλίου σήμερα; Επέτειος; ΝΑΙ; ή ΌΧΙ;
Ε δε την λες κι επέτειο! Ή το «ΌΧΙ δε τη λες», γίνεται κι εδώ ΝΑΙ;
Επέτειος λοιπόν της μεταστροφής. Επέτειος και θύμηση του τι είμαστε πως αποφασίζουμε και τι μας είπαν πως αξίζουμε. Όχι μόνο ως δημοψηφίσαντες αλλά σαν άνθρωποι χρόνια τώρα.
Μας το πε η κυβέρνηση; Αλίμονο αυτή μας το ΄πε. Μόνη της; Ελάτε τώρα. Ένα τεράστιο ουφ πανταχόθεν αντηχεί ακόμη….
Τι αντιπροσωπεύει αυτή η κυβέρνηση; Ένα προηγούμενο όχι μας, αυτό αντιπροσωπεύει (ή κάποιων μας το όχι μια που το ενεργό και παρών εκλογικό σώμα έχει συρρικνωθεί σημαντικά στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις). Ένα όχι στον εμπαιγμό, που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια, ταυτόχρονα απόλυτα συνυπεύθυνοι και συμμέτοχοι σε αυτόν. It takes two to tango!
Ήταν κι αυτοί και οι προηγούμενοι κι οι παραπροηγούμενοι κι όλοι μαζί φτιάξαμε το μόρφωμα που τώρα αρεσκόμαστε να φτύνουμε δήθεν απογοητευμένοι, πετώντας ο καθείς τη δική του κορώνα-αυτής εδώ συμπεριλαμβανομένης.
Η δική μας γενιά όταν άρχισε να φτιάχνει πολιτική συνείδηση διαπίστωσε κάτι πικρό: ότι δεν επιλέγουμε ποιος θα μας κυβερνήσει, αλλά ποιος δε μας κυβέρνησε καλά την προηγούμενη φορά. Και σαφώς αυτό είναι δημοκρατικότερο της δημοκρατίας αλλά παίδες για πόσο; Ε όχι και συνέχεια! Too tragic.
Επέτειος λοιπόν και θύμηση της διπολικής μας συμπεριφοράς. Που πρώτα από όλους το ίδιο το εκλογικό σώμα μετέτρεψε το αρχικό του ΝΑΙ σε ΟΧΙ, επηρεαζόμενο ακούω από το μένος της άλλης πλευράς και των δαιμόνιων ΜΜΕ. Και το μένος των μεν έφερε την τιμωρία για τους δε. Ποιοι οι μεν και ποιοι οι δε, είναι δε λίγο ρευστό. Το εκλογικό σώμα καμιά φορά συμπεριφέρεται σα δίχρονο που προσπαθεί να δείξει τη δύναμή του σε ένα σύστημα που ουσιαστικά μέσα στο οποίο όμως δεν έχει άλλο περιθώριο, παρά να πειθαρχεί. #Terrible twos, #Τράτζικ
Η ισορροπία αποκαταστάθηκε όταν για πρακτικούς λόγους το ορθογραφικό λάθος διορθώθηκε και το ΌΧΙ έγινε ΝΑΙ, ‘μα ναι αυτό θέλατε εξαρχής’ μας είπαν και ενώ μείναμε ευχαριστημένοι, μας ενόχλησε γιατί καταλύθηκε και λίγο, να όσο πατάει η γάτα μη φανταστείτε, η Δημοκρατία.
Επέτειος και θύμηση του ότι η μόνη συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στις όσες κυβερνήσεις έχουν προϋπάρξει, μεταπολιτευτικά ως σήμερα μας αντιμετωπίζουν ως τίποτα δευτεροτρίτους ξέρωγω.
Ας είναι αυτή η επέτειος το σκαλοπάτι που θα μας κάνει να πάμε μπροστά, εκεί που θα δούμε την αλήθεια κατάματα και θα κάνουμε ο καθένας το βήμα του για να γίνουμε καλύτεροι ως «σώμα» μα κυρίως στην ψυχή αυτού του σώματος!
Προφίλ Κοινωνικής Δικτύωσης,
κοινωνικόν, πολιτικόν και ολίγον αρτιστίκ,
άκρως ανθρωπιστικό και φεμινιστικό…
