Του Γιώργου Βογιατζή (από το προσωπικό του προφίλ στο facebook)
Η είδηση του κλεισίματος του Πανελλήνιου μας λύπησε όλους αφάνταστα…
Ο Χάρης Μιχαηλίδης άφησε το στίγμα του στα δρώμενα του νησιού καθώς είχε καταφέρει να δημιουργήσει ενα μοναδικό χώρο, πραγματικού πολιτισμού, από όπου ολα αυτά τα 13 χρόνια πέρασαν δεκάδες ποιοτικοί καλλιτέχνες, ντόπιοι και μη.
Παράλληλα στήριζε πάντοτε κάθε συλλογική προσπάθεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Του εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα. 
Ακόμα περισσότερο όμως με λυπεί το γεγονός ότι εκτός από τα μαγαζιά που κλείνουν το ένα μετά το άλλο, τίτλοι τέλους μοιάζει να ρίχνει γενικά η ποιοτική διασκέδαση στην πόλη.
Το λουκέτο πάει σύννεφο και οι εναπομείναντες να δούμε πόσο θα αντέξουν.
Και το αποκορύφωμα βεβαίως, είναι αυτό που οι «άρχοντες» του τόπου, θέλουν να αποκαλούν Λεσβιακό Καλοκαίρι και δεν είναι παρά μια παρωδία.
Όποιον ξεχασμένο κυκλοφορεί στη χώρα θα τον φέρουμε για να πούμε ότι κάναμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ τη ίδια στιγμή συλλογικές προσπάθειες που παράγουν πράγματι πολιτισμό μένουν αβοήθητες.
Που είναι η ροκ μουσική στο Λεσβιακό καλοκαίρι, που είναι η έντεχνη μουσική, που είναι η Τζαζ, που είναι το ρεμπέτικο, που είναι η ηλεκτρονική;
Που είναι το Μουσικό Σχολείο;
Υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες όπως οι ΛΥΓΞ κ.α. αλλά εκείνοι ξέρουν τι τραβάνε για να τα βγάλουν πέρα…
Για όλα αυτά ένα θα πω…
Ας απαιτήσουμε τα πάντα γιατί τα δικαιούμαστε.
(Η φωτό απο το pre fest του Tartiwave στο Πανελλήνιο.)
