Μένουμε σπίτι.
Με σεβασμό και ευθύνη απέναντι στους ηλικιωμένους και στις ευάλωτες ομάδες.
Μένουμε σπίτι για να μην μεταδώσουμε τον ιό που μπορεί να έχουμε χωρίς ακόμη να νοσούμε.
Μένουμε σπίτι χωρίς να ξεχνάμε τον διπλανό μας, τον γείτονα, το άτομο με κινητικά προβλήματα.
Μένουμε σπίτι… όσοι έχουμε σπίτι
Αυτή τη στιγμή 19.500 πρόσφυγες και μετανάστες, αιτούντες άσυλο, ζουν σε μια κόλαση αφημένοι στη μοίρα τους σε μία παραγκούπολη με πληθυσμό ίσα με αυτόν της Πρέβεζας για την “υγεία¨της οποίας δεν έχει παρθεί κανένα σοβαρό μέτρο.
Ως αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, καμία οδηγία, πέρα από την Γενική Οδηγία του Υπουργείου Μετανάστευσης – ένας τραγέλαφος που ανάμεσα σε άλλα έλεγε να μην συγχρωτίζονται οι πρόσφυγες στα… γυμναστήρια και τις βιβλιοθήκες – δεν έχει δοθεί.
Καμία οδηγία για τη μαύρη τρύπα της Μόριας που προχθές ρούφηξε ένα 7χρονο και το έκανε στάχτη, καμία οδηγία για τη μαύρη τρύπα της Ελλάδας η οποία μέχρι χθες ήταν “υγειονομική βόμβα” και σήμερα κάνουμε ότι δεν υπάρχει!
Το παράδοξο είναι ότι μόνοι που εξακολουθούν να επιχειρούν βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους είναι … οι ΜΚΟ μέλη των οποίων εξακολουθούν να προσφέρουν νερό, ρεύμα, φαγητό και κυρίως ιατρική περίθαλψη εντός και εκτός καταυλισμών.
Οι ΜΚΟ που το προηγούμενο διάστημα κυνηγήθηκαν μέχρι θανάτου, τώρα ρισκάρουν τη στιγμή που όλοι μένουμε σπίτι, ω τι ωραίο σλόγκαν, (κι εμείς το παίξαμε) για να σώσουμε τους ευρωπαϊκούς μας κώλους.
Μένουμε σπίτι λοιπόν γιατί στο Πλωμάρι δόθηκαν μόνο 8 μάσκες και δεν έγινε κανένα τεστ.
Μένουμε σπίτι γιατί γιατροί σε όλο το κόσμο πεθαίνουν εξαιτίας της γενικευμένης αφέλειας.
Μένουμε σπίτι για να καλύψουμε την ανεπάρκεια του κράτους.
Μένουμε σπίτι για να επιτρέψουμε στο παγκόσμιο λόμπι των ισχυρών να μεταχειριστεί αυτή τη κρίση προς το συμφέρον του, προς ακόμα πιο σκιώδεις πολιτικές πρακτικές.
Μένουμε σπίτι να παρακολουθήσουμε την κολοσσιαία καταστροφή του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος και την είσοδο μας σε μια σπειροειδή αλληλουχία “μέτρων” για την αποκατάσταση της “ισορροπίας” και της “κανονικότητας”:
Θύματα κάθε ηλικίας από κορονοϊό: 5.800 μέχρι σήμερα.
Θύματα πείνας και ιάσιμων ασθενειών ηλικίας έως 5 χρονών: 15.000 κάθε μέρα.
Μένουμε σπίτι, αλλά ενημερωνόμαστε.
Μένουμε σπίτι αλλά δεν μπαίνουμε σε κρύπτη και δεν σταματάμε να αγωνιζόμαστε για να βοηθήσουμε αυτούς που μάχονται στη πρώτη γραμμή, και αυτούς που μένουν αβοήθητοι δεμένοι στους τελευταίους τροχούς της αμάξης.
