Και ξαφνικά η λέξη αποσυμφόρηση χάνεται από το πολιτικό προσκήνιο και ξεκινά ο χορός των κλειστών δομών,. Εδώ κλειστή, δομή εκεί κλειστή δομή, πουθενά τελικά γιατί ομόφωνα και δικαίως οι νησιώτες δεν θέλουν άλλες δομές. Δεν θέλουν άλλο εμπαιγμό.
“Όχι να πούμε στον αίτιο και όχι στα θύματα του” ήταν μια από τις πιο λογικές φωνές από όσες εισακούσθηκαν την Κυριακή στην χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε χθες στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου, με πρωτοβουλία του Περιφερειάρχη Κώστα Μουτζούρη, με τους Δημάρχους Μυτιλήνης Στρατή Κύτελη και Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχη Βέρρο. Οι τρεις αιρετοί επανέλαβαν ομόφωνα, ότι στηρίζουν την βούληση των Τοπικών Κοινωνιών, όπως αυτή εκφράστηκε από τα Δημοτικά Συμβούλια των οικείων Δήμων και το Περιφερειακό Συμβούλιο η οποία συνοψίζεται στα εξής: ΟΧΙ επιπλέον δομές στα νησιά Λέσβο, Χίο, Σάμο, αποτελεσματική φύλαξη των θαλασσίων συνόρων μας, με σκοπό τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών, άμεση και μαζική αποσυμφόρηση των νησιών μας και έλεγχος των ΜΚΟ. Στη συνεδρίαση από την οποία δεν έλειψαν οι γνωστές “ψεκασμένες” τοποθετήσεις ακούστηκαν και αλήθειες μιας και καθώς φαίνεται σιγά σιγά γίνεται κατανοητό ότι το πρόβλημα μας ξεπερνά. Αυτό που γίνεται επίσης κατανοητό είναι το γεγονός πως η κυβέρνηση που στήριξε όλη την προεκλογική της καμπάνια στο μεταναστευτικό δεν μπορεί να…εξαφανίσει απλά τους μετανάστες.
Όχι σε κλειστή δομή λέει τώρα και ο Περιφερειάρχης που άλλαξε γνώμη καθώς αιφνιδιάστηκε από την Κυβέρνηση στο θέμα της χωρητικότητας. Ο Κώστας Μουτζούρης δήλωσε πως δεν γνώριζε τίποτε για τις προδιαγραφές των δομών που ο ίδιος διεκδικούσε -με την προϋπόθεση βέβαια να κλείσει η Μόρια- σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του στο Facebook (την Τετάρτη 06.11.2019). “Διεκδικούμε (με βάσιμες ελπίδες) για τη Λέσβο την δημιουργία μιας ΚΛΕΙΣΤΗΣ δομής για περιορισμένο αριθμό μεταναστών σε θέση εκτος κατοικημένων περιοχών με ταυτόχρονη πλήρη εκκένωση του ΚΥΤ Μόριας και κατανομή των υπολοίπων στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το ίδιο και για την Χίο και την Σάμο”
Την ίδια στιγμή βέβαια που το θέμα της κλειστής δομής η οποία τέθηκε στο τραπέζι με την προϋπόθεση η Μόρια να κλείσει (χωρίς ωστόσο να υπάρχει πρόβλεψη για το πως ακριβώς θα εκκενωθεί), οι 6.000 του καλοκαιριού έχουν γίνει 18.000 με τις μετακινήσεις στην ενδοχώρα να μπλοκάρονται από τους εκεί Δημάρχους. Η λέξη αποσυμφόρηση εξαφανίζεται από το πολιτικό σκηνικό και το ζήτημα είναι που θα γίνει, αν γίνει η κλειστή δομή των 2.000 ατόμων, η οποία θα κρατά σταθερό τον πληθυσμό της καθώς τα αιτήματα ασύλου θα εξετάζονται εντός 50 ημερών! Κι ενώ όσοι γνωρίζουν μπορούν να επιβεβαιώσουν πως 50 ημέρες μπορεί να χρειάζονται μονάχα για ένα χαρτί να έρθει από το Μπαγκλαντές για παράδειγμα στην Ελλάδα οι fast track διαδικασίες έχουν ήδη ξεκινήσει…
Παρόλα αυτά η κατάσταση στη Μόρια κρέμεται από μία λεπτή κλωστή καθώς χιλιάδες άτομα ζουν χωρίς καμία φροντίδα στον ελαιώνα που έχει μετονομαστεί σε ζούγκλα. Ο “αίτιος” λοιπόν είναι η Ευρώπη που οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και όχι οι άνθρωποι που συρρέουν σε αυτή. Αυτή η πίεση πρέπει να γίνει ο στόχος κάθε Κυβέρνησης και κάθε ελληνικής διπλωματίας από εδώ και στο εξής και να σταματήσουν οι παντώς είδους εμπαιγμοί στις τοπικές κοινωνίες που σηκώνουν το άδικο φορτίο.
