Σύμφωνα με μια έρευνα της UEFA με δείγμα 4.128 κοριτσιών άνω των 13 ετών (από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Πολωνία, την Τουρκία και τη Δανία), οι αθλήτριες που παίζουν ποδόσφαιρο έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση από αυτές, οι οποίες ασχολούνται με άλλα δημοφιλή σπορ. Με οδηγό το ειδικό πρόγραμμα ανάπτυξης και διάδοσης της UEFA, «Women’s Football Development», στο οποίο έχει ενταχθεί επισήμως η ΕΠΟ το γυναικείο ποδόσφαιρο, γίνεται ένα από τα «βασικά στοιχήματά» της για το μέλλον ενώ όπως διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα της «βασικός στόχος της Ομοσπονδίας είναι να παρουσιάσει σε όλη του τη διάσταση στην ελληνική κοινωνία το γυναικείο ποδόσφαιρο». Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη διάσταση πιο καθημερινή για εκατομμύρια αθλήτριες, το συμβόλαιο του Νεϊμάρ με την Παρί Σεν Ζερμέν ύψους 36.800.000 ευρώ, ισούται με τον συνολικό ετήσιο μισθό …1.693 γυναικών που παίζουν ποδόσφαιρο στα 7 κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου. Κι αν σε αυτές τις γραμμές διακρίνετε ίσως κάποια υποκρισία και εμπορικές σκοπιμότητες, σας πληροφορούμε πως πολύ πίσω, στις ποδοσφαιρικές Ακαδημίες, στις πόλεις στα χωριά, στα νησιά και στην ηπειρωτική Ελλάδα υπάρχουν γυναίκες ποδοσφαιρίστριες με τσαγανό και κότσια που δεν χωρούν σε καμία έρευνα ή στατιστική. Μερικές από αυτές βρίσκονται εδώ στη Λέσβο.
Με το εμβληματικό όνομα «Σαπφώ» ο νεοσύστατος ποδοσφαιρικός σύλλογος γυναικών Λέσβου βάζει τα πρώτα του γκολ, σκοράροντας αρχικά στις καρδιές των ακολούθων του στα social media. Μετρώντας χιλιάδες like η “Σαπφώ” έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον του λεσβιακού κοινού που παρακολουθεί τα πρώτα βήματα της πρώτης γυναικείας ομάδας του νησιού που προετοιμάζεται για τη Γ Εθνική κατηγορία. Συνεχίζοντας την παράδοση της «Νίκης» Λέσβου και του «Απόλλωνα» Σκοπέλου, τα κορίτσια της Σαπφούς έχουν καταφέρει σε πολύ λίγο διάστημα τον κόσμο να μιλάει γι΄ αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα που στόχο έχει, όπως μας εξηγούν οι «αρχιτέκτονες» του, να ανεβάσει τη Λέσβο ψηλά στο ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο. Τα «Πολιτικά» παρακολούθησαν από κοντά την προπόνηση των κοριτσιών στο γήπεδο των Λουτρών, μίλησαν με τους παράγοντες και τις παίκτριες και σας μεταφέρουν το κλίμα από μία ομάδα που αν «όλα πάνε καλά θα γράψει ιστορία»…
Η ώρα είναι 3.00μ.μ. και οι νεαρές αθλήτριες φτάνουν με το βαν που τις έχει παραλάβει από τη Μυτιλήνη. Γεμάτες όρεξη για προπόνηση μπαίνουν σιγά σιγά στο γήπεδο για να ξεκινήσει το ζέσταμα. «Τα κορίτσια μαθαίνουν πιο γρήγορα από τα αγόρια. Αυτή τη στιγμή έχουμε γύρω στα 40 κορίτσια από εννέα έως 45 χρονών. Στόχος μας είναι να υπάρχει η βασική ομάδα που θα συμμετέχει στη Γ΄ εθνική ενώ στήνεται ήδη μια ομάδα υποδομής από εννέα ετών και πάνω η οποία θα παίζει στο πρωτάθλημα των παιδιών τις ΕΠΣ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Λέσβου) με τα αγόρια», εξηγεί ο πρόεδρος της ομάδας Ιγνάτης Ψωμάς, εκπρόσωπος και διαχειριστής της εταιρίας “Αιολικά Παιχνίδια” που έχει έρθει από νωρίς για να παρακολουθήσει την προπόνηση. Όλα ξεκίνησαν μετά από μια προτροπή του Παναγιώτη Σάλτα και της ΕΠΣ Λέσβου που έκανε το αρχικό κάλεσμα: «Υπήρχε από την αρχή μεγάλη προσέλευση στις προπονήσεις του άτυπου τότε συλλόγου που ανέλαβε εθελοντικά ο προπονητής των μικτών ομάδων της Λέσβου, Γιώργος Κομνηνός που αργότερα έγινε και ο προπονητής της ομάδας μας. Αυτές οι κοπέλες σιγά-σιγά μπήκαν στο πρόγραμμα χωρίς να είναι επαγγελματίες, χωρίς να πληρώνονται, χάσανε πολλές μέρες από το καλοκαίρι τους, τα μπάνια τους, τους άντρες τους, τις δουλείες τους, τα παιδιά τους για να έρθουν στις προπονήσεις και αφού τελείωσε το πρώτο μέρος των προπονήσεων είδα μεγάλη εξέλιξη από την οποία έχω εντυπωσιαστεί».
Εντυπωσιακή είναι και η αντίδραση των ανδρών παικτών: «Στην αρχή υπήρχε ένα χαβαλές με τα «κοριτσάκια» που παίζουν ποδόσφαιρο. Τώρα όμως όταν παρακολουθούν την προπόνηση μας και βλέπουν κάποιες παίκτριες που έπαιζαν Β Εθνική στα φοιτητικά του χρόνια, εντυπωσιάζονται από την τεχνική».
Ο ίδιος όχι μόνο δεν δίστασε να δίστασε να αναλάβει την ομάδα αλλά θεωρεί τη «Σαπφώ» ως ένα από τα κορυφαία αθλητικά «στοιχήματα» της Λέσβου.
«Όταν μου έγινε η πρόταση μέσω της ΕΠΣ και του Παναγιώτη Σάλτα από τον οποίο ξεκίνησε όλο αυτό, δεν είχα λόγο να μη δεχτώ. Ήθελα αν ασχοληθώ με μια ποδοσφαιρική ομάδα του νησιού και για έναν πρόσθετο λόγο. Φέτος έχασα τον πατέρα μου που ήταν πρόεδρος του «Παπανικολή» Ερεσού. Έτσι, μαζί με τον συνέταιρό μου στα «Αιολικά Παιχνίδια», Άρη Λαζαρή προτιμήσαμε να πάμε σε κάτι εντελώς καινούργιο και να μην αναμιχθούμε με κάποια άλλη τοπική ομάδα».
Τμήμα και στη Μύρινα- Άνοιγμα σε γυναίκες πρόσφυγες
«Καταρχήν την ομάδα απαρτίζουν Μυτιληνιές, παιδάκια και κάποια πολύ καλά κι εξελίξιμα, έχουμε την τύχη να ειναι μαζί μας η Στρατούλα Μπουλμπούλη που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Jiu Jitsu, στην κατηγορία Nevaza, για την ηλικιακή κατηγορία κάτω των 18 ετών. Αρκετές φοιτήτριες Μυτιληνιές που σπούδασαν σε άλλα μέρη και γύρισαν πίσω, έχουμε κάποιες κοπέλες από τις δύο προηγούμενες ομάδες που υπήρχαν νωρίτερα στο νησί οι οποίες έχουν έρθει σε μεγαλύτερη ηλικία και προσφέρουν στην ομάδα με την εμπειρία τους και τέλος έχουμε κάνει κι ένα άνοιγμα και θα ενταχθούν στην ομάδα κάποιες κοπέλας πρόσφυγες που θέλουν να κάνουν αθλητισμό και γιατί όχι πρωταθλητισμό. Επίσης έχουμε μητέρες οι οποίες έρχονται με τα παιδιά τους στην προπόνηση και στα φιλικά. Τέλος, είχαμε και τη χαρά να ξεκινήσουμε παράλληλα τμήμα και στη Μύρινα της Λήμνου, με μια αθλήτριά μας που θα προπονεί την ομάδα υποδομής και ευελπιστούμε κάποια στιγμή η ομάδα αυτή της Μύρινας να αποσπαστεί από εμάς και να φτιάξει τη δική της ομάδα, τον δικό της σύλλογό και να εκπροσωπεί το νησί της Λήμνου».
Οι παίκτριες
Ανάμεσα στις παίκτριες της Σαπφούς και δύο κορίτσια που έχουν λιώσει τα παπούτσια τους χρόνια τώρα κλοτσώντας το ασπρομαύρο τόπι. Οι δίδυμες Δήμητρα και η Φρόσω Κατρακάζα που έρχονται στις προπονήσεις από τον Πολιχνίτο εξηγούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια γυναίκα ποδοσφαιρίστρια αλλά και τη μεγάλη χαρά της συμμετοχής τους στο νεοσύστατο σύλλογο.
“Ξεκινήσαμε να παίζουμε μπάλα με τα αγόρια στον Πολιχνίτο και μετά φεύγοντας για σπουδές ενταχθήκαμε σε γυναικείες ομάδες εκεί, όπου πήραμε μεταγραφή και συνεχίσαμε. Η Φρόσω στην Κομοτηνή στην Ροδόπη 87, κι εγώ στην Πανσερραϊκή” λέει η Δήμητρα.
«Ο μεγαλύτερος αδερφός μας έπαιρνε και παίζαμε όταν ήμασταν μικρές γιατί ήθελε κάποιον να παίξει. Έπειτα είχαμε πάντα στήριξη από το περιβάλλον της οικογένειάς μας. Όσο ήμασταν μικρά παιδιά ήταν φυσιολογικό αγόρια κορίτσια να παίζουμε μαζί. Στη συνέχεια αλλάζει η μυϊκή δύναμη. Εκεί αναγκαστικά αλλάξαμε άθλημα γιατί δεν υπήρχε γυναίκεια ομάδα.
Αν δουλέψεις είτε γυναίκα είσαι είτε άντρας, θα έχεις αποτέλεσμα
Γενικά επειδή μας ξέρουν ότι παίζουμε μπάλα δεν ποτέ δεν μας αντιμετώπισαν αρνητικά γιατί ήξεραν ότι αν μπαίναμε στην ομάδα θα παίζαμε καλά. Υπάρχει διαφορά, η τεχνική ωστόσο είναι θέμα δουλειάς, αν δουλέψεις είτε άντρας είσαι είτε γυναίκα θα έχεις αποτελέσματα. Επιτέλους συνέβη κάτι στο νησί, κάτι καινούργιο ώστε να ενταχθούμε κι εμείς κι άλλα κορίτσια. Εγώ πέρυσι έφυγα για τις Σέρρες για να παίζω μπάλα ενώ τώρα θα μείνω εδώ. Τώρα υπάρχει αυτή η ευκαιρία. Υπάρχει όρεξη ενθουσιασμός που μακάρι να κρατήσει μέχρι το τέλος της σεζόν και μου φαίνεται ότι υπάρχει και βελτίωση προπόνηση με την προπόνηση φιλικό, με το φιλικό», λένε τα κορίτσια που μακριά από φανατισμούς διαδίδουν το πραγματικό μήνυμα της χαράς του ποδοσφαίρου:
Ο Τότι και η Άλεξ Μόργκαν
«Δεν υποστηρίζουμε κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Αγαπάμε το να βλέπουμε ποδόσφαιρο γενικώς. Τα είδωλα μας είναι ποδοσφαιριστές που έχουν κρεμάσει παπούτσια, για παράδειγμα ο Τότι που έπαιζα στη Ρώμα ήταν ένα επιθετικός που έπαιρνε πάντα τη σωστή θέση που και δυνατό σουτ, ή το φάουλ του Ρόμπερτ Κάρλος που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα. Από γυναίκες ξεχωρίζουμε την Άλεξ Μόργκαν που είναι και που ακούγεται και περισσότερο».
Αν φοβόμουν θα… είχα πάει μπαλέτο!
Η Χαρίκλεια Κόμβου, είναι μητέρα δύο παιδιών, της Ραφαηλίας-Μαρίας και του Δημήτρη που φέτος ξεκίνησε κανονικά το ποδόσφαιρο σε μια από τις παιδικές ακαδημίες του νησιού. «Φέτος για πρώτη φορά βάλαμε τραπεζάκι στο σαλόνι. Για έξι χρόνια το σαλόνι ήταν γήπεδο», λέει η Χαρίκλεια που είναι μία από τις μητέρες της ομάδας. Από μικρή ήταν αυτό που λέμε «αγοροκόριτσο»: «Από μικρή έπαιζα με τα παιδιά της αλάνας, και ποδόσφαιρο και μπάσκετ και βόλεϊ αλλά επειδή οι γονείς μας, ήταν αγρότες δεν μας άφηναν να συνεχίσουμε τον αθλητισμό. Έπρεπε να εργαστούμε και δεν υπήρχε και κάποια γυναικεία ομάδα. Στο παρελθόν έχει γίνει στο Ήπιος μια ομάδα αλλά δεν πήγε μπροστά και το αφήσαμε. Ήρθε η δουλειά, τα παιδιά, οι υποχρεώσεις, η ρουτίνα, αλλά κάτι έβραζε μέσα μου. Όταν το άκουσα είπα θα πάω. Είπα στη μάνα μου ότι μου το χρωστάς που δεν με άφηνες τότε. Τώρα έρχεται μαζί μου στις προπονήσεις κρατάει τα παιδιά και παρακολουθεί όλα τα φιλικά ματς. Ο επιμένων νικά! « λέει η Χαρίκλεια και ομολογεί πως το ποδόσφαιρο είναι μεγάλη ψυχοθεραπεία».
Μπορώ να πω ότι τώρα που σχόλασα θα είχα πάει σπίτι θα είχα ξαναμπείς τη ρουτίνα μου, ενώ τώρα νιώθω πιο φρέσκια . Νομίζω ότι είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Ο αθλητισμός πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας. Συμβουλεύω την κάθε μαμά να το δοκιμάσει είναι ένα ομαδικό άθλημα σε σχέση με το γυμναστήριο είναι πολύ πιο ωραίο.
Μακριά από τα τάμπλετ και τα κινητά
Η Χαρίκλεια φέρνει σχεδόν πάντα τα παιδιά της στην προπόνηση. Είναι πολύ σημαντικό για εκείνη να αγαπήσουν το έξω, να αγαπήσουν το γήπεδο και το παιχνίδι στην αλάνα
«Αυτές τις δύο ώρες τα παιδιά και δεν θα έχουν ούτε κινητό ούτε τηλεόραση θα το βλέπουν ζωντανά θα συμμετέχουν ακόμη κι έτσι να δούμε δύο ώρες τηλεόραση αντί για δύο ώρες γήπεδο.
Οι προπονήσεις
Στην αρχή ήμασταν πολύ ψαρωμένες τώρα έχουμε πάρει αέρα, σπρώχνουμε λιγάκι κάνουμε και κανένα φάουλ. Μέχρι τώρα που έβλεπα ποδόσφαιρο στη τηλεόραση δεν καταλάβαινα τι γινόταν πέρα από κάποια βασικά. Μετά από τρεις προπονήσεις το κατανοώ πόση τέχνη απαιτείται για να γίνει μία φάση. Μέσα στο γήπεδο όταν κάνουμε προπονήσεις βλεπόμαστε σαν αντίπαλοι αλλά όταν την ίδια κοπέλα την είδα στην τράπεζα είπε η δικιά μου. Πάρα πολύ σκληρή αν φοβόμουν θα είχα πάει μπαλέτο! Όταν είναι και λίγο ματωμένα τα γόνατα ακόμα καλύτερα.
Οι γονείς
Η προπόνηση των κοριτσιών συνεχίζεται ενώ περισσότερος κόσμος συγκεντρώνεται για να παρακολουθήσει Ανάμεσά τους και αρκετοί γονείς, όπως ο πατέρας της εξαιρετικής παίκτριας Αναστασίας Ασημίδη, Αριστείδης. «Παρακολουθούμε μαζί μπάλα, εγώ υποστηρίζω την ΑΕΚ κι αυτή τη Μπαρτσελόνα, σχολιάζουμε τεχνικές κλπ», λέει ο περήφανος μπαμπάς κι εξηγεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια που επιλέγουν το ποδόσφαιρο: «Όταν έπαιζα εγώ παλιά ποδόσφαιρο δεν υπήρχε γυναικεία ομάδα. Χάρηκα πραγματικά με τη δημιουργία του συλλόγου γιατί αλλιώς τα κορίτσια σταματάνε στα 14 όπου παίζουν με τη μικτή. Όταν η Αναστασία ήρθε και μου είπε ότι θέλει να παίζει την ενθάρρυνα. Πάντα στα παιδιά πρέπει να αφήνεις να κάνουν αυτό που θέλουν».
Παναγιώτης Σάλτας : Θα είμαστε δίπλα σε κάθε σύλλογο»
«Εδώ κι ένα χρόνο περίπου γίνεται μια κουβέντα με τον πρόεδρο της ΕΠΟ καθώς η και FIFA και η UEFA προωθούν το γυναικείο ποδόσφαιρο- που σε άλλες χώρες βρίσκεται πολύ μπροστά- και πριμοδοτεί κάποιες ομάδες δίνοντας κάποια κίνητρα ώστε να ασχοληθούν περισσότεροι παράγοντες. Με αφορμή αυτές τις διευκολύνσεις της UEFA, στα δελτία και στις μετακινήσεις, σκεφτήκαμε τη δημιουργία ενός γυναικείου συλλόγου που θα συνέχιζε την ποδοσφαιρική ιστορία της Λέσβου. Αυτή τη στιγμή είμαστε πίσω. Δεν γίνεται η Σάμος να έχει δύο ομάδες, οι Κυκλάδες 5, τα Δωδεκάνησα 4 και η Λέσβος καμία», λέει ο Παναγιώτης Σάλτας που έχει έρθει να παρακολουθήσει την προπόνηση των κοριτσιών.
Ο Τάκης Σάλτας δραστηριοποιείται διοικητικά εδώ και 29 χρονιά στα ποδοσφαιρικά σωματεία της Λέσβου και στην ΕΠΟ όπου είναι μέλος της εφταμελούς επιτροπής ελέγχου και συμμόρφωσης της Ομοσπονδίας
«Κάποτε ήμασταν πρωτοπόροι με τη Νίκη Μυτιλήνης και τον συγχωρεμένο τον Σκούφo και με τον Απόλλωνα Σκοπέλου. Έτσι μας μπήκε η ιδέα να κάνουμε κάποια ομάδα που θα λειτουργήσει ως ένα κύτταρο και κάπως έτσι σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται κάποια κορίτσια. Κάναμε κάποιες προπονήσεις στο τέλος Απριλίου με αρχές με 20, 30 κοπέλες. Η πρώτη εμφάνιση αυτής της ομάδας ήταν στην τελετή λήξης πρωταθλημάτων υποδομών που κάναμε στις 22 Ιουνίου στον Ταρλά μαζί με άλλες 35 ομάδες παιδιών. Η ομάδα καταχειροκροτήθηκε και έτσι την έμαθε ο κόσμος. Τώρα μαθαίνω πως δημιουργείται κι άλλη μια ομάδα στη Μυτιλήνη στην οποία θα είμαστε δίπλα και θα παρέχουμε κάθε βοήθεια. Ήδη έχει αρχίσει ένας μίνι ανταγωνισμός με τις…μεταγραφές όμως αυτό είναι μόνο θετικό και ο στόχος είναι να γίνουν κι άλλες ομάδες. Μαθαίνω ότι κάτι γίνεται και στο Βόρειο τμήμα του νησιού. Θέλω να τονίσω όμως πως εμείς θα είμαστε δίπλα σε κάθε Σύλλογο, σε κάθε ομάδα του νησιού».
Ο Προπονητής Γ. Κομνηνός
«Όλο το εγχείρημα έγινε με προτροπή της ΕΠΣ Λέσβου. Ο πρόεδρος Σταύρος Ψαρόπουλος με ρώτησε αν θέλω να βοηθήσω, δούλεψα δυο μήνες για να κάνουμε την υποδομή, γνώρισα τα κορίτσια και στη συνέχεια μου προτάθηκε να συνεχίσω από το νέο Συμβούλιο της ομάδας. Το εγχείρημα βρίσκεται ακόμα σε βρεφονηπιακό στάδιο, υπάρχουν ταλαντούχα κορίτσια, είναι ωστόσο δύσκολο γιατί σε ποσοστό η συμμέτοχη είναι χαμηλή σε σχέση με τα αγόρια που εμφανίζονται στους συλλόγους», λέει ο Γιώργος Κομνηνός.
Τα κορίτσια έχουν θέληση:Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν θέληση, έχουν όρεξη για να μάθουν είναι πολύ πιο πειθαρχημένες από τα αγόρια. Δεν είναι βέβαια το ίδιο παθιασμένες όλες. Ωστόσο έχουν ήδη έχουν τεράστια διαφορά στο να μαρκάρουν τη μπάλα και τον παίχτη από τις πρώτες προπονήσεις. Αυτό είναι κάτι που καλλιεργείται. Η ομάδα έχει ένα καλό συμβούλιο. Αν διατηρηθεί δυο- τρία έτη- θα γίνει ανταγωνιστική, θα την ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες θα μπουν κι άλλα κορίτσια να βοηθηθούν, όλοι είναι ένα εγχείρημα που θα έπρεπε να γίνει εδώ και πολλά χρόνια.
Αν συνεχιστεί αυτό και καταφέρουμε να κρατήσουμε τους καλούς παράγοντες -χωρίς γκρίνιες και χωρίς να στρέφουμε εναντίων τους ότι κακό μπορεί να συμβαίνει-τότε αυτά τα κορίτσια θα γράψουν ιστορία”….
