Από τον City Ispector
Μίνι καύσωνας και στη Μυτιλήνη, ευτυχώς που έχουμε δροσερά νερά να ρίχνουμε και καμμιά βουτιά να σβήνουμε, αλλά το βράδυ δεν υποφέρεται. Μέσα με το κλιματιστικό, σκέτη αρρώστια. Καλή κι η παρέα σε δροσερές τοποθεσίες με κουβεντούλα και ραχάτι, αλλά τι να το κάνεις; Η κούραση από τη δουλειά της μέρας, οι παραξενιές που έχουν κάτι Λιόστρες (μια νυστάζω, μια καπαντίζομαι, μια ωχ συγκριάστηκα) μας τη διάλυσαν τη συγκέντρωση και δεν είχαμε την ευκαιρία να ξημερωθούμε Κυριακή και να τραγουδήσουμε στ’ ακρογιάλι: Ωραία πού ’ναι την αυγή όταν γλυκοχαράααααζει. Κακό …μαράζι, πάμε να φύγουμε, μας τη σπάσανε… χώρια που πήγε δύο. Αύριο όμως, ραντεβού στα Τσαμάκια για ομαδικό ινσπέξιον.
Πρωί πρωί (κατά τις έντεκα), παρέα με δύο Λιόστρες κι έναν Λιόστη περπατήσαμε από το Τελωνείο προς την Πλάζ, για ν’ ανταμώσουμε και τους άλλους. Τι να λέμε για το μίζερο Γραφείο Πληροφοριών και τι για το χώρο πρώτου «ξεμπουκαρίσματος» των επισκεπτών εξ’ Ανατολίας; Τι να λέμε για το ανύπαρκτο πεζοδρόμιο της καρμανιόλας Αργύρη Εφταλιώτη (συγγνώμη ποιητά μας), τι για το πολιόμορφο κτήριο που υπάρχει για να υπάρχει… Άσε και το χώρο του Αγάλματος, πάμε Τσαμάκια. Την ίδια πορεία είχαν και κάποιοι επισκέπτες που μας τους έφερε το κρουαζιερόπλοιο να δουν πώς είναι …οι καθαρές πόλεις, βάδιζαν και κάτι μοναχικοί κατά ’κει, μία οικογένεια κι ένα ζευγαράκι. Επιπλέον, ένα σμάρι από μηχανάκια με ανήλικα, και μια ουρά κούρσες. Τα μηχανάκια στα τρελά τους γκάζια με σούζες και θόρυβο, τ’ αυτοκίνητα με ταχύτητες εξοχής και …οι πεζοί στις άκρες του δρόμου …στο επίκεντρο του κινδύνου.
Το ξέρεις, μοναδικέ μου αναγνώστη, ότι και τις καθημερινές, τώρα το καλοκαίρι, σε ώρες μεσημβρινές, κάτι τέτοιο συμβαίνει. Σήμερα όμως παραήτανε το πράγμα. Κι αν θελήσεις να με παρηγορήσεις πως, ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχουμε κανένα δυσάρεστο, θα σου θυμίσω πως αυτό το τμήμα του δρόμου το έχουμε μαζί επιΘεωρήσει το χειμώνα και θέσαμε το ζήτημα της κατασκευής πεζοδρομίου. Λέγαμε τότε ότι δεν είναι μόνο ζήτημα ασφάλειας του πεζού, αλλά και ως χώρος αναψυχής η διαδρομή και πρόσβασης σε χώρο αναψυχής, πρέπει να παρέχει το ειρηνικό κλίμα για να λειτουργεί σωστά και ν’ αποδίδει. Αλλιώς, δεν περνάμε στις καθημερινές κι από λίγους επικίνδυνους και …απάνθρωπους δρόμους. Αυτός ο δρόμος θα έπρεπε να προσεχθεί σαν τουριστικό προϊόν …που μας οδηγεί σ’ ένα άλλο τουριστικό προϊόν, πόλο έλξης, τουριστικό πόρο, όπως και να πούμε την Πλαζ. Αλλιώς, τι έρχονται να κάνουν οι «σταυροφόροι» από τη μεγάλη βαπόρα; Κρουαζιέρα ριψοκίνδυνης περιπέτειας και ψυχαγωγία στο «χάλι πάλι» ανατολικό άκρο της Ευρώπης; Για πεζοδρόμιο τους είπαμε τους Άρχοντες, μοναδικέ μου, όπως και στην ανάγκη για οριοθέτηση με λαστιχένια σαμαράκια που υπάρχουν και παλιώνουν στην αποθήκη. Ούτε όμως μια διαγράμμιση για τα μάτια δεν είδαμε.
Περπατώντας περικολοζαμέντε, φτάσαμε κάγκελο κάγκελο στα …προπύλαια της Πλαζ, εκεί στα δύο πορτάκια. Να πούμε φίσκα το μηχανάκι; Να πούμε το αδιαχώρητο από αυτοκίνητα; Καλά δηλαδή που είχε μείνει διάδρομος για να μπούμε. Εκεί μας περίμεναν άλλοι δύο Λιόστες, ο ένας άλλος, μας είπαν, έχει αράξει απέναντι γιατί τον έπρηξαν οι μανούβρες. Το ζεύγος Λιόστρας Ε. μετά του ήρωος συζύγου της πέρασε νωρίτερα το ταμείο και πάει για …κολυμποϊνσπέξιον.
Γαλάζια Σημαία, η Πλαζ, που σημαίνει ότι έχει τη διεθνή πιστοποίηση ποιότητας νερών και παρεχόμενων υπηρεσιών. Όμως, επειδή μας έχουν στο μάτι Ευρωπαίοι ελεγκτές, μόνο και μόνο γιατί είμαστε Έλληνες, μήπως πρέπει να προσπαθήσουμε για το ανέβασμα του ποιοτικού πήχυ, έτσι, για να μην περνάμε οριακά σε κάθε ετήσια κρίση; Να γίνει κάτι μ’ αυτή την έρμη πρόσβαση με το δρόμο που λέγαμε πρωτύτερα, να σχεδιαστεί χώρος για τη στάθμευση τόσων οχημάτων; Ή μήπως πρέπει να εστιαστούμε στην ποιότητα της ακτογραμμής που είναι και το κύριο στοιχείο ενδιαφέροντος για τον κολυμβητή; Αυτό κι αν θα είναι δύσκολο να βελτιωθεί, με τέτοιο χάλι που έχει. Πριν μπαζωθεί ο χώρος για την κατασκευή αυτού του υπέροχου …καταντήματος, μιλάμε για σαραντατόσα χρόνια πίσω, στην υπάρχουσα παραλία προστέθηκε παχύ στρώμα άμμου, η οποία έμεινε και λειτούργησε φυσικά. Όταν ολοκληρώθηκαν οι εγκαταστάσεις της Πλαζ, προστέθηκε πάλι φερτή άμμος, πάνω από τις πετρες και πετρούλες των μπάζων, αυτή όμως έφυγε στα βαθιά με κάποια νοτιά, για να μην ξαναβγεί ποτέ. Την απορία για το φαινόμενο έλυσε η Λιόστρα Ε., καθότι αυτή η μειλίχια κοπελιά (χα, χα) τυγχάνει ειδικός της Θαλάσσιας Μηχανικής, κάτι τέτοιο… Έχει, λέει, παραμέσα ένα κατωφερές που καταλήγει σε μεγάλο βάθος, έτσι ώστε όταν το κύμα τραβήξει την άμμο, αυτή πάει χαμηλά και δεν υπάρχει περίπτωση να …ξανασκαρφαλώσει προς τα έξω.
Εμείς τι να πούμε τώρα; Ότι είναι καιρός να ζυγώσει καμμιά βυθοκόρος (φαγάνα, ντε) και να προβεί σε διαμόρφωση βυθού; Τιτάνιο έργο. Πολύ χρήμα… Αντιθέτως, χωρίς να ονειρευόμαστε …μεγαλεία, η Πλαζ, για την ώρα, θα μπορούσε με μικρές παρεμβάσεις, έστω και με το επιπολαίως χωροθετημένο υπόβαθρό της, να βελτιωθεί αρκετά. Πέρα από το αναγκαίο πεζοδρόμιο και το χώρο στάθμευσης, θα πρέπει να σχεδιαστεί μία σωστή πλατφόρμα υποδοχής και να …εξανθρωπιστεί η είσοδος. Οπωσδήποτε ράμπα για έχοντες κινητικά προβλήματα (μην γελιώμαστε με μια ταμπελίτσα στην κλειδωμένη καγκελόπορτα). Όσο για το δίευρό μας, αν είναι να αξιοποιείται ανταποδοτικά στον ίδιο το χώρο και στις λειτουργίες του, χαλάλι. Όμως δεν είδες και κανέναν ετήσιο απολογισμό, ισολογισμό μοναδικέ μου, και χωρίς …διαλογισμό μου λες ότι, να, ο Δήμος μπαίνει μέσα με την Πλαζ, αλλά τι να κάνουμε; Έμαθες πόσα δίευρα μαζεύτηκαν; Πόσα έξοδα λειτουργίας και για τι ξοδεύτηκαν; Τουλάχιστο εσύ, όχι. Αφού λοιπόν το αντιμετωπίζεις έτσι, θα σου πω τι θα κάνουμε. Θ’ ανοίξουμε τις πόρτες ή
μάλλον θα τις γκρεμίσουμε να μπαινοβγαίνει ο κόσμος ελεύθερα (τι δηλαδή; χαζοί είναι οι Ροδίτες που ελευθέρωσαν τις πλαζ;). Θα ορίσουμε υπεύθυνους ευρυθμίας και καθαριστές και συντηρητές δύο ή και τρεις ακόμα, επιχειρηματίες που χωράνε με διαφορετικό είδος παροχής. Π.χ. αναψυκτήριο, ελληνικό ταχυφαγείο, ουζομεζεδοπωλείο. Έτσι. Παραθαλάσσια. Προδιαγραφές και όροι; Σε αυστηρό πλαίσιο. Ενοίκιο; Μηδέν. Επιλογή; Με κλήρωση, εφόσον πληροίς τους όρους. Τα πας καλά; Κλείνεις διετία. Ξεφεύγεις; …Φεύγεις. Ο επόμενος. Έτσι τα Τσαμάκια από περιθωριακά θα γίνουν επίκεντρο ποιοτικής ψυχαγωγίας.
Αυτά λέγαμε και σε πρώτο πληθυντικό …νομοθετούσαμε, μα πέρα από την πλάκα, αν Εσύ, μοναδικέ μου, κι Εγώ, δηλαδή όλοι Εμείς, ο Δήμος των πολιτών (και όχι οποιαδήποτε Αρχή) δεν κάνουμε κάτι, πάντα στα ίδια θα τσαλαβουτάμε και με τα ίδια πίτουρα και φούμαρα θα περιμένουμε κι εγώ δεν ξέρω ποιον και τι.
Ήθελε η Λιόστρα Ε. να μας δείξει την …ομορφιά στ’ αριστερά και δεξιά της Πλάζ, με τους νταμαρόβραχους και την στρατοπεδική «καγκελαρία» που …προϋπαντίζουν τον επισκέπτη. Ήθελε, λέει, να βρούμε και λύσεις. Η αφεντιά μου, όμως, προτίμησα να βγω κατά την ανηφόρα, όπου «ο Λιόστης με το καλαθάκι» κάτω από τα τσάμια έχει απλώσει τους μεζέδες και κάνει τη μεσημβρινή του ουζοποσία και ξάπλα στα πούσια. Αυτό είναι ραντεβού με περιεχόμενο, όχι… βράχο βράχο… από νταμάρι…
City Inspector
Υ.Γ. πενταετίας: Μου παραπονιέσαι ότι γράφω υστερόγραφα σε παλιά ινσπέξιον. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν αντέχω να σου γράφω τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια. Όντως είναι ίδια τα πράγματα, τα πραττόμενα και τα διαπραττόμενα. Κάθε καλοκαίρι έχουμε το ίδιο κους-κους, τι θα γίνει με την Πλαζ, άντε και να δούμε πώς θ’ αυτοσχεδιάσουν κι εφέτος τα της Πλαζ, κάτι σαν …δακοκτονία μου θυμίζει η Πλαζ… και δε συμμαζεύεται… Ε, αν σου ανακοινώσω ότι κάθε χρόνο κάνουμε μια επι-Θεώρηση στον τόπο του …προβλήματος, τι θα πεις; Λίγο είναι; Πολύ είναι; Κουραστικό είναι! Κουραστικό και …νευροσπαστικό είναι, να μην βλέπεις κάποια …δομική βελτίωση. Δομική στο χώρο, στην ακτή και στη λειτουργία. Χώρος εξωτερικός: Και άλλα συρματοπλέγματα. ―Μα αφού κάνουν ζημιές… Είπαμε «άνδρες πόλιος πύργος», αλλά καλέ, ένας …άνδρας… Καλέ πουν’τος; Χώρος εσωτερικός: Τα ίδια Παντελάκη μου… Ακτή: Ε, τη μια χρονιά κοσκίνιζε, την άλλη …κάνε το φακίρη, σιγά-σιγά η θάλασσα, που θα πάει, θα σου κάνει μια χαλικάδα, μούρλια… στην επόμενη γεωλογική φάση της Γης… Λειτουργία: Διάβασμα θέλουμε… Τη μια χρονιά, τζάμπα, την άλλη (είπανε) θα είναι η τελευταία με εισιτήριο, φέτος ένα ευρώπουλο για ντόπιους με επίδειξη ταυτότητας και τεστ Διενέι ή δύο για αλλοδαπούς και
διαβατήριο ή αν δεν συμφωνείς, τράβα στο απερίφρακτο να κάνεις …γεωλογία. Δεν με ενδιαφέρει το τζάμπα. Ποιότητα κολύμβησης ζητάμε και όχι …δούλεμα κι αυτοσχεδιασμούς. Η Πλαζ είναι το …γράδο στο επίπεδο κατανόησης της Δημοτικής Αρχής. Και το μέσα και τ’ απέξω… Μα, θα γίνουν (λέει) έργα. Μη μας δουλεύετε… Στο έξω θα γίνουν και άντε να δούμε… (μακάρι να διαψευστώ…) Για το μέσα δεν χρειάζονται έργα. Αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται. Ή / και, αυτί στον κόσμο, όπως για παράδειγμα η επαινετή πράξη της δημιουργίας ράμπας προς το ταμείο. Μπράβοοό… στην κατανόηση… Ούτε πενταετία δεν πρόλαβε να κλείσει… Τι, …όχι η Δημοτική Αρχή, το παραπάνω ινσπέξιον μας, όπου προτεινόταν… Ό,τι κι αν λέμε, πάντως, ό,τι …κακιούλες κι αν βγάζουμε από τον πόνο μας για το ζήτημα, δεν μπορούμε παρά εδώ να το παραδεχτούμε: Είναι στραβός ο γιαλός! Όντως… και, μιας που έχει παρέλθει η εποχή του Ηρακλέους, η επιστήμη έχει το λόγο. Εμείς είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε, ή δεν το αντιλαμβανόμαστε το θέμα; Καλύτερα να ονειρευτούμε κάτι αξιόλογο για τα Τσαμάκια. Τα όνειρα πάντα βγαίνουν. Και τα καλά και τα κακά. Όσο για τους Άρχοντες και τους αρμόδιους, αν δεν πάψει η μύτη τους να κάνει σούζες, κι εμείς κι αυτοί θα βλέπουμε να βγαίνουν τα κακά. Όμως, δικό μας περιουσιακό στοιχείο είναι ρε κουμπάρε, μήπως πρέπει να νοιαζόμαστε περισσότερο; …Κμπάρε Νόστρουμ… Σ.Ι.
