Ψιλοανατριχιάζει η κυρά μου όταν ακούει να λέω «ρετσέτα». Έχει, λέω πειράζοντας τη, ένός είδους …ακουστική αλλεργία σε ορισμένες ιδιοσυχνότητες, αλλά τότε γιατί δεν ανατριχιάζει με την «πετσέτα», την «καρπέτα», «φαλτσέτα» και …«φασκελοκουκούλωσέ τα»; «Περίεργο…», λέω, συνεχίζοντας το κρύο μου πείραγμα. Εκείνη όμως ξέρει πολύ καλά τι λέει. «Ωχ», σκέφτεται, «πάλι αυτό το βρώμικο μπακαλοτέφτερο σκαλίζει…».
Ε, τι να κάνουμε, μοναδικέ μου αναγνώστη; Άλλοι τα ’χουνε και τα κλωθογυρνάνε μέσα στο μυαλό τους, άλλοι έχουνε ηλεκτρονικά μέσα, του λόγου μου όμως, αν και …τεχνολόγος, αντιπαθώ τα γκατζετάκια που σου τραβάνε την προσοχή και διεκδικούν χρόνο, όταν …είσαι στο πεδίο της μάχης. Φαντάσου με, δηλαδή, να έχω κρεμαστεί στην …άκρη μιας επι-Θεώρησης μέσα στην κυκλοφορία ή μη μπορώντας να χωνέψω κάποια …γαΐδαρομοδιστρική κατασκευή, να έχω την έγνοια του περιπατητικού μας μπουλουκιού, να έχω την αγριο…φωνούλα της Λιόστρας Ε. μέσα στ’ αυτιά μου, να έχω κι ένα τάμπλετ που διδεκδικεί αυτάρεσκα την προσοχή μου. Ε, όχι. Καλύτερα το …βρωμοτεφτεράκι μου, αγαπημένο μου ημερο – βδομαδο – μηνολόγιο… Και να μου χάριζε ή τέλος πάντων να μου παραχωρούσε χρησιδάνειο ένα από αυτά τα φωτεινά κουτάκια η κυρία Βαρβάρα, θα της το γύριζα… άναυλα. Μα κι εκείνη ως δημοσιογράφος τα ξέρει καλύτερα. Άμα έχεις και την αρχισυνταξία μιας εφημερίδας, …καλύτερα και γρηγορότερα τα …μυαλο-κλωθογυρίσματα κατά τις ώρες που γίνεται το κασέ των «Π», για να κυλάνε πιο άμεσα τα πράγματα.
Ρετσέτα. Ιταλική λέξη που είχε εισαχθεί στην Ελληνική, αλλά δεν …έδεσε και τόσο… Στα Επτάνησα τη χρησιμοποιούν στη θέση της συνταγής γιατρού ή συλλογή συνταγών μαγειρικής ή, για να σου το πω πιο …Ελληνικά: Για μάνιουαλ… Οι παλιοί δημοσιογράφοι, όμως, όπως και κάποιος σοφός μου δάσκαλος απ’ αυτούς, είχε τη ρετσέτα του όπου έγραφε τις …εξαγγελίες των πολιτικών, από τις συνεντεύξεις τους. Μετά από την παρέλευση του χρόνου που εκείνοι είχανε θέσει για τα έργα που …ευαγγελίζονταν, τους τάραζε στα τηλέφωνα και, το χειρότερο, στη δημοσιοποίηση. (Σήμερα, βεβαίως, οι …σουπιές ξέρουν καλύτερα να ρίχνουν το μελάνι περί …μη χρηματοδότησης, καμμένης γης και άδειων ταμείων και να ξεγλιστράνε δια ποικίλων σύγχρονων …τερτιπίων) Γιαυτό ανατριχιάζει η δικιά μου. «Πάλι θ’ αμολυθεί», λέει, «ο δικός μου». Γιαυτό μία ρετσέτα σε οργανώνει καλύτερα. Άμα είσαι νοικοκύρης γράφεις, να πούμε, από πότε η κυρά σου είπε ότι θα μαγειρέψει αυτά τα ντολμαδάκια που ακόμα δεν μπήκε στη διαδικασία να μαστορέψει και πάλι μακαρόνια σου σερβίρει… Άνοιξε τη ρετσέτα…Ντοκουμέντο…
Φαντάσου, τώρα εσύ, μοναδικέ μου, τι γράφει στη ρετσέτα του ο Σίτυ Ινσπέκτορ. Ή, μάλλον, καλύτερα μην μπαίνεις σε κόπο να φαντάζεσαι. Ανάτρεξε στις επι-Θεωρήσεις μας και χρησιμοποίησέ τες για …ρετσέτα. Μόνο μην τις χρησιμοποιείς για πετσέτα ή για …σερβίτσιο στο φαΐ του γάτου σου. Αν τον αξιοποιείς το …θησαυρό (τέλος πάντων, να πούμε και καν’να παίνεμα…) όπως τον αξιοποιούν κάποιοι Άρχοντες του νησιού, κέρδος θα’ χεις. Εμείς πάντως δεν έχουμε γάτο.
Μιας και η ζέστη μας έλιωσε και μας …μάντρωσε από τα αγαπημένα μας ινσπέξιον, μιας και θα τα ξαναπούμε όταν δροσίσει, σου παραθέτω μερικά …ρετσετικά μιας τριετίας επι-Θεωρήσεων, αντλώντας, όχι από τη ρετσέτα μου, αλλά από τις αρχειοθετημένες σελίδες αποκομμάτων μου από τα «Πολιτικά».
Εεεε καημένο 2012, που θα γινότανε, λέει, η συντέλεια του κόσμου… Κανένας μας δεν καταλάβαινε τότε ότι η συντέλεια δεν είναι μπαμ κι έξω, αλλά πρώτα σου βγάζει σαδιστικά το λάδι… Βρισκόμαστε στην Πλατεία Σαπφούς, με τη Ζαμφώ στην μπάντα, να μην έχει έκτοτε δει καλό, εκτός από την απομάκρυνση της χαρχατζέλας από τη …σκατουλιέρα και αντικατάστασή της με καλαίσθητες ζωγραφιές. Κατά τ’ άλλα, το ίδιο μπάχαλο, η απαράλαχτη αντιαισθητική και αντιλειτουργική κατάσταση, ακόμα και ο ίδιος φωτισμός. Όσο για το Παλιό Λιμεναρχείο, άσε – άσε. Τουλάχιστον αυτές τις ταμπέλες, βρε παιδί μου… αλλά είπαμε: Έληξε ήδη η περίοδος χάριτος για τα …ντολμαδάκια που έταξε η νέα Δημοτική Αρχή και θα τα ξαναπούμε. Ρετσέτα. (Ανατριχίλα) Άντε να φύγουμ’ από δώ, ν’ ανεβούμε κατά Κάστρο μεριά. Καλή η νέα άσφαλτος, δεν λέω, αλλά κουβέντα δεν είπε ο δικός μας για τίποτα πεζοδρομιάκια, …δικέ μου. Όσο για τους δύο χάσκοντες βρωμοκάδους απέναντι από το Νέο Μουσείο, που σε ρίχνουν στο οδόστρωμα …έγιναν τρεις, κι ευτυχώς ακόμα δεν είχαμε δυσάρεστο. Προχτές πέρασε μπροστά από το Δικαστήριο μια πομπή τουριστών με την οδηγό μπροστά που κράταγε η καημένη μια σηκωμένη ταμπέλα και ακολουθούσαν τα …χαζοπρόβατα (αμ σόρυ, αλλά έτσι ακριβώς φάνταζαν). Από πού τους πέρασε; Μυστήριο… ή, μάλλον, Ξεφτίλα; Όπως και μυστήριο είναι που τόσο την αγάπησε αυτή την τριάδα των κάδων και η νέα μας Αρχή, που δεν θέλει να της χαλάσει την ησυχία. Δικαστήριο είπα, ε; Στο λόφο των εξουσιών. Εδώ φαίνεται ότι την περιοχή δημόσιας διάβασης τόσου κόσμου, των μαθητών μη εξαιρουμένων, τη διαχειρίζεται η …εξουσία της αυθαίρετης και …εξουσιαστικής στάθμευσης. Όσο για τον πεζό «τι μας νοιάζει…».
Άντε, καλύτερα να τραβήξουμε από το Τελωνείο προς το Άγαλμα. Το ίδιο μπάχαλο, παρόλο το κλάδεμα της βρωμουσοαλέας που θα έπρεπε να εκριζωθεί, παρόλη την τέλεια ασφαλτόστρωση. Για πεζοδρόμιο σ’ αυτόν τον τουριστικό δρόμο, κουβέντα δεν ακούστηκε. Ούτε και κανένα έξυπνο μπλόκο της Τροχαίας είδαμε ν’ αρπάξει από το αυτί δυο – τρία παραβατικά που χαλάνε τον κόσμο με τα σκαλιγμένα παπιά τους μετά τα μεσάνυχτα. (Δεν ξέρω, μοναδικέ μου, αλλά τα …αποδοτικά μπλόκα που μπορεί να σκαρφιστεί ο κάθε απλός πολίτης, απαγορεύονται; Αμ έτσι, με τη μέθοδο αράζουμε κι όποιος περάσει, πέφτει σύρμα κι εξαφανίζονται τα διαόλια. Μόνο κανένας νοικοκύρης με τσακισμένο φλας ή με μισοξεφούσκωτο λάστιχο θα την πληρώσει την …ενέδρα.). Νομίζεις, μοναδικέ μου, ότι έχω ξεχάσει το «τείχος του αίσχους»; Είπαμε, ρετσέτα. Είπαμε, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά ή το βρωμοτεφτεράκι στην κ…τσέπη. Θα έρθει και η «ώραν» τους. Για το Άγαλμα δεν θα σχολιάσω τίποτα, τώρα. «Σχολιάζουν» άλλοι, …πάνω στο σώμα του και η υπόθεση θα χαθεί (για την ώρα έχει χαθεί η μπάλα) αν δεν …αυτοδιοριστούμε όλοι μας «δικηγόροι του διαβόλου» προς υπεράσπιση της Ελευθερίας. Αλλά τόσο …μουρόχαυλοι που είμαστε…. κλάφ’ τα. Εντάξει… δεν θα σου ξαναμιλήσω για το χάλι της αντικολυμβητικής Ακτής Τσαμάκια. Θετική, κυρ Σπύρο της Λέσβου μας, η θέσπιση της δωρεάν εισόδου, Να είσαστε καλά. Δείτε όμως και το θέμα ενός πλατιού πεζοδρομίου μέχρι τη Φυκιότρυπα… Έτσι κι αλλιώς τουριστική διαδρομή είναι κι αυτή και θ’ ανεβάσει πολύ τον κατεστραμμένο χώρο του άλσους. Πλάτος υπάρχει. Εξ’ άλλου, λόγω της άλλης θετικής πράξης εκ των πραγμάτων απαγόρευσης της διέλευσης νταλικών, η περιοχή πήρε λίγο τ’ απάνω της. Συνεχίστε την αναβάθμισή της… Κι εσύ, μοναδικέ μου, γράφ’ το …στη ρετσέτα σου και μην αφήσεις κανένανε Άρχοντα να χρησιμοποιήσει …καλένδες. «Κάψε» του τις καλένδες. Το δικαιούσαι. Είσαι Πολίτης, είσαι Δημότης. (αυτό γράψ’ το στο κούτελό σου) Για τη Λεωφόρο Μπάι Πας, να σου πω, τίποτα δεν χρειάζεται. Όπως ήτανε, όπως εξωραΐστηκε το Στρογγυλό και ηλεκτροφωτίστηκε, τίποτ’ άλλο δεν χρειάζεται, παρά μόνο Εμείς, εγώ κι εσύ, να περιφρουρήσουμε τη χρήση, την καθαριότητα, την ευπρέπεια (αυτό σου το γράφω, για να θυμίσω ότι από το χώρο των φορτηγών ανεβαίνουν κάποιοι λεβέντεες με μηχανάκια και πρέπει να βρεθεί λύση). Το ότι πρέπει να φύγει το …εσχατοάρωμα από το χώρο κολύμβησης που οι θαμώνες του τον …ξέγραψαν για φέτος, ούτε συζήτηση. Βάλ’τε, λοιπόν κύριοι αρμόδιοι τις αντιασφυξιογόνες μάσκες σας, …κατεβάστε τα μανίκια, φορέσ’τε σκάφανδρα στην ανάγκη, αλλά βρείτε τρόπο, ΕΦΕΤΟΣ το καλοκαίρι, να ΚΑΝΕΤΕ το έργο που υποχρεούστε. Τι περιμένετε; Τις βροχές, που θα φεύγουν τα «χελιδόνια»; (Ωρ, μπας κι έπρεπε να χώσω τη Λιόστρα Ε. να τους γράψει κανέναν εξάψαλμο;)
Βλέπεις; Έγιναν αρκετά «καλά» όμως μας έμειναν και αρκετά «κακά». Αλλού μαζί με τα καλά, προέκυψαν και τα κακά. Βλέπε νέος δρόμος Επάνω Σκάλας. Χρειαζότανε να γίνει. Αυτό το πεζοδρόμιο, ήταν ανάγκη να έχει τις κολώνες καταμεσίς; Εκεί τις θέλει η μελέτη, σου λέει. Και καλά οι απτάληδες μελετητές· οι άλλοι; Οι αρμόδιοι που θα μας «εγκαινιάσουν» (τρομάρα τους) το …αντιερωτικό πεζοδρόμιο, δεν είχανε μεταξύ τους έναν χριστιανό να ξεκινήσει κάποια διορθωτική; Άλλη φορά, μοναδικέ μου, θέλω να σε δω στην επιτροπή. Ποια επιτροπή; Εσύ ξέρεις τι λέω, κι αν δεν το κατάλαβες προσπάθησε. Προσπάθησε κι άλλο…, αλλιώς και άλλα πεζοδρόμια θα σε …αντροχωρίζουνε σ’ αυτή την πόλη, σ’ αυτό το νησί, σ’ αυτή τη χώρα.
Ας αλλάξουμε γειτονιά στο …ινσπέξιον του αρχείου μας. Το ξέρω, παλεύεις ακόμα για το …παρφέ ντε χαβούζ του Ναυτικού Ομίλου… και θα παλεύεις… αλλά ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος. Μην το βάζεις κάτω και … «κάψε» και καμμιά καλένδα, αλλιώς ανάσα της προκοπής δεν σε βλέπω να παίρνεις. Καλή η στρώση του χώρου, καλή και η διευθέτηση. Αν έχεις αντίρηση, είμαι όλος …ιμέιλ …στα «Π». Για τη Μαρίνα τι να πούμε; Μαρίνα – Μαρίνα – Μαρίνα… γεμίζεις όλο και πιο πολύ… Εντάξς… Μόνο μην ξαναδώ φωτό του Μουσταφά σε κανένα εκθεσιακό περίπτερο, (είδες τι έχει η ρετσέτα μου;) γιατί θα φωνάξω τον κυρ Πάνο. Όχι τον εδώ· των Αθηνών, για «να στείλει καμμιά ντουζίνα καταδρομείς». Αν και αυτός ο αρχηγός, με το 3ο συμφώνησε, το πατριωτικό του, πιστεύω, δεν το ’χασε. Ποιόνε άλλονε να φωνάξω, μάτια μου; Έχεις καμμιά ιδέα; Μη βάζεις ιδέες, σου λέωωωω… Πάντως θα επιμείνω την Αντίσταση, το άγαλμα ντε, να το πάμε παραθαλάσσια, όπως και τον Λούκουλο, τα αρχαία ντε, και να σχεδιάσουμε έναν κόμβο στη θέση τους. Πολύ ζαλιστικό αυτό το έβγα από τη Βενιζέλου και ξαναέμπα, βρε αδερφάκι μου. Ας κάνουν ό,τι θέλουν, τέλος πάντων, αλλά έχει χώρο για κάποια πινακίδα που να ενημερώνει τους ξένους μας για το πώς θα κινηθούν στην πόλη. Τώρα θα μου πεις μοναδικέ μου, «δεν εισηγείσαι καμμιά πενηνταριά τόνους τσιμέντο, από το να ζητάς μία ταμπέλα;». Ε, θα επιμείνω κι ας βάλουνε κανέναν ειδικό στο …ταμπλό τους. Τι; Μόνον με Συμβούλους και Μηχανικούς «που τα ξέρουν όλα» θα συνεχίσουν; Εικοστός πρώτος αιώνας, εεεεεεε… Συμφωνώ, είναι ΒΑΡΥ να ζητάς ενημερωτικές πινακίδες, από όποια αρχή στη Λέσβο. Υπάρχει μια …αλεργία. Αυτή δεν είναι ακουστική, βεβαίως, πιο πολύ προς τον ψυχολογικό τομέα το ζυγίζω… προς την κλινική ψυχολογία ή αφασία ασχετοπεριτουριστικού συνδρόμου το βλέπω. Τι να κάνουμε; Αγάπα τον (όποιο) Άρχοντά σου με τα ελαττώματά του, αλλιώς άμα θέλεις να γίνει δουλειά, «ατζίλωνέ τον» πιο τακτικά. Δεν μπορεί, θα θεραπευτεί κάποια ώρα και ίσως δουλέψει το αισθητήριό του. Να, για κάποιες πινακίδες που βλέπουμε βανδαλισμένες εκεί στη έξοδο του λιμανιού, λέμε, απέναντι από την Πλαζ, για κάποιες …ορφανές εκεί στο αεροδρόμιο και στην Πλατεία και στα Υπεραστικά… Προ διετίας αρχειοθέτησα τ’ αποκόματα από τα ινσπέξιον μας. Μήπως τα θέλεις, μοναδικέ μου για ν’ ατζιλώσεις ή προτιμάς τον καναπέ σου; Μήπως τα θέλεις (όποιε) Άρχοντα ν’ ανεβάσεις τα μανίκια ή προτιμάς να τα κατεβάσεις με το …συνεργείο που λέγαμε; Έχει και η εφημερίδα μας το Σώμα της, όπως όλες οι εφημερίδες, άμα θέλεις. Θέλεις; Για τα παλιά λέμε, γιατί αν πούμε για τα καινούρια, …μπουφφφ. Κυριολεκτώ! Κάνε μια βόλτα στο πεζοδρόμιο κάτω από το γραφείο του Δημάρχου μας. Αμ δεν φτάνει που είναι ανοιχτοί… Την ψοφιμίλα πού τη βάζεις; Ίσως πρέπει η θεραπεία …ατζιλώματος να επεκταθεί και στην επαναλειτουργία όχι μόνο της αισθητικής, αλλά και των αισθήσεων.
Ουφ! Καλά κάνει κι ανατριχιάζει η κυρία …Επι-Θεωρητού. Εδώ ανατρίχιασα κι ο ίδιος. Εσύ; Το ζήτημα, βεβαίως, είναι να κάνουμε ν’ ανατριχιάσουν οι Άρχοντές μας… με αγάπη και για το καλό όλων μας. Τώρα, κατάλαβες. Ρετσέτα. Κάνε και μία δικιά σου, αν δεν θέλεις επι-Θεωρησιακή, κάνε …διατροφική, γιατί μια η ζέστη που προφασίζεται η δικιά σου, μια που φέτος δεν ήρθανε τα κουμπαρικά, όλο στις Καντίνες την πιάνω να λιάζεται και μάλλον θα σ’ έχει φλομώσει στη σαλάτα. Άντε, και πριν βγει ο μήνας, πάλι μαζί. Γραφ’ το στη ρετσέτα.
City Inspector
