του Μιχάλη Ψύλου
Δεν την γνωρίζω την 53χρονη Δέσποινα Κωστοπούλου, που εργαζόταν επι 22 χρόνια ως καθαρίστρια στο υπουργείο Οικονομικών προτού απολυθεί το περασμένο φθινόπωρο μαζί με άλλες περίπου 500 συναδέλφισσές της. Απλώς την είδα στη φωτογραφία που δημοσίευσαν πρόσφατα οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, όταν ο αγώνας των καθαριστριών έγινε πρωτοσέλιδο στην μεγαλύτερη και ίσως εγκυρότερη εφημερίδα του κόσμου. “Οι περικοπές, στις οποίες έχει προχωρήσει η κυβέρνηση, σε μισθούς και συντάξεις, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ως αντάλλαγμα στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας πληγώνει τους αδύναμους πολίτες και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Μία εξ αυτών και οι απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών.” έγραφαν οι Τάιμς.
Σύμβολο αντίστασης για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα που προτιμά τον …καναπέ οι καθαρίστριες, δικαιώθηκαν αρχικά από το Πρωτομελές Πρωτοδικείο Αθηνών που θεώρησε ότι κακώς απολύθηκαν. Αντιγράφουμε ασχολίαστα το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης: “ Οι καθαρίστριες του υπουργείου παρείχαν υψηλότερης ποιότητας υπηρεσίες από τα ιδιωτικά συνεργεία «τα οποία ισοσκελίζουν τις χαμηλές προσφορές μέσω της παροχής ελλιπών και χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών».Επισημαίνεται ακόμη πως ούτως ή άλλως οι απολαβές των καθαριστριών ήταν ήδη χαμηλές «αφού κυμαίνονταν από 373 έως 750 ευρώ μηνιαίως» και έτσι η ανάθεση σε ιδιώτες «συνεπάγεται αμφίβολο ταμειακό όφελος και επέφερε υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής.. και δυσλειτουργία των υπηρεσιών αυτών».
Σύμφωνα με την απόφαση, «η καταγγελία των συμβάσεων δεν ήταν αναγκαία “ . Το δικαστήριο ανέφερε μάλιστα ότι οι γυναίκες που προσέφυγαν ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία των 45-60 ετών «με εκμηδενισμένες πιθανότητες εξεύρεσης άλλης εργασίας», ενώ υπογραμμίζει ότι πολλές από αυτές μεγαλώνουν μόνες ανήλικα παιδιά. «Οι δε λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επικαλείται το εναγόμενο δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουν ριζοσπαστικές επεμβάσεις στην ζωή των πολιτών, που οδηγούν στην εξαθλίωση πλήθος οικογενειών με προφανή τον κίνδυνο αποδόμησης της κοινωνίας».
Ακολούθησαν άλλες δύο δικαστικές αποφάσεις: Η πρώτη ήταν του Αρείου Πάγου στις12 Ιουνίου .Και πάλι για τις καθαρίστριες. Με την απόφαση γινόταν δεκτή η αίτηση του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο και που ζητούσε να ανασταλεί προσωρινά η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την επανατοποθέτηση των καθαριστριών που απασχολούνται στο υπουργείο Οικονομικών. Το σκεπτικό της απόφασης; “Η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιονομικές δυσχέρειες εθνικού επιπέδου, αποτελεί μείζον αγαθό, συνδεόμενο με το γενικό συμφέρον, σε σχέση με το ατομικό συμφέρον κάθε μιας καθαρίστριας, να διαταραχθεί η οργανική της θέση και να εξακολουθήσουν να απασχολούνται σε αυτή αμειβόμενη όπως και πριν”. Με άλλα λόγια ,προέχει το δημόσιο συμφέρον από το ατομικό των καθαριστριών.
Πριν λίγες ημέρες ήρθε μια δεύτερη δικαστική απόφαση. Οχι για τις καθαρίστριες,αλλά για τους δικαστές.Σχεδόν ομόφωνα, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών έκρινε αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τις αναδρομικές, περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, εισαγγελέων και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πληροφορίες, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκρινε ότι οι αναδρομικές περικοπές των συντάξεων των δικαστών που έγιναν στο πλαίσιο του νόμου 4093/2012 είναι αντίθετες στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και στην συνταγματική διάταξη περί ισότητας”. Πολύ καλά.Οι δικαστές πρέπει να πληρώνονται άλλωστε ανάλογα με το κύρος του λειτουργήματός τους. Αλλά και οι καθαρίστριες είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Πεντακόσια ευρώ μικτά έπαιρναν κατά μέσο όρο και “παρείχαν υψηλότερης ποιότητας υπηρεσίες από τα ιδιωτικά συνεργεία τα οποία ισοσκελίζουν τις χαμηλές προσφορές μέσω της παροχής ελλιπών και χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών ,με αποτέλεσμα ένα αμφίβολο ταμειακό όφελος και υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής και δυσλειτουργία των υπηρεσιών αυτών»(Απόφαση Πρωτοδικείου).Καλά κάνουν οι δικαστές και κατεδαφίζουν τους μνημονιακούς νόμους.Αλλωστε πολλοί δικαστές είναι έξαλλοι με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αιτία η έκθεση του ΔΝΤ, όπου αναφέρεται ότι όποια απόφαση δικαστική στην Ελλάδα ακυρώνει κάποια μείωση μισθών ή κάποιο φορολογικό χαράτσι προκαλώντας μείωση εσόδων, θα οδηγεί την κυβέρνηση σε συμφωνημένη με την ΕΕ και το ΔΝΤ βάσει του Μνημονίου «λήψη μέτρων συμψηφισμού». Δύο εφέτες – μέλη του ΔΣ της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δήλωσαν ότι αυτή η αναφορά «εκφράζει αφενός την απαξίωση από τους δανειστές μας της ελληνικής Δικαιοσύνης και αφετέρου τρομοκρατεί την ελληνική κοινωνία για την περίπτωση προσφυγής Ελλήνων πολιτών στη Δικαιοσύνη». Μήπως όμως η τρόικα αξιώσει από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει από αλλού όσα θα πάρουν πίσω οι δικαστικοί; Οπως έγινε στην Πορτογαλία για παράδειγμα;
