Τίποτα το μυστηριώδες, μοναδικέ μου αναγνώστη, απλώς, είπα να μη σου δώσω έναν τρομακτικό τίτλο. Εσύ τώρα, όπου «φ…» να διαβάζεις φαντασμάτων και όπου «β…» σημαίνει βαμπίρ. Μα, ας το πάρουμε από την αρχή. Φαντάσματα, ούτως ή άλλως, δεν υπάρχουν. Το λέει και η λέξη. Πρόκειται για δημιουργήματα της φαντασίας. Βεβαίως, κατά ένα τρόπο υπάρχουν μέσα στο μυαλό του παρατηρητή, ιδίως όταν γνωρίζει την ιστορία ενός άδειου από ζωή σπιτικού, πλην όμως ενός γεμάτου από αναμνήσεις κτηρίου. Από εδώ πέρναγε ο νοικοκύρης. Εδώ ήταν η σάλα, εδώ το μαγειρειό, σ’ αυτό το σκαλοπάτι ίσως να σκόνταφταν και σ’ αυτό εδώ το δοκάρι κάποιοι ψηλοί επισκέπτες είχαν χτυπήσει το κεφάλι τους. Απ’ έξω, τα πορτοπαράθυρα ξεθωριάζουν και διαλύονται, οι σοβάδες μαδάνε και τα μπαγδατιά φανερώνονται. Δεν βαριέσαι, όμως, άνθρωποι είμαστε, ερχόμαστε και παρερχόμαστε. Μόνο η αγάπη μένει, όλα τ’ άλλα είναι καπνός. Μένει και η κακία ή μάλλον τα έργα της, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Μέσα σ’ ένα ρημάδι βρίσκουν καταφύγιο διάφορα ζωντανά, όπως γάτες και σκύλοι, περιστέρια, ποντίκια, μικροί κοπανατζήδες και χρήστες ουσιών που δεν τους βγάζουν σε καλό δρόμο και μακάρι να ξυπνήσουν κάποτε, να σωθούν. Συνήθως οι άνθρωποι που έδιναν ζωή σ’ ένα τέτοιο άδειο καβούκι, έχουν φύγει γι αλλού ή για τον άλλο κόσμο. Συνήθως δεν υπάρχουν κληρονόμοι ή υπάρχουν πολλοί κληρονόμοι, ώστε το μερίδιο του καθενός δεν οδηγεί το ακίνητο σε αξιοποίηση. Χίλιοι δυο άλλοι λόγοι μπορεί να συντρέχουν κι έτσι ένα σπίτι σιγομαδάει σε κάποια γειτονιά και μετατρέπεται σε χώρο επικίνδυνο και ανθυγιεινό. Συνήθως οι γείτονες διαμαρτύρονται, κινούνται μεμονωμένα ή οργανωμένα, ώστε να προστατεύσουν τη γειτονιά τους, τα σπιτικά τους και τους δικούς τους. Είναι κάτι που τους καίει και ζητούν τη λύση με μία κατεδάφιση. Καθόλου συνήθως, ένας από τους Άρχοντες του τόπου το παίρνει προσωπικά και ξεκινάει τη διαδικασία της κατεδάφισης, το τρέξιμο με τις Υπηρεσίες, τα πρακτικά της δαπάνης. Καθόλου συνήθως, αυτός ο Άρχοντας τυγχάνει τώρα να είναι ο Δήμαρχος και, επιπλέον, δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει στην κατεδάφιση ενός μόνο ετοιμόρροπου, αλλά όλων των ετοιμόρροπων, αρχικά της πόλης Μυτιλήνης. Δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοια, μοναδικέ μου, έτσι; Ευχάριστο αυτό, έτσι; Άντε και να δούμε, άντε και να δούμε…
Έχοντας έναν ακμαίο μηχανισμό και το προσωπικό, δεν μπορεί παρά ο Δήμος να είναι ο καταλληλότερος οργανισμός που θα μπορούσε να υλοποιήσει τέτοιο πλάνο. Ξαναάντε και να δούμε… Και με την ευκαιρία, όλοι ξέρουμε πως τα ετοιμόρροπα με τα …φαντάσματα δεν είναι μόνο μέσα στην πόλη, αλλά και γύρω από αυτή, ιδιαιτέρως κοντά στις εισόδους της… Μήπως και για κάτι εργαστήρια και …εργοστάσια του παρελθόντος που …φαντάζουν από τη Βόρεια Είσοδο μεριά, θα μπορούσε να γίνει κάτι; Πώς θα μπορούσε να συνεχιστεί το έργο της αναβάθμισης από Ταμπακαριά και μέσα, μέχρι του Καλαμάρη; Φυσικά όχι μόνο με νέα έργα, αλλά και με την κατεδάφιση παλιών, ετοιμόρροπων και μη διατηρητέων κτηρίων. Και δεν είναι μόνον τα κτήρια, το θέμα της υποβάθμισης έχει να κάνει και με όλα τα συμπαρομαρτούντα στοιχειά. Δεν πρόκειται για φαντάσματα, βεβαίως, αλλά για κάτι το απτό, το βρώμικο, αντιαισθητικό και ανθυγιεινό κάθε είδους. Κοινώς, υποβαθμιστικό και εξευτελιστικό για την εικόνα της πόλης. Έτσι λοιπόν, αν όχι ο Δήμος, ποιος άλλος; Βουρ… να ξεκαθαριστεί η περιοχή.
Κάποιοι δικοί μας ανιστόρητοι, πριν από λίγα χρόνια, είχανε συνοδέψει τον πρόξενο της γείτονος, ο οποίος από το νησί που εδρεύει, είχε κάνει ποδαράκια κατά το νησί μας. (αποδυτηριάκιας μιλάει) Ζήτησε ο ενλόγω να δει τουρκικές αρχαιότητες. Τα ε…δικά μας τα σαΐνια, λοιπόν, αντί να του πούνε ότι ΔΕΝ έχουμε τουρκ… αρχ… στο νησί αλλά ορισμένα μνημεία από την Οθωμανική Περίοδο της ιστορίας του, τον πλασάρανε να …θαυμάσει …τα Λουτρά του Κουρτζή. Τι νομίζετε πως έκανε ο αξιωματούχος; Μας πέταξε τις υποτιμητικές του γκριμάτσες, γιατί, άφησε να εννοηθεί ότι δυσφορεί με την εγκατάλειψη των μνημείων …της φυλής του. Τόσο καλά. Τα λουτρά που έχτισε ο Κουρτζής, ρε σεις; Με δικούς του παράδες, ρε σεις; Λες κι ό,τι έχει καμάρα, τρούλο ή χαβούζα είναι μνημείο του τουρκικού πολιτισμού. (σχήμα οξύμωρον, το τελευταίο) Το θέμα μας συνδέεται με το ό,τι ο γράφων Σίτυ Ινσπέκτορ και οι Λιόστρες δεν γνωρίζουμε ούτε θέλουμε να προβούμε σε έρευνα για να σε πληροφορήσουμε, μοναδικέ μου αναγνώστη, αν τα …κουρτζήδικα (λουτρά και χαλάσματα προβιομηχανικών κτηρίων) είναι διατηρητέα, όπως και για τα γεωργιάδικα (Καλαμάρη). Τούτο είναι δουλειά της κυρίας Βαρβάρας μας, με το δημοσιογραφικό τημ των «Πολιτικών». Αυτό που θέλω να σου θυμίσω και να φρεσκάρω ως ιδέα και πληροφορία, είναι ότι αναφερθήκαμε σε ένα ινσπέξιον μας σε παραβάν. Για το χώρο Σέγκεν του Τελωνείου, αν το θυμάσαι, αλλά και για εδώ δεν θα πείραζε κάτι ανάλογο. Αντιθέτως… Είναι κάτι πράγματα που πρέπει να κρύβονται, μέχρι που να έρθει η ώρα τους για τον εξωραϊσμό ή την κατεδάφιση. Πώς να το κάνουμε; Οι ειδικοί γνωρίζουν καλύτερα και για το τι και για το πόσο, που δεν προϋπολογίζεται ακριβό, αλλά το κέρδος από μια τέτοια ενέργεια …ψιλοαπόκρυψης ή και παραλλαγής θα δώσει άλλο …ίματζ για την είσοδο της πόλης. Σου το έγραψα, νέε μας Άρχοντα, μας κακομαθαίνεις και θα έχουμε περισσότερες απαιτήσεις… Αυτά τα ολίγα και απλά περί …φαντασμάτων.
Για να πάμε τώρα και στο ινσπέξιον με τα βαμπίρρρρρ… Ως βαμπίρ αναφέρονται οι νυχτερίδες που ρουφάνε το αίμα από το λαιμό των ζώων όταν κοιμούνται. Έτσι λένε οι …εγκυκλοπαιδικές πηγές. Επίσης, βαμπίρ …έχει πολλά …σε έργα του σινεμά, αυτά με τους βρυκόλακες (όπως τους λέει το Χόλυγουντ). Είναι και τα ενεργειακά βαμπίρ, κάτι συνάνθρωποί μας, να πούμε, που δεν σε αφήνουν σε χλωρό κλαρί άμα τυχόν και σε πιάσουνε αργόσχολο. Σε αδειάζουνε, να πούμε, με τα χίλια δυο τους. Όσοι τους γνωρίζουμε, μόλις τους δούμε αλλάζουμε δρόμο (το λένε πολλοί γνωστοί μου, για …ορισμένους γνωστούς μας). Και την Εφορία βαμπίρ, που ρουφάει το αίμα και την ενέργεια μας επειδή κοιμόμαστε, δεν την ξεχνάμε, έτσι; (το λέει όλος ο κόσμος, και το γνωρίζει καλά, αλλά δεν αποφεύγεται, που να πάρει…) Στην επιΘεώρησή μας, όμως, δεν αναφερόμαστε, μοναδικέ μου, σε τέτοιου είδους αιματοενεργειοπαραδορουφήχτρες, αλλά σε ανάλογα κτήρια μέσα στην πόλη. Ίσως να θυμάσαι κάποιο ινσπέξιον μας, για «άσπρους πύργους και μαύρους πύργους», ίσως λέω… Αυτούς που χαρίζουν και αυτούς που κλέβουν ενέργεια από την πόλη. Πάντως, ο Σ.Ι. σου δεν έχασε ευκαιρία να εμβαθύνει πολύ καλά στο θέμα, κατά την περίοδο των διακοπών του. (όχι, που θα μας το έπαιζες ειδική κυρα Λιόστρα. Σεμινάριο καλύτερο από το δικό σου παρακολούθησα… αμπώς…)
Εν συντομία και για να σου δώσω τη χαρά να το ψάξεις και μόνος σου, θα σου αναφέρω δύο κτήρια που τραβάνε αρκετή ενέργεια από την Επάνω Σκάλα. Τα έχουμε ξαναπεί και είναι ως (ε)ρημάδια δύο ενεργειακά βαμπίρ, καλά ζυγισμένα δεξά ζερβά του ιστορικού της λιμανιού. Μιλάμε για χοντρή ενεργειοαπορρόφηση και μπλοκάρισμα της προκοπής της περιοχής. Ερεύνησέ το, μοναδικέ μου, πήγαινε επιτόπου και από κάποια απόσταση. Αφουγκράσου, …ψυχανεμίσου και θα καταλάβεις. Το ζήτημα είναι να καταλάβει και ο Άρχοντας… Εμ, τα ορισμένα, άντε, το πολύ διώροφα ρημάδια είναι εύκολη αποστολή για έναν …γκοστ μπάστερ… Οι πύργοι βαμπίρ, όμως, έχουν πολλή δουλειά για έναν …κυνηγό βρυκολάκων, που θα πρέπει να είναι δυνατός πολεμιστής, αγνός και να διαθέτει πνεύμα αυτοθυσίας. Ο μεν τσιμεντένιος έχει τη δυσκολία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Χίλιοι δυο λόγοι μπορεί να συντρέχουν ώστε η υπόθεση να πάρει χρόνια. Τι; Εμείς θα το παλέψουμε; Ο κυνηγός, που μας κακομαθαίνει, θα το παλέψει. Όσο δε για το Σφαγείο, αυτό να μου το θυμηθείς, θα σκοντάψει στο ότι πολλοί θα προφασιστούν καταστροφή δημοτικής περιουσίας. Λες και δεν είναι δημοτική περιουσία η ανάπτυξη μιας μεγάλης περιοχής. Σιγά ρε λεβέντες… Τι στο καλό τον θέλετε τον παλιομπλούκο; Αποθήκη μπάχαλο με μόστρα τις φορτηγάντζες και την αντιαισθητική πορτάρα, μπροστά από το μεγαλύτερο μνημείο του νησιού; Αυτά τα ολίγα μα καθόλου απλά περί βαμπίρ, που θα πρέπει να φανούμε πολεμιστές αγνοί και αποφασισμένοι, να ξυπνήσουμε και να πετάξουμε όλοι μας τα σκεπάσματα της άγνοιας, επιτέλους, μπας και τα πιάσουμε στον ύπνο. Άντε και να σας δω, άντε και να σας δω…
City Inspector
