Φωτο: Ευστράτιος Πρόδρομος
Γράφει ο Παναγιώτης Κουτσκουδής
Λένε πως το μεγαλύτερο πανηγύρι του χρόνου στην Αγιάσο είναι της Παναγιάς, τον Δεκαπενταύγουστο. Έτσι ήταν τα πράγματα εδώ και αιώνες κι έτσι εξακολουθούν να είναι.
Μόνο που τα τελευταία χρόνια η Γιορτή του Κάστανου, η μεγαλύτερη γιορτή της λεσβιακής φθινοπωρινής φύσης, μπήκε δυναμικά στον ανταγωνισμό και διεκδικεί με αξιώσεις τα σκήπτρα!
Στρωματσάδα οι αχινοί των κάστανων στα Πόταμα, στην καρδιά του αγιασώτικου καστανιώνα, που τέτοιες μέρες βάφεται με μύρια πυροχρώματα και σε καλεί να χαρείς εικόνες απίστευτου φυσικού κάλλους βγαλμένες από παραμύθι!
Φωτό : Θεόδωρος Βαλσαμίδης
Καθώς ψυχορραγεί η χινοπωριάτικη φύση αλλάζει μύρια χρώματα και ανάβρα ανάκατων συναισθημάτων πλημμυρίζει την ψυχή μας. Αναπολούμε το πέρασμα κι αυτού του χρόνου, πότε γεννήθηκε μες στη φάτνη της Βηθλεέμ, πότε ποδάρωσε μες στους πρώτους γλυκασμούς της άνοιξης, πότε ωρίμασε σαν το παλιό καλό κρασί στον τρύγο του καλοκαιριού… Και να τώρα που ετοιμάζεται αγάλι – αγάλι να μπει κι αυτός στη λεωφόρο της ατέρμονης αιωνιότητας…
Οι βαθύσκιωτες καστανιές, οι λυγερόκορμες λεύκες κι ένα σωρό δέντρα φοράνε το κιτρινοκόκκινο πανωφόρι τους. Σε λίγο τα ξεραμένα φύλλα τους θα πάψουν να ρουφούν τους ζωογόνους χυμούς τους και θα πέσουν στη νοτισμένη γης, σαν λεχούδια αποκομμένα από το ρογοβύζι.
Μέσα απ’ αυτή την πανδαισία των χρωμάτων – καμβάς αναγεννησιακού ζωγράφου – προβάλλει ο βιγλάτορας λεσβιακός Όλυμπος, αγέρωχος, ακατάβλητος, ανεπηρέαστος από τις καιρικές μεταβολές. Ακοίμητος φρουρός τους δάσους, πυργώνει το πέτρινο μπόι του σαν τσοπάνος καταμεσής τους κοπαδιού του.
