Στο πρωτοφανές αίτημα της ανακρίτριας του Ειδικού Δικαστηρίου Κωνσταντίνας Αλεβιζοπούλου να ολοκληρώσει την απολογία του προτού εισφέρει όλα τα απαιτούμενα στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητά του, αναφέρεται με δήλωση του στο documentonews.gr o δικηγόρος και γενικός γραμματέας της Ενωσης Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων, Βαγγέλης Γκιγκιλίνης.
Διαβάστε αναλυτικά τη δήλωσή του γνωστού δικηγόρου:
Στην πρόσφατη 2/2022 απόφαση της Ολομέλειας του ΑΠ, επ’ αφορμή της υπόθεσης Γρηγορόπουλου, η οποία εξάρτησε εμμέσως τη χορήγηση του ελαφρυντικού του σύννομου βίου από τη βαρύτητα και την κοινωνική απαξία της πράξης, γίνεται και μία άλλη ιδιαίτερη αναφορά, μάλιστα πρώτη φορά σε απόφαση Ολομέλειας ακυρωτικού, προκαλώντας και αρκετές νομικές διαφωνίες.
Γίνεται αναφορά στην αναγκαιότητα το κάθε κράτος δικαίου (μέσω της δεσμευτικής για την πολιτεία αλλά και για τον δικαστή αρχής της αναλογικότητας) να λαμβάνει πρόνοια για τη μη προσβολή του κοινού περί δικαίου αισθήματος, ώστε στο πλαίσιο του γενικού δικαιώματος της κοινωνικής αλληλεγγύης να δημιουργείται ένα κλίμα ασφάλειας στον κάθε πολίτη.
Σωστό σ’ ένα ιδεατό ενδεχομένως περιβάλλον και σε μια εποχή που θα υπάρχει ένα ανεξάρτητο κράτος δικαίου, με σαφή διάκριση των εξουσιών και στο οποίο η Δικαιοσύνη θα είναι αμερόληπτη και ανεξάρτητη.
Στον σημερινό όμως όμορφο, δίκαιο και δεδομένο κόσμο μας η κάθε εξουσία, δημοκρατική ή μη, έχει καταστήσει πρώτο στόχο ελέγχου τον Τύπο με κάθε τρόπο (ακόμη και με τη χρησιμοποίηση, ελπίζω μέρους μόνο, της Δικαιοσύνης) λόγω της τρομακτικής του σύγχρονης δύναμης να διακινεί σε μεγάλο κοινό ταχύτατα real ή fake news.
Τον Τύπο που αποτελεί τη μόνη (τέταρτη) εξουσία που «ανακατεύει» καμιά φορά για το κοινό καλό αυτή την πολλές φορές σημαδεμένη τράπουλα, εφόσον βέβαια ασκεί ελεύθερα κι ανεξάρτητα δημοσιογραφικό έλεγχο της εξουσίας και δεν εξυπηρετεί (από συστάσεως ή εξαγοράς) οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ή ενδεχομένως και να τα εκβιάζει.
Η υπόθεση της Novartis και η πιθανή ποινική ή πολιτική τουλάχιστον εμπλοκή πολιτικών προσώπων, που αναδείχθηκε από τον Τύπο, ήταν και παραμένει σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο αληθινή.
Διερευνήθηκε με μεγάλη καθυστέρηση και τα περισσότερα αποτελέσματα της δικαστικής (μέχρι σήμερα) εξέλιξης έχουν πείσει ελάχιστους για το αν υπήρξαν, έστω, καλές προθέσεις πραγματικής διερεύνησης.
Στον αντίποδα όμως, η κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας πρόσφατη προσπάθεια, με ταχύτατες και αμφιβόλου νομικής και ουσιαστικής βάσης θεμελιώσεις, να ολοκληρωθεί μια προδικασία χωρίς την προσήκουσα και επιβαλλόμενη για τον κάθε ασκούντα ανακριτική διαδικασία έρευνα και διερεύνηση, προκειμένου να καταστούν άμεσα και οπωσδήποτε κατηγορούμενοι οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν» των ίδιων αλλά και των υπολοίπων, παραπέμπει σε άλλες εποχές, σε κράτος αδίκου και δυστυχώς σε κοινό περί δικαίου ολίσθημα.
