Στο δρόμο προς τον καταρράκτη του Κλαπάδου μέσα στη δασική περιοχή που περιβάλει το ερειπωμένο χωριό, συναντήσαμε τους Μανιταρόφιλους της Λέσβου και τα παράξενα αυτά μικρά θαύματα της φύσης με τους χιλιάδες followers στην Ελλάδα και τον κόσμο. “Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, που είναι η εποχή των μανιταριών, ερχόμαστε εδώ στον Κλαπάδο, σε αυτό το ξέφωτο για την ετήσια σύναξή μας που συνοδεύεται από μαγειρέματα και μια υπαίθρια έκθεση”, μας λέει ο ο Κώστας Ζιαμπάρας, γραμματέας του συλλόγου που προωθεί τη μελέτη και προστασία της μυκοχλωρίδας της Λέσβου.
“Στην έκθεση παρουσιάζονται πολλά από τα διαφορετικά μανιτάρια της Λέσβου, ανάμεσά τους και κάποια δηλητηριώδη αλλά και όσα τρώγονται. Όπως βλέπετε τα ονομάζουμε με τους λατινικούς τους χαρακτήρες και όχι με αυτούς που είναι ευρέως γνωστοί στους ντόπιους”, μας εξηγεί ο Κώστας Ζαμπιάρας που ασχολείται με τα μανιτάρια εδώ και 12 χρόνια.
Στον πολύχρωμο πάγκο της υπαίθριας έκθεσης βλέπουμε έναν amanita phaloides, ένα infudibulibe geotropa, ένα tricholompopsis rutilans και άλλα πολλά παράξενα και πολύχρωμα μανιτάρια σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Κάποια μυρίζουν γλυκάνισο, ένα από αυτά μυρίζει θειάφι και κάποιο άλλο αλεύρι!
“Στο νησί υπάρχουν πάνω από 1.000 είδη μανιταριών.Λόγω του μεγέθους του και του κλίματός του παρουσιάζει χαρακτηριστικά που μπορείς να τα συναντήσεις και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Εμείς, έχουμε αναγνωρίζει γύρω στα 500. Από αυτά τρώγονται περίπου τα 100. Ο μεγαλύτερος γνώστης του συλλόγου και αξιότιμο μέλος αυτού, ο Ιωάννης Καρυοφύλλης από τον Μόλυβο έχει φάει γύρω στα 150!”
Η σύναξη των μανιταρόφιλων που συγκεντρώνει κάθε χρόνο πλήθος κόσμου από τη Μυτιλήνη και τα γύρω χωριά ολοκληρώνεται με το μαγείρεμα σε τσουκάλι μιας θεσπέσιας μανιταρόσουπας που μοιράζεται στους επισκέπτες αλλά και με μία βόλτα στον καταρράκτη του Κλαπάδου.
Πάντως όπως σημειώνουν και στο blog τους η κατανάλωση μανιταριών είναι προσωπική ευθύνη του καθενός.
