Σκηνή πρώτη: Στο ελληνο-γερμανικό επιμελητήριο. Εκδήλωση πανηγυρική. Ιανουάριος 2014. Όλος ο θίασος επί σκηνής. Στο βήμα ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς:
“Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι ότι ξεπερνάμε το σημείο της μη επιστροφής, δεν υπάρχει γυρισμός σε αυτά που μας πλήγωσαν και μας ντρόπιασαν. Προχωρήσαμε σε διαρθρωτικές αλλαγές, με πολύ κόπο και αγώνα”.
Χειροκρότημα!
Σκηνή δεύτερη : Υπουργείο Οικονομικών. Απρίλιος 2014. Στο γραφείο του υπουργού. Ο Γιάννης Στουρνάρας στιβαρός γράφει τις τελευταίες λέξεις στο άρθρο του που δημοσιεύεται στην Καθημερινή της Κυριακής :
“Έπειτα από επίπονες διαπραγματεύσεις επτά μηνών με την τρόικα, ένα μεγάλο στοίχημα για τη χώρα, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και εμένα προσωπικά, κερδήθηκε. Πριν από λίγες μέρες, το Eurogroup έδωσε εδώ στην Αθήνα, το πράσινο φως για την έναρξη των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης για την εκταμίευση της δόσης του Μαϊου. Για πρώτη φορά , ύστερα από πολλά χρόνια, ακούγονται και γράφονται τόσο θετικές διαπιστώσεις για την προσπάθεια του ελληνικού λαού και της ελληνικής κυβέρνησης για την ανόρθωση της οικονομίας”.
Διθυραμβικά σχόλια στο Κολωνάκι!
Σκηνή τρίτη: Βερολίνο. Στο Υπουργείο Οικονομικών. 7/4/2014. Η εκπρόσωπος καλείται να σχολιάσει την πρόθεση της Αθήνας να επιστρέψει στις αγορές. “Είναι δείγμα επιτυχίας της πορείας του προγράμματος (των μνημονίων) και επιστροφής της εμπιστοσύνης των χρηματαγορών”.
Το σχόλιο μεταφράζεται με ενθουσιασμό και αναπαράγεται σε όλα τα ΜΜΕ στην Αθήνα, σε λίγα λεπτά! Ενθουσιασμός στο Μέγαρο Μαξίμου.
Σκηνή τέταρτη : Σε υποκατάστημα τράπεζας στους Αμπελόκηπους. 7/4/2014. Πολίτης ζητά ενημέρωση για τον λογαριασμό του. Ο ταμίας τον ενημερώνει ότι ο λογαριασμός έχει μπλοκαριστεί από την εφορία, λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών. Ο πολίτης αισθάνεται να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του . Χρειάζεται τα χρήματα για να πληρώσει το σχολείο του παιδιού και τους λογαριασμούς. Απορεί: “Μα δεν χρωστάω στην εφορία. Έχω ρυθμίσει τις οφειλές μου και εξοφλώ εγκαίρως τις δόσεις”… “Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι, απευθυνθείται στη ΔΟΥ”, απαντά ο τραπεζικός υπάλληλος.
Σκηνή πέμπτη: Στην αρμόδια ΔΟΥ, ο πολίτης εξηγεί στην υπάλληλο ότι από την τράπεζα τον ενημέρωσαν ότι ο λογαριασμός του έχει παγώσει λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών. Πριν ολοκληρώσει τη φράση του, η υπάλληλος τον παραπέμπει στην προϊσταμένη, η οποία αφού ακούει με κατανόηση τις αιτιάσεις, παραπέμπει με τη σειρά της τον πολίτη στην ΔΟΥ του γειτονικού δήμου, όπου μετά τις συγχωνεύσεις των οικονομικών υπηρεσιών έχει μεταφερθεί το δικαστικό τμήμα.
Σκηνή έκτη: Μετά από μαραθώνιο στα στενά για να παρκάρει, ο πολίτης φθάνει στο δικαστικό τμήμα . Μία υπάλληλος ακούει ραδιόφωνο και η άλλη χαμένη ανάμεσα σε μια στίβα χαρτιά, του ζητάει να κάνει λίγη υπομονή. Όση ώρα περιμένει ο πολίτης αισθάνεται να βρίσκεται ως μία κόλλα χαρτί στη στίβα που διεκπεραιώνει η υπάλληλος του δικαστικού. Ο πολίτης εξηγεί και πάλι ότι δεν έχει ληξιπρόθεσμα, ότι εξυπηρετεί με ευλάβεια τις δόσεις του και η υπάλληλος το επιβεβαιώνει. “Ναι, φαίνεται πως είστε τακτικός. Αλλά η υπηρεσία έστειλε κατασχετήριο στην τράπεζα από τον Δεκέμβριο του 2013”. “Ναι, αλλά εγώ είχα φροντίσει να κάνω την ρύθμιση από τον Μάρτιο του 2013 και έκτοτε δεν έχασα ούτε μία φορά τις προθεσμίες. Γιατί εσείς εννέα μήνες μετά στείλατε αυτή την ειδοποίηση στην τράπεζα και γιατί δεν με ειδοποιήσατε κι εμένα;”, αντιλέγει ο πολίτης. “Μα η υπηρεσία δεν έχει υποχρέωση να σας ενημερώνει. Επιπλέον το κατασχετήριο εκδόθηκε βάση του νόμου 4152/13/ΠΟΛ 1172”, απαντά με επαγγελματισμό η υπάλληλος. “Ναι κυρία μου, αλλά μου έχετε μπλοκάρει χρήματα με τα οποία θα πλήρωνα τις υποχρεώσεις μου και μάλιστα χωρίς να με ενημερώσετε”, απαντά ο πολίτης. “Ναι κύριε, αλλά αυτό ορίζει ο νόμος”. “Με κάνετε και αισθάνομαι…” σταματά εκεί ο πολίτης. “Όλοι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά. Μην μπλέξεις είναι”, του λέει εξομολογητικά η υπάλληλος, που δείχνει κατανόηση. Αλλά τον παραπέμπει στην προϊσταμένη του δικαστικού, η οποία εκείνη την ημέρα απουσιάζει.
Ο πολίτης επιστρατεύει όση ψυχραιμία του έμεινε και φεύγει με το κεφάλι χαμηλωμένο…
Σκηνή έβδομη: Ο πολίτης στο πεζοδρόμιο, έξω από τη ΔΟΥ. Ανάβει τσιγάρο. Έχει ήδη χάσει μία μέρα από τη δουλειά του για να εξακριβώσει τι έχει συμβεί με τον λογαριασμό του. Επιπλέον έχει χάσει την προθεσμία για κάποιες πληρωμές, μεταξύ των οποίων και τα δίδακτρα στο σχολείο του παιδιού του. Και το σημαντικότερο: δεν έχει βγάλει άκρη. Ή μήπως ματαιοπονεί;
Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός επισκεπτόταν το γενικό λογιστήριο του κράτους για να μοιράσει το περίσσευμα, το πλεόνασμα, αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα – την κορωνίδα του success story.
Ναι, κύριε Στουρνάρα, μας πείσατε ότι δημιουργήσατε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης. Ναι, κύριε πρωθυπουργέ, κύριε αντιπρόεδρε της κυβέρνησης, μας πείσατε ότι υπάρχει “φως στην άκρη του τούνελ”. Μόνο που το φως το βλέπουν αυτοί που έτσι κι αλλιώς στην περίοδο της ύφεσης έμειναν αλώβητοι, στο απυρόβλητο των μέτρων και πιθανότατα θα βγουν από το … τούνελ ακόμα πιο ισχυροί.
Στο μεταξύ ο πολίτης δεν θα μπορεί να πληρώσει το σχολείο του παιδιού του, δεν θα μπορεί να είναι εντάξει στις πληρωμές του, γιατί απλά του μπλοκάρατε τον τραπεζικό λογαριασμό. Με τη λογική ότι έτσι εξασφαλίζετε τα χρήματα του δημοσίου. Σας διαφεύγει κύριε Στουρνάρα, ότι τα χρήματα όσο παραμένουν σε έναν μπλοκαρισμένο λογαριασμό και δεν τα επενδύει ο δικαιούχος ή έστω δεν τα χρησιμοποιεί για πληρωμές είναι – με δική σας απόφαση – εκτός αγοράς. Η οποία στο μεταξύ έχει στεγνώσει.
Ναι, κύριε Σαμαρά, μάλιστα κύριε Βενιζέλε, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι εργάζεστε αόκνως για το success story της Ελλάδας. Μόνο που αναφέρεστε σε μια Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες. Ή στην καλύτερη περίπτωση, σε μια Ελλάδα στην οποία οι Ελληνες με δική σας απόφαση, γίνονται μέρα με τη μέρα, κολίγες στα χωράφια που πουλήσατε κοψοχρονιά στους δανειστές, στο όνομα την ανάπτυξης. Εύγε.
Κι εμείς, τον άλλο μήνα, θα σας τιμήσουμε με την ψήφο μας, για την επιτυχία σας!
