Με καταστατικό, επίσημο ύμνο και αυστηρές προϋποθέσεις εγγραφής, ο Σύλλογος Καταπιεσμένων Ανδρών Μυτιλήνης “συνεδριάζει” ανελλιπώς, κάθε Πέμπτη από το 1973. Η επιλογή της φωτογραφίας από την ταινία του Μάριο Μονισέλι “Εντιμότατοι φίλοι μου”, καθόλου τυχαία δεν είναι καθώς η 43χρονη ιστορία του ΣΚΑΜ μας θυμίζει αρκετά τη γλυκιά παρέα των Μελάντρι, Μασέτι και Περότσι της ιταλικής κωμωδίας αλλά και ένα σενάριο ελληνικής σειράς. Ας δούμε όμως την ιστορία από την αρχή μέσα από τις διηγήσεις των μελών του…
Γράφει η Θάλεια Βουγδή
Όσοι από μας παρακολουθούσαμε την τηλεοπτική σειρά 50-50 πριν από μερικά χρόνια κάναμε απίστευτο γέλιο από τις πονηριές που σκαρφιζόταν η αντροπαρέα του Μίμη, του Νικηφόρου και του Παυλίτου προκειμένου να ξεφεύγει από την γυναικεία επιτήρηση. Και φυσικά ποιος μπορεί να ξεχάσει την σύναξη κάθε Πέμπτης στο τσιπουράδικο που για την παρέα αποτελούσε πραγματική ιεροτελεστία από την οποία δεν έπρεπε να λείπει κανείς σε καμία περίπτωση; Εκεί ανάμεσα σε τσίπουρα και λαχταριστούς μεζέδες η αντροπαρέα έλεγε τα προβλήματά της, έφτιαχνε σχέδια για το πώς θα γλιτώσει από τη γυναικεία γκρίνια και φυσικά πάντα έπεφτε στο τραπέζι και μια νέα ιδέα για το πώς θα βγουν από τη δύσκολη θέση να πρέπει να απολογηθούν για την όποια ατασθαλία τους.
Αν νομίζετε ότι όλο αυτό είναι ένα ωραίο σενάριο για τηλεοπτική σειρά κάνετε λάθος. Γιατί πολύ απλά, εδώ και πολλά χρόνια στη Μυτιλήνη υπάρχει η «Παρέα της Πέμπτης», ένας σύλλογος “Καταπιεσμένων ανδρών Μυτιλήνης” όπως ονομάστηκε στη συνέχεια…
Πριν από 43 χρόνια
Η ιστορία αυτή άρχισε πριν από 43 χρόνια όταν μια παρέα Μυτιληνιών ξεκίνησε να συναντιέται κάθε Πέμπτη προκειμένου να βρεθούν για λίγο χωρίς τις γυναίκες τους, να πουν κανένα αστείο, να μιλήσουν για την καταπίεση που βιώνουν ο καθένας στο σπίτι του και να περάσουν καλά. Στην αρχή για πλάκα η συντροφιά ονόμασε αυτές τις συνευρέσεις «Παρέα της Πέμπτης» αλλά πολύ γρήγορα η συνήθεια αυτή έφερε γκρίνια από μέρους των συζύγων που δεν είδαν με καλό μάτι τις εξόδους των ανδρών τους, ιδιαίτερα όταν σε αυτές περνούσαν πραγματικά πολύ ωραία. Η παρατεταμένη αυτή γκρίνια ήταν που τους έκανε πολύ γρήγορα να σκεφθούν πως όταν τους ρωτούσαν οι γυναίκες τους πως περνούσαν πρέπει να απαντούν «έτσι και έτσι» προκειμένου να σταματήσει η φασαρία. Και αφού η γκρίνια αυτή συνεχιζόταν σύντομα η παρέα της Πέμπτης μετονομάστηκε σε «Σύλλογο Καταπιεσμένων Ανδρών Μυτιλήνης», ονομασία με την οποία υπάρχει ως και σήμερα. Λόγω της ονομασίας αυτής ο σύλλογος είχε μεγάλη απήχηση και γρήγορα έγραψε πολλά νέα μέλη.
«Στην αρχή- μας λέει ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του- πολλοί ερχόντουσαν να γραφούν αλλά ντρεπόταν να λένε ότι είναι καταπιεσμένοι. Στη συνέχεια όμως και αφού περνούσαν καλά στις συνάξεις αυτές χαλάρωναν, αφού έβλεπαν ότι δεν ήταν οι μόνοι που ένοιωθαν την ανάγκη να μιλήσουν για τα προβλήματά τους. Έτσι με λίγο κρασί, μεζέ, τραγούδι και συζήτηση σιγά- σιγά η σύναξη της Πέμπτης έγινε μια γλυκιά συνήθεια».
Κάθε Πέμπτη
«Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε ένα σταθερό στέκι, μια ταβέρνα που μαζευόμαστε κάθε Πέμπτη. Το κυριότερο δε είναι ότι σε αυτά τα 43 χρόνια δεν έχει χαθεί καμία Πέμπτη ενώ το ποσοστό συμμετοχής αγγίζει το 80%! Καθόμαστε σε τραπέζια που τα κολλάμε μεταξύ τους ώστε να σχηματίζουν τετράγωνο, ώστε σε κάθε πλευρά να κάθονται πέντε άτομα. Με αυτό τον τρόπο όποιος και να μιλάει τον ακούνε όλοι. Τα τελευταία χρόνια βέβαια δεν γράφουμε νέα μέλη γιατί χαλάει η παρέα, εκτός βέβαια αν έχει μπόνους, δηλαδή αν έχει βεβαίωση από το Νοσοκομείο ότι έχει φάει κατσαρολιά ή ότι η γυναίκα του έχει μεγάλη γλώσσα. Επίσης δεν γράφουμε διευθυντές και προϊσταμένους διότι έχουμε διαπιστώσει ότι αυτοί είναι καταπιεστές και θα μας χαλάσουν την πιάτσα…».
Και βέβαια ως σύλλογος που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει να έχει και καταστατικό ώστε τα μέλη του να ξέρουν που βαδίζουν και τι πρέπει να κάνουν. Διαβάστε ορισμένα από τα βασικά άρθρα:
Άρθρα του καταστατικού
- Όταν σου πει η γυναίκα σου να πέσεις από το παράθυρο να παρακαλείς να είναι χαμηλό.
- Θα μοιράζεστε με τη γυναίκα σας τις αποφάσεις σε ότι συμφωνείτε θα περνά το δικό σας. Σε ότι διαφωνείτε θα περνά της γυναίκας σας (όλα δικά της, σαν τη μοιρασιά του καραγκιόζη).
- Υποταγή άνευ όρων για να είναι ο βίος ανθόσπαρτος. Η υποταγή όμως ισχύει μέχρι την κλιμακτήριο τους, όταν μπουν στην κλιμακτήριο δεν θέλουν την υποταγή μας, θέλουν τη νίκη κατόπιν μάχης.
- Θέλεις να πάρεις κόκκινο χρώμα αυτοκίνητο. Π.χ. μην πας στο σπίτι και πεις παρήγγειλα κόκκινο χρώμα. Θα το αλλάξεις σίγουρα γιατί δεν πήρες την γνώμη της πριν το παραγγείλεις. Θα πας σπίτι σου και θα πεις «λέω να πάρω κόκκινο, αλλά δεν μου αρέσει και πολύ. Αμέσως θα πεταχτεί και θα σου πει ότι δεν έχεις δίκιο. Είναι ωραίο το κόκκινο.
- Μη γελαστείς ποτέ σε κάποια στιγμή τρυφερότητας και πεις ότι έκανες κάποια έστω και μικρή ατασθαλία. Θα σε συγχωρέσει, αλλά δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Οι γυναίκες συγχωρούν αλλά δεν ξεχνούν ποτέ.
- Θέλεις να μην ξεχάσεις ποτέ τα γενέθλια της γυναίκας σου; Ξέχασε τα μια φορά και θα δεις ότι δεν θα τα ξαναξεχάσεις ποτέ.
- Όταν κάθονται δύο άτομα της παρέας δίπλα – δίπλα και διαπληκτίζονται για ποδοσφαιρικά, εκλογές κλπ. ο πρόεδρος τους σταματά και λέει εφαρμογή άρθρου 7, που σημαίνει ότι ο δεξιά καθήμενος εκ των δύο υποχρεούται να σηκωθεί και να πάει να καθίσει απέναντι προς αποφυγή καμίας αγκωνιάς ή χειροδικίας.
- Θέλεις να σε προσέχει η γυναίκα σου και να ακούει τι λες; Άρχισε να παραμιλάς και να λες και κάποιο γυναικείο όνομα.
Όπως μας εξηγεί το μέλος του συλλόγου η συγκέντρωση ξεκινά κάθε φορά ως εξής: Ο πρόεδρος ρωτά το καθένα μέλος ξεχωριστά σε ποιο σφάλμα έπεσε την εβδομάδα που πέρασε (από την προηγούμενη συνάντηση) ώστε να ακούσουν και οι υπόλοιποι για να μην το επαναλάβουν. Π.χ. Το μέλος «Χ» λέει ότι την περασμένη Πέμπτη που γύρισε από την καθιερωμένη συνάντηση άρχισε ο καβγάς γιατί μπήκε με τα παπούτσια στην κρεβατοκάμαρα. Του απαντάει ο πρόεδρος: «Χ» φρόντιζε να μαθαίνεις όταν λείπεις καμία φορά από τις συναντήσεις το τι συζητάμε. Έχουμε πει ότι όταν γυρίζουμε από τη συγκέντρωση, δεν θα ανάβουμε φώτα και θα μπαίνουμε σιγά- σιγά στο σπίτι γιατί λένε ότι τις ξυπνήσαμε αφού κάνουν ότι κοιμούνται. Επίσης έχουμε πει πως δεν μπαίνουμε με τα παπούτσια στην κρεβατοκάμαρα, θα τα αφήνουμε στο χολ. Αλλά προσοχή θα τα αφήνεις το ένα δίπλα στο άλλο, γιατί άμα σηκωθεί το πρωί και τα δει σκόρπια θα γίνει πάλι καβγάς».
Η έξοδος συνεχίζεται με συμβουλές προς όλα τα μέλη συνοδεία ποτού και μεζέ και τελειώνει με την απαγγελία του ύμνου του συλλόγου ο οποίος λέει:
Σίδερα μασάει ο Κουταλιανός, γλόμπους καταπίνει ο Κουταλιανός, αλλά σούζα κάθεται στην κυρά του μπρος, και με το πείτε κανενός».
«Ο πρόεδρος έχει ετήσια θητεία και εκλέγεται κάθε χρόνο ως εξής”, συνεχίζει το εξέχον μέλλον του συλλόγου που επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του, “κατά την κοπή της Βασιλόπιτας παρουσία φίλων αλλά και των γυναικών των μελών εκτός από το φλουρί που έχει η βασιλόπιτα αγοράζουμε και μια λίρα πραγματική, βάζουμε στην κληρωτίδα τα ονόματα των γυναικών μας και όποια κερδίσει τη λίρα αυτομάτως ο άνδρας της κληρώνεται πρόεδρος του συλλόγου. Με αυτό τον τρόπο αν κάποιος έχει γκρίνια από τη γυναίκα του που λαμβάνει μέρος στο σύλλογο αν γίνει πρόεδρος δεν μπορεί να μην τον αφήνει να έρθει”.
Όπως μας λέει ο ίδιος μεταξύ σοβαρού και αστείου «με τον τρόπο αυτό εκτός από χαβαλέ προσφέρουμε και κοινωνικό έργο, αφού σώζουμε πολλούς γάμους με τον εξής απλούστατο τρόπο. Όταν κάποιος έχει πολλά παράπονα από τη γυναiκα του και σκέπτεται το διαζύγιο, τον προσκαλούμε στην παρέα και κατόπιν συνεννοήσεως υπερβάλουμε όλοι μας τα μειονεκτήματα των δικών μας γυναικών. Στο τέλος της συνεστίασης είναι χαρούμενος λέγοντας πως η δικιά του γυναίκα είναι πολύ καλύτερη από τις δικές μας και δεν σκέπτεται πια το διαζύγιο».
Το DNA των γυναικών
Τέλος, όπως ενημερωθήκαμε, μετά από πολλά χρόνια συζητήσεων και αναλύσεων της συμπεριφοράς των γυναικών, τα μέλη του ΣΚΑΜ έχουν καταλήξει πως το DNA των γυναικών είναι διαφορετικό από αυτό των ανδρών! Η συμπεριφορά τους σε πολλές περιπτώσεις είναι ανεξήγητη και ακαταλαβίστικη λένε. Αλλά ίσως αυτό να έχει και την ομορφιά του, αφού αν όλοι είμαστε ίδιοι τότε δεν θα υπήρχε αυτή η αιώνια διαμάχη ανάμεσα στα δύο φύλα που έχει εμπνεύσει συγγραφείς, ποιητές και λογοτέχνες οι οποίοι, άλλοι την προβάλουν ως αρνητικό και άλλοι ως θετικό στοιχείο της συμβίωσης του ανθρώπινου είδους…
