Ο Αμπούντ είναι από την Υεμένη. Τον γνώρισα το καλοκαίρι όταν περίμενα το λεωφορείο από τη Μόρια προς τη Μυτιλήνη και είχε ένα χαμόγελο μέχρι τ ‘αυτιά. Τον Γενάρη θα κλείσει έναν χρόνο στη Μόρια αλλά το χαμόγελο δεν λέει να φύγει από τα χείλη του. Μόνο όταν σκέφτεται τις τέσσερις αδερφές του και τους δύο αδερφούς του που έμειναν πίσω σκοτεινιάζει. Όμως ο Αμπούντ δεν το βάζει κάτω ειδικά τώρα στις γιορτές όπου τον έχει καταλάβει …το πνεύμα των Χριστουγέννων! Γι αυτό και όταν κατεβαίνει στη Μυτιλήνη βγάζει φωτογραφίες από τα στολισμένα μαγαζιά της αγοράς, τους Αη-βασίληδες, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Σαπφούς κια τα αναρτά στο Facebook. “Μου αρέσουν πολύ οι γιορτές και μου αρέσουν πολύ και οι φωτογραφίες. Προσπαθώ να μη σκέφτομαι τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μου. Η δική μου πόλη η Εμπ, δεν έχει πληγεί από τον πόλεμο τόσο όσο άλλες πόλεις”μου λέει ο Αμπούτν που εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων στην Υεμένη είναι τώρα… σεφ στη Μόρια!
“Έξω από τη Μόρια έχουμε στήσει μια αυτοσχέδια κουζίνα. Εκεί μαγειρεύω, ρύζι κοτόπουλο και άλλα νόστιμα φαγητά”. Όταν ήρθε τον περασμένο Γενάρη με λέμβο από την Τουρκία ήταν κρυωμένος από τις κακουχίες του ταξιδιού. “Κρύωνα αλλά δεν υπήρχε γιατρός να με δει. Ήμασταν πολύς κόσμος που έπρεπε να περιμένουμε. Αλλά έγινα καλά τις επόμενες μέρες, κυρίως επειδή σκεφτόμουν θετικά και χαμογελούσα”, λέει ο 37χρονος Αμπουντ ένας από τους 50 περίπου πρόσφυγες από την Υεμένη που ζουν στη Μόρια περιμένοντας να μεταφερθεί στη Αθήνα. Στη χώρα του εκτυλίσσεται η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο εξαιτίας του πολέμου, η τελευταία φάση του οποίου διαρκεί σχεδόν τέσσερα χρόνια. Αν ζητούσε κάτι από τον Άη Βασίλη θα ήταν να τελειώσει ο πόλεμος. “Χαμογελώ και έχω θετική διάθεση γιατί πρέπει να παραμείνω δυνατός. Οι φίλοι μου λένε που βρίσκω την όρεξη και φωτογραφίζω συνέχεια αλλά εγώ έχω καλή διάθεση απέναντι στη ζωή”…
