Της Νικολέτας Μακρυωνίτου (food and wine editor).
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Πολιτικά”.
Πρόκειται για ένα από τα δημοφιλέστερα ελαιόλαδα του νησιού που έχει ήδη πάρει για τα καλά τον δρόμο των εξαγωγών.
Τα πατρογονικά ελαιοπερίβολα στον εύφορο Πασπαλά Κώμης καλλιεργούνται βιολογικά σε εκτάσεις γύρω από το ελαιοτριβείο. Οι γηγενείς ντόπιες ποικιλίες Αδραμυτινή και Κολοβή, από τους ιδιόκτητους ελαιώνες, αλλά και από συνεργαζόμενους παραγωγούς, δίνουν την πρώτη ύλη για τα μοναδικής νοστιμιάς ελαιόλαδα: το συμβατικό, το βιολογικό και το αγουρέλαιο. Οι ελιές φτάνουν στο ελαιοτριβείο μέσα σε υφασμάτινα σακιά ή τελάρα, ξεδιαλέγονται προσεκτικά και ελαιοποιούνται τηρώντας όλες τις σύγχρονες μεθόδους της σύγχρονης ελαιοποίησης. Δεν γίνεται ουδεμία έκπτωση στην ποιότητα. «Στην διαχείριση της πρώτης ύλης φαίνεται η διαφορά» τονίζει ο Μιχάλης Τζωρτζής, που εξηγεί επίσης ότι «επίσημοι οργανισμοί ελέγχου και τυποποίησης διενεργούν ελέγχους σε όλα τα στάδια παραγωγής, διατήρησης και εμφιάλωσης, προκειμένου να βεβαιώσουν και να χορηγήσουν το πιστοποιητικό βιολογικής προέλευσης στους ελαιοπαραγωγούς».
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στη γεύση από τα εμφιαλωμένα λάδια της οικογένειας, και ειδικά στο μοναδικής νοστιμιάς “Ολβια”, το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από ελιές βιολογικής καλλιέργειας των ποικιλιών Αδραμυτινή και Κολοβή, που καλλιεργούνται στα ορεινά ελαιοκτήματα της οικογένειας. Ένα λάδι με χαμηλή οξύτητα και μεγάλη περιεκτικότητα σε φαινόλες, υποδειγματικά φτιαγμένο, σπάει μύτες με το που ξεβιδώσεις το καπάκι του. Έχει λαμπερό χρυσοπράσινο χρώμα, ισορροπημένη γεύση, και αρώματα επίμονα, που παραπέμπουν σε τσάγαλα, άγουρες ντομάτες και αρωματικά βότανα. Προσωπικά θα πρότεινα να απολαύσετε την premium γεύση του ωμή. Κι αν τυχόν το χρησιμοποιήσετε στο μαγείρεμα, ας είναι στο τέλος του, να μην ανεβεί δηλαδή η θερμοκρασία του και χάσετε τη φρεσκάδα των σφριγηλών αρωμάτων και την εντυπωσιακή καθαρότητα της γεύσης του. Δοκιμάστε το στις φρέσκιες ή και βραστές σαλάτες, επάνω από το ψητό ψάρι και το ψητό κοτόπουλο, στο τελείωμα του μαγειρέματος σε όσπρια και λαδερά. Η καλύτερή μου είναι να περιχύνω γενναιόδωρα ένα κομμάτι φέτα Μυτιλήνης, ή να το σερβίρω σε μικρό πιατάκι μαζί με χοντρό αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Αν πάλι έχετε την τύχη και τη χαρά να βρεθείτε με ένα μπουκαλάκι από το υπέροχο μοσχομυρωδάτο, γλυκόπικρο αγουρέλαιο της οικογένειας Τζωρτζή, τότε θα ευχαριστηθείτε ένα ακόμα κορυφαίο λάδι, ακόμα πιο πικάντικο, πράσινο και μοσχοβολιστό. Αυτό ειδικά μην το μαγειρέψετε με κανέναν τρόπο. Εγώ το απλώνω σε μια φέτα ξεροψημένο χωριάτικο ψωμί, μαζί με θαλασσινό αλάτι και ρίγανη.
Από το 2006 που λειτούργησε η επιχείρηση αρχικά ως οικοτεχνία και στη συνέχεια και ως ελαιοτριβείο, περί το 80% της συνολικά παραγόμενης ποσότητας ελαιολάδου εξάγεται σε 12 χώρες, με τα διεθνή βραβεία να πέφτουν βροχή και να διαδέχονται το ένα το άλλο. Μάλιστα το αγουρέλαιό τους φιγουράρει σε εστιατόρια με αστέρι Michelin, αλλά και στα deli ράφια του Carrefour στο Παρίσι. Ο Μιχάλης Τζωρτζής, τέταρτης γενιάς ελαιοπαραγωγός, δικαιολογημένα καμαρώνει που υλοποιεί με επιτυχία τα όνειρα του πατέρα του και την 100 ετών οικογενειακή παράδοση με σύγχρονες μεθόδους.
