Της Όλγας Καούκη
Πριν 9 χρόνια, σαν σήμερα, στα πλαίσια του 1ου «Beach Street Festival» που είχε διοργανωθεί στην παραλία των Βατερών, 3.000 επισκέπτες ,150 καλλιτέχνες από διάφορες τις πόλεις της Ελλάδας και του κόσμου, και 60 εθελοντές, βρέθηκαν στα Βατερά.
Βασικός διοργανωτής, η “Αρένα”, το μπιτσόμπαρο που κάηκε προχτές στη φωτιά…
Η περιοχή για ένα τετραήμερο (αλλά και για μέρες μετά) έσφυζε από ζωή. Είχε γεμίσει με νέους κυρίως ανθρώπους και με χρώματα και μουσικές, σε ένα πρωτόγνωρο πολιτιστικό γεγονός για τα δεδομένα της Λέσβου.
Αφού προηγήθηκαν σεμινάρια Graffiti, διάφορα άλλα workshops, προβολές ταινιών, Θέατρα Σκιών, καθώς και συναυλίες όλη μέρα από πολλά μουσικά συγκροτήματα, οι 100 graffiti writers που συμμετείχαν στο φεστιβάλ, ξεκίνησαν την προτελευταία μέρα να «βάφουν» τα ντουβάρια, μέσα-έξω, στο εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο-φάντασμα «Lesbos Palace», στην ανατολική ερημική άκρη της παραλίας. Εκατοντάδες κόσμου τους παρακολουθούσε και πειραματιζόταν και ο ίδιος κάνοντας ο καθένας το δικό του γκράφιτι, σε μια γωνιά από τα αμέτρητα ντουβάρια του πολυεπίπεδου παρατημένου στη φθορά του χρόνου, ξενοδοχείου.
Ήταν ένα ατέλειωτο πανηγύρι χρωμάτων, έμπνευσης, δημιουργίας και χαράς, που μετέτρεψε μέσα σε λίγες ώρες το θλιβερό από την εγκατάλειψη κτίριο, σε μια τεράστια φανταστική Gallery Τέχνης.
Την τελευταία μέρα ακολούθησε το ξέφρενο μεσημεριανό live του Εισβολέα στην παραλία, και το βράδυ οι δικοί μας υπέροχοι Salia Balia και οι φοβεροί Imam Baildi σφράγισαν την επιτυχία του αξέχαστου 1ου Beach Street Festival, στις 28 Ιούλη του 2013…
Και λίγα λόγια για το ξενοδοχείο-φάντασμα των Βατερών που έμελλε να γίνει η πιο ιδιότυπη ίσως γκαλερί της Τέχνης του Δρόμου:
Την δεκαετία λοιπόν του 70, ένας επιχειρηματίας έβαλε μπροστά ένα φιλόδοξο project: να κάνει ένα ξενοδοχείο “αλλιώτικο από τα άλλα”. Έριξε πολλά εκατομμύρια και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ολοκλήρωσε το χτίσιμο του «Lesbos Palace», 1000 κλινών.
Παρόλα αυτά το ξενοδοχείο δεν άνοιξε ποτέ τις πύλες του.
Προφανώς αυθαίρετο, δεν πήρε ποτέ άδεια λειτουργίας, και υπήρχε και ένα βασικό τεράστιο εμπόδιο.
Συγκεκριμένα, το τμήμα που θα συνέδεε τον κεντρικό οδικό άξονα της περιοχής με το ξενοδοχειακό συγκρότημα, δεν έγινε ποτέ…
Στο μεταξύ, βέβαια, με το πέρασμα των δεκαετιών το ξενοδοχείο παραδόθηκε στη φθορά του χρόνου, ώσπου το 2013 μετατράπηκε σε παράδεισο για τους απανταχού λάτρεις της Τέχνης του Δρόμου.
Εκεί είναι και σας περιμένει να το επισκεφτείτε και να δείτε και μόνοι σας και να θαυμάσετε τα ξεθωριασμένα μεν από το χρόνο, αλλά πανέμορφα ακόμη, Γκράφιτι.
Την ίδια στιγμή όπως μαθαίνουμε από το Κουτί της Πανδώρας 4 νέοι καταδικάσθηκαν σε εξάμηνη φυλάκιση γιατί διέπραξαν το «αδίκημα» της …ζωγραφικής
Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδα (ΕΕΤΕ), την Παρασκευή 15/7 στον σταθμό ΗΣΑΠ στο Θησείο, η παρέα των τεσσάρων νέων εκ των οποίων οι τρεις είναι αριστούχοι φοιτητές Σχολών Καλών Τεχνών, περικυκλώθηκε και δέχθηκε, ξαφνικά και απρόκλητα, επιθετική συμπεριφορά και έρευνα από ομάδα 12 περίπου αστυνομικών που επέβαιναν σε μοτοσικλέτες. Τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στο αυτόφωρο με την κατηγορία της διακεκριμένης φθοράς ξένης περιουσίας (γκράφιτι). Το μόνο στοιχείο που είχαν ήταν τα σπρέι που βρέθηκαν μετά από σωματική έρευνα στις τσάντες των φοιτητών, οι οποίοι εξήγησαν ότι είχαν ζωγραφίσει σε εγκαταλελειμμένο κτίριο στην οδό Πειραιώς.
Το δικαστήριο τους καταδίκασε σε έξι μήνες φυλάκιση, παρά την πρόταση της εισαγγελέως να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι λόγω αμφιβολιών με τριετή αναστολή και παρότι ο μάρτυρας αστυνομικός έπεσε σε αντιφάσεις και ήταν καταφανές ότι υπήρχε μόνο η ένδειξη των σπρέι στις τσάντες.
Αντίθετα οι νέοι έδειξαν στο δικαστήριο το εικαστικό έργο που είχαν κάνει στην Πειραιώς, καθώς και άλλων έργων που έχουν πραγματοποιήσει στο παρελθόν.
Στο δικαστήριο παραβρέθηκε και εκπρόσωπος του ΔΣ του ΕΕΤΕ ως μάρτυρας υπεράσπισης. Όπως υποστήριξε: «Ένας καλλιτέχνης του δρόμου (street artist) χρησιμοποιεί τον τοίχο ως καμβά για να δημιουργήσει έργο τέχνης, όχι για να βρωμίσει, οι καλλιτέχνες από τη φύση τους παράγουν πολιτισμό, δεν καταστρέφουν και δεν βανδαλίζουν τον δημόσιο χώρο, αντίθετα τον προστατεύουν και τον ομορφαίνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι δεκάδες δήμοι της χώρας καλούν τους καλλιτέχνες για να ζωγραφίσουν σε τοίχους παλαιών και εγκαταλελειμμένων κτιρίων για να ομορφύνουν τις πόλεις και μάλιστα χωρίς αμοιβή…».
