Ο ιστός της αράχνης των κομμάτων
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η πολιτική των πολιτικών είναι απαξιωμένη. Ο λαός δεν πιστεύει πλέον στα όσα λένε οι εθνοπατέρες της βουλής και κατ’ επέκταση οι δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες, γιατί οι περισσότεροι λένε ψέματα, δίνουν υποσχέσεις που δεν τις τηρούν, εξυπηρετούν κλίκες, μαφίες και ομάδες συμφερόντων και έχει περάσει το μήνυμα και σύνθημα στον μεροκαματιάρη εργάτη, στον ταλαιπωρημένο αγρότη και στον ιδιωτικό ή δημόσιο υπάλληλο ότι το σύστημα έχει σαπίσει, οι προύχοντες συνεχίζουν τις πελατειακές σχέσεις, η διαπλοκή και η διαφθορά συνεχίζεται ενώ η ανεργία φουντώνει. Για αυτό και οι δημοσκοπήσεις, τα γκάλοπ που γίνονται, που μετρούν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης και καταγράφουν τις αυξήσεις και τις μειώσεις των κομμάτων αλλά και των προυχόντων, όπου γίνονται, εμφανίζουν ότι τα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να ξεπεράσουν το 20%, το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι μεγάλο που φθάνει και μέχρι 25% και αν υπάρχει ή δεν υπάρχει στατιστικό λάθος διορθώνεται με τα στημένα γκάλοπ, ότι άλλη δημοσκόπηση γίνεται για τον πρωθυπουργό και άλλη δημοσκόπηση γίνεται για τα κόμματα για να υπάρχει ισορροπία και για να μην δημιουργείται η εντύπωση στο ευρύ κοινό ότι είναι στημένες οι δημοσκοπήσεις και πληρωμένες από τα κόμματα και τους επιχειρηματίες.
Αυτή είναι η εικόνα την οποία παραδέχονται έμμεσα, άμεσα πλην σαφώς με τη στάση τους οι ίδιοι οι πολιτικοί. Γιατί δεν τολμούν να βγουν και να περπατήσουν ελεύθερα, να μιλήσουν ελεύθερα σε δημόσιο χώρο ή σε μπαλκόνια και να συζητήσουν ελεύθερα και αβίαστα χωρίς φρουρούς, γιατί ξέρουν ότι θα αντιμετωπίσουν την οργή και την αγανάκτηση του κοινού, είτε με αποχή, είτε με αντιδράσεις, είτε και με γιαούρτια. Αυτό λοιπόν το κατάλαβαν. Και επειδή το κατάλαβαν θέλουν να διορθώσουν την κατάσταση με μια νέα στρατηγική, τη νέα τακτική την οποία εγώ ο γράφων χαρακτηρίζω σαν ιστό της αράχνης και σαν πολιτικό συνοικέσιο παίρνοντας αφορμή για τον τίτλο από τον αείμνηστο καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μιχαηλίδη Νουάρου, ο οποίος στο οικογενειακό δίκαιο την εποχή εκείνη, πριν πενήντα χρόνια περίπου, έγραφε για τα πορνικά συνοικέσια.
Και για να το καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώστες κάνουμε αυτή την παρένθεση για να πάμε στο δια ταύτα της νέας νοοτροπίας ή τακτικής των πολιτικών. Έλεγε λοιπόν ο αείμνηστος καθηγητής ότι ένας πατέρας που έχει μια κόρη και θέλει να κάνει έναν καλό γάμο ζητάει να βρει έναν γαμπρό επώνυμο, με πτυχία, κοινωνική καταξίωση ή αναγνώριση και δίνει μεγάλη προίκα στην κόρη για να βρει ένα τέτοιο γαμπρό και να γίνει ένα συνοικέσιο που στην ουσία ο ένας πουλά και ο άλλος αγοράζει. Και αυτό το χαρακτήριζε σαν πορνικό συνοικέσιο γιατί δεν υπήρχε ούτε έρωτας, ούτε αγάπη, ούτε σχέση πνευματική ή ψυχική ή οποιαδήποτε άλλη, παρά μόνο η συναλλαγή. Ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο μηχανικός έδινε το πτυχίο και την αναγνώριση την κοινωνική ίσως και η νύφη έδινε τα προικώα που ήταν πολλά και έτσι γινόταν η συναλλαγή. Κάτι ανάλογο λοιπόν κάνουν και οι σημερινοί πολιτικοί. Διότι γνωρίζοντας ότι υπάρχει κοινωνική απαξίωση προσπαθούν να βρουν άφθαρτους, ακομμάτιστους, αναγνωρίσιμους υποψηφίους, τους οποίους στηρίζουν κομματικά και οικονομικά ακόμη, και ο λαός βλέποντας τα πρόσωπα ψηφίζει ενώ αν έβαζαν παλαιοκομματικούς, φθαρμένους, πολυσυζητημένους και εγκλωβισμένους στα κόμματα και στη διαπλοκή, η αποχή θα ήταν μεγάλη ή ακόμη θα ψηφιζόταν τα άκρα και όχι το κέντρο και τα μεγάλα κόμματα. Γιατί όταν ο λαός βλέπει τους ίδιους να επαναλαμβάνονται, γνωρίζοντας τη σαπίλα του συστήματος, μαθαίνοντας αργά ή γρήγορα, για τον εγκλωβισμό, τον εναγκαλισμό και τον ασπασμό των κομμάτων στους προύχοντες και τους ψηφοφόρους ή δεν θα ψήφιζε ή θα ψήφιζε τα άκρα. Είναι κάτι ανάλογο με τα συνοικέσια που ανωτέρω έγραφε ο αείμνηστος καθηγητής Μιχαηλίδης Νουάρος. Έτσι λοιπόν εδώ, αλλού, εκεί, βρίσκουν υποψηφίους που δεν έχουν πολιτικό παρελθόν, που δεν είναι διεφθαρμένοι, που δεν έχουν ασχοληθεί με σκάνδαλα και δεν έχουν μπει στο τούνελ της διαπλοκής, τους εγκλωβίζουν, τους εναγκαλίζουν, τους προβάλουν ψηφοθηρικά, τους ενισχύουν όσο μπορούν οικονομικά, τους βοηθούν οι ίδιοι ή οι σπόνσορες με χορηγίες και με αποτέλεσμα οι υποψήφιοι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες να είναι Προμηθείς Δεσμώτες. Γιατί και αυτοί γνωρίζουν ότι όταν θα κατέβαιναν εντελώς ανεξάρτητοι, χωρίς καμία κομματική στήριξη, χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση, άμεση ή έμμεση, όπως προαναφέραμε, δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτό που θέλουν. Να κερδίσουν τις εκλογές. Και για να είμαστε πιο ρεαλιστές και για να μην πάμε μακρύτερα, εδώ στον τόπο μας, ανεξάρτητα το τι λέγεται και το τι ακούγεται και πως πλασάρεται στην κοινή γνώμη, οι υποψήφιοι δήμαρχοι εν προκειμένου δεν έχουν μπει στο τούνελ της διαπλοκής, είναι καταξιωμένοι, έχουν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και το κυριότερο ο λαός διακρίνει στα πρόσωπά τους ότι δεν έχουν τη νοοτροπία του παλαιοκομματικού, του διαπλεκόμενου και του φανατισμένου, είτε το θέλουμε, είτε όχι.
Ο κος Φωτής Ξύδας ενισχύεται έμμεσα, άμεσα πλην σαφώς από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ από όσους μπορούν να επηρεάσουν οι κομματάρχες, οι μπροστάρηδες αυτών των κομμάτων του διπολισμού και φυσικά και λογικά και από φίλους και συγγενείς ανεξαρτήτως ιδεολογικών πεποιθήσεων.
Ο κος Γαληνός, παλιός δημοτικός σύμβουλος, ανεξάρτητος παλιός βουλευτής της ΝΔ, νέος αγωνιστής με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δεν έχει τίποτα να πει κανείς ότι είναι διαπλεκόμενος ή εμπλεκόμενος σε σκάνδαλα. Στηρίζεται από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», στηρίζεται από ορισμένους παλιούς φίλους της ΝΔ, λογικό και φυσικό και από άλλους, ανεξαρτήτως πολιτικών ή ιδεολογικών πεποιθήσεων.
Ο κος Γεωργούλας, είναι νέος, πανεπιστημιακός καθηγητής, αδιάφθορος όπως εμφανίζεται, με τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, αλλά ο εναγκαλισμός των κομμάτων ή ο εγκλωβισμός ή και ο ασπασμός είναι πασιφανέστατος γιατί στηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ασφαλώς και άλλους- λίγους- που δεν ανήκουν σε αυτές τις παρατάξεις.
Για το ΚΚΕ δεν έχουμε τίποτα να πούμε γιατί η γραμμή είναι η ίδια, αυτοί που βάζουν υποψηφιότητα όπου και να βάλουν είναι στρατευμένοι, είναι πειθαρχημένοι, ακολουθούν τη γραμμή του κόμματος και ιδιαίτερα δεν τους ενδιαφέρει η προσωπική προβολή ακόμη και η αποτυχία ή επιτυχία γιατί ο κύριος στόχος και σκοπός είναι η μέτρηση της δύναμης του κόμματος.
Όσον αφορά τον κ. Κουρτζή της νέας γενιάς, είναι ο ανεξάρτητος, ο στηριζόμενος στη νεολαία που βρίσκει ανταπόκριση από ορισμένους νέους που έχουν την χειρίστη εντύπωση για την πολιτική των πολιτικών και για τον παλαιοκομματισμό, κάνουν ότι μπορούν, θα υπάρξει μια κάποια ανταπόκριση αλλά σύμφωνα με αυτά που ξέρουμε και αυτά που βλέπουμε μια τέτοια κίνηση για να πετύχει, για να κερδίσει στις εκλογές, σήμερα και όχι αύριο, αν δεν έχει την έμμεση, άμεση πολιτική και οικονομική στήριξη δεν μπορεί να φθάσει στο τέρμα και στην επιτυχία. Πιθανόν να κάνει μια πολύ σοβαρή παρουσία, μπορεί να φθάσει και στην έκπληξη, αλλά επί του παρόντος ακόμη δεν μπορεί να κερδίσει τις εκλογές.
Ο ιστός της αράχνης λοιπόν των κομμάτων, η αλλαγή της νοοτροπίας των παλαιοκομματικών, αυτός ο εναγκαλισμός ή εγκλωβισμός ή ο ασπασμός ακόμη των κομματαρχών προς τους υποψήφιους, τα πολιτικά συνοικέσια τα οποία χαρακτηρίσαμε όπως ακριβώς τα χαρακτήριζε και ο αείμνηστος καθηγητής Μιχαηλίδης Νουάρος, είναι αυτά που κυριαρχούν και θα δημιουργήσουν ίσως τη νέα τάξη ανθρώπων, τη νέα τάξη πραγμάτων, τη νέα κοινωνία ανθρώπων, τη νέα προπαγάνδα του παλαιοκομματισμού, που περνάει το νερό κάτω από το άχυρο αλλά ταυτόχρονα και την αποχή και την αγανάκτηση όλων εκείνων οι οποίοι κατάλαβαν πως ακριβώς οι κομματάρχες χρησιμοποιούν τα εργαλεία του διεφθαρμένου συστήματος και δεν έπαψε να υπάρχει ο κίνδυνος αυτή τη φορά αλλά και στις εθνικές εκλογές να ψηφιστούν περισσότερο τα άκρα και λιγότερο τα μεγάλα κόμματα αν οι νοήμονες πολίτες καταλάβουν το παιχνίδι των πολιτικών συνοικεσίων και του κομματικού εναγκαλισμού.
Ε. Ε. Γ.
