Από την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη “Ο τελευταίος πειρασμός” το 1988, τις αποσύρσεις έργων από το “OutlooΚ” και το “Art Athina” πολύ αργότερα, τα ντράβαλα στο “Χυτήριο” που οδήγησαν τους συντελεστές να ρίξουν άρον -άρον αυλαία, ως την πρόσφατη εισβολή του “ιερού λόχου” σε παράσταση το ΚΘΒΕ καθώς κι ένα σωρό άλλες “παρεμβάσεις” σε έργα τέχνη- ακόμη και σε μνημεία με βαθύ ιστορικό συμβολισμό από χριστιανοταλιμπάν και ακροδεξιά στοιχεία το τελευταίο διάστημα -μας υπενθυμίζουν πόσο πολύτιμη είναι η ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση και πόσο οι ταγοί αυτοί του τόπου οφείλουν να την προστατεύουν. Γι αυτό τον λόγο τα “χρηστά ήθη” του κυρίου Τσακύρη αλλά και τα όσα ακολούθησαν χτύπησαν και σε εμάς το “καμπανάκι” για το τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις σε έναν κανονισμό λειτουργίας ενός Δημοτικού Θεάτρου. Ένας κανονισμός, που ωστόσο θα έπρεπε εδώ και χρόνια να βρίσκεται σε ισχύ ώστε να προστατεύει έναν χώρο δημόσιο από τις αυθαιρεσίες του εκάστοτε διαχειριστή του. Έτσι το αν τα χρηστά ήθη, δηλαδή “οι αντιλήψεις του χρηστώς και εμφρόνως σκεπτόμενου μέσου κοινωνικού ανθρώπου” (όπως ορίζονται αυτές οι δύο λέξεις στην ελληνική νομολογία) ταιριάζουν σε έναν χώρο καλλιτεχνικής έκφρασης θα το δούμε στην πράξη αλλά το να λειτουργεί ένα Δημοτικό Θέατρο χωρίς κανονισμό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο… για να μιλήσουμε κι εμείς τη γλώσσα τους.
Όλα ξεκίνησαν από την “επίθεση” της επικεφαλής της παράταξης “με πυξίδα τον Πολίτη” Εριφύλης Χιωτέλλη απέναντι στο πρόσωπο του Αντιδημάρχου Πολιτισμού κ Τσακύρη η οποία και κατηγόρησε ευθέως τον Αντιδήμαρχο για σκοταδισμό και ομοφοβία αφού σύμφωνα με τι δηλώσεις της ο κ Τσακύρης είπε ότι δεν θα επέτρεπε δύο ομοφυλόφιλους πάνω στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου. Αμέσως προκάλεσε την αντίδρασή του ιδίου, ο οποίος θα προχωρήσει σε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση αλλά και την αντίδραση που απερχόμενου αντιδημάρχου Κώστα Αστυρακάκη που δήλωσε ότι: “ο πραγματικός κανονισμός λειτουργίας δεν υπήρξε , ούτε θα υπάρξει , αφού γύρω στα μέσα Αυγούστου ολοκληρώσαμε μια σειρά παρεμβάσεων στο Δημοτικό θέατρο – που σύμφωνα με τα προαπαιτούμενα της πυροσβεστικής αλλά και άλλων υπηρεσιών- θα διασφαλίσουν την άδεια λειτουργίας του Δημοτικού θεάτρου που εκκρεμούσε για περισσότερα από 20 χρόνια”, το οποίο μας φέρνει μια ακόμη τραγική υπενθύμιση στο νου ότι η ανακαίνιση που έγινε τότε (επί Σηφουνάκη) κόστισε όσο δύο Δημοτικά Θέατρα!
Σε επικοινωνία που είχαμε με τον “αντιδήμαρχο των χρηστών ηθών” όπως βαφτίστηκε από τον Τύπο, ο ίδιος επιχειρεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ώστε να μην υπάρχουν περαιτέρω “παρεξηγήσεις”. Λέει λοιπόν ο κύριος Τσακύρης : “Από τη σύσταση του νομικού μας πολιτισμού τα χρηστά ήθη είναι μια ορολογία νομική που καλύπτει περιπτώσεις οι οποίες δεν μπορούν να προβλεφθούν. Αναφέρεται στον αστικό κώδικα και στο Σύνταγμα κι απορώ με την κυρία Χιωτέλλη μιας και είναι και δασκάλα. Η ΘΕΣΙΣ χαιρέτησε αμέσως τον νέο κανονισμό. Το Δημοτικό Θέατρο δεν είναι ούτε μπορεί να είναι μαγαζάκι του καθενός. Με τον κανονισμό δεν θα μπορεί κανείς να κερδοσκοπεί εις βάρος των πολιτών και ο Δήμος θα παίρνει όλο το όφελος. Δεν θα συνεχιστεί αυτό που γινόταν με τα εισιτήρια. Αν κάποιος πάθει κάτι μέσα στο Δημοτική Θέατρο ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού είναι υπεύθυνος με αυτόν τον κανονισμό. Όσο για το θέμα των ομοφυλοφίλων, αυτό που ειπώθηκε ήταν πως δεν θα επιτρέψουμε μια προκλητική σκηνή ανεξαρτήτως φύλου. Δηλαδή αν κάποιος θέλει να προβάλει για παράδειγμα μια ταινία πορνό μέσα στο Δημοτικό Θέατρο δεν θα το επιτρέψουμε. Ακόμη κι αν μια πολιτική ομάδα θέλει να κάνει την εκδήλωσή της μέσα στο Δημοτικό Θέατρο ακόμη κι αν πρόκειται για την δική μου παράταξη δεν θα το επιτρέψουμε. Αυτά θέλουμε να διαφυλάξουμε”.
