“Από τότε που βγήκε η δικαστική απόφαση στη Θεσσαλονίκη, για την επιβολή προστίμου σε γονείς, εξαιτίας της φασαρίας των τεσσάρων παιδιών τους, δε χορταίνω να μοιράζω κλήσεις.
Πανούλη μας, αστεράκι μας γλυκό, με τις φωνούλες σου 11:30 τη νύχτα, που μόλις έχεις γυρίσει απ’ το απογευματινό σου παγωτάκι με τον παππούλη, πάρε τρακόσα ευρουλάκια, γιατί τον τρώει η παλάμη τον παππούλη.
Μιχαλάκη, γλυκό μου παιδάκι που τρέχεις παντού στο σπίτι και τόσο απολαμβάνεις να τσιρίζεις μεσημεριάτικα. Έλα πάρε κι εσύ την κλήση σου.
Χρηστάρα που είσαι αεικίνητος και δε βάζεις γλώσσα μέσα και τα παράθυρα ανοιχτά, μας πεθαίνεις να το ξέρεις. Όχι μην επιμένεις μη, γιατί και τα γεμιστά θα φας αλλά και τη τρακοσαρού θα αποδώσει ο μπαμπάκας.
Κατερινάκι, ατιμούτσικο σε είδα που τσίμπησες το Γιωργάκη καθώς έσφιγγες τα χείλη από ηδονή την ώρα που ο άλλος τσίριζε απ’ τον πόνο. Τι να σου κάνει το παιδί ; Δεν έφταιγε αυτό. Για ηθική αυτουργία Κατερινάκι να πεις στην μανούλα.
Νικολή, we are so very sorry. Εμ τι να σε κάνω; έπιασες τη γάτα απ’ την ουρά, την έκανες δυο γύρες στον αέρα και την εκτόξευσες στο τοίχο να δεις τι ήχο θα κάνει!
Είναι σωστά πράματα αυτά; Έσκασε η γάτα στον τοίχο κι ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός! Ε δε γίνεται! Τρία και σε σας, τρία και στη γάτα!
Μαριαννούλα, πέταξες τα λέγκο στο κεφάλι της Λενιώς, τα πήρε αυτή κρανίο σου τράβηξε τη μπούκλα, κι αρχίσατε κυνήγι μεσ’ το σπίτι και να ακούγονται τα μπάπα μπούπα πάνω στο κεφάλι μας, έλεος. Τρακόσα έκαστη κι αύριο με τον κηδεμόνα σας.
Δεν είναι νέα η μέθοδος. Μάλλον όμως έχει λείψει απ’ τους «γειτόνους» η δυνατότητα να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Στη γειτονιά που μεγάλωσα τον δύσκολο ρόλο της δικαστικής αλλά και εκτελεστικής εξουσίας τον αναλάμβανε η κα Μυρσίνη. Με τον κουβά γεμάτο νερό και γλυκόλογα όπως «πάτε σαφρακιασμένα σπίτια σας πια, δώδεκα πήγ’ η ώρα, γονιούς δεν έχετε» και καθώς έριχνε τον κουβά, ανέβαινε και σκάλες η φωνή μέχρι που κοκκίνιζε. Τα μικρά τσίριζαν μετά το μπουγέλο, τρομοκρατία γαρ και τα μεγαλύτερα φώναζαν “θεία ρίξε κι άλλο έιχ’ ζέστ’” “ου κακό χρόνο να ‘χειτε σκασμένα” τέλειωνε η θεία Μυρσίνη κι αύριο θα ξημέρωνε μια νέα μέρα. Γλυκά και ρομαντικά.
Δεν ξέρω αν είναι γελοίο το όλο θέμα, αν είναι κάποιοι υπερβολικοί από τη μία ή απ’ την άλλη πλευρά. Ό,τι μας ενοχλεί η αλήθεια, θέλουμε να το κατατροπώσουμε. Σε όποια πλευρά κι αν βρισκόμαστε. Με ενοχλεί αφάνταστα όταν προσπαθώ να κοιμηθώ στις δώδεκα το βράδυ κι ένα τετράχρονο συνεχίζει να παίζει ηχηρά, με ενεργειακά αποθέματα για άλλο ένα διωράκι. Το ποιος φταίει, είναι λυπηρό να το εξετάζει ένα δικαστήριο. Κυρίως γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν αποτύχει να τα βρουν με τον εαυτό τους, με τους γείτονες με τα παιδιά τους, με τις λογικές ή παράλογες απαιτήσεις τους (παράλογο μπορεί να είναι να περιμένεις να δείξει κι ο άλλος κατανόηση, ενώ του χει τσακίσει το νευρικό σύστημα, η πίεση που δέχεται από την καθημερινότητα του, η οποία τελευταία περιλαμβάνει και τέσσερα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο σε ένα διαμέρισμα)(παράλογο και το ότι κάποιοι περιμένουν απλά τα παιδιά, να τους λες σωπάστε και αυτά να σωπαίνουν αυτομάτως και η αιτία της αποτυχίας να είναι η έλλειψη σωστής αγωγής). Από όπου κι αν το πιάσεις δε μπορείς να βρεις άκρη…
Σημειώνω όμως πως με ενοχλεί επίσης που από τα 13 χρόνια που μένω εδώ που μένω, τα δέκα με ξυπνούσαν, απ’ τις 6 τα χαράματα χειμώνα καλοκαίρι, κάθε μέρα και σαββατοκύριακα, οι οικοδομικές εργασίες της γειτονιάς. Κομπρεσέρ, καρφώματα, κτλ. Εκεί πρόστιμα δε μπορούσα να μοιράσω στον εργολάβο. Αλλά μήπως εκεί είναι κι η απάντηση; Είναι λεπτή η διαχωριστική γραμμή. Υπάρχει πάντα ο κανόνας της χρυσής τομής. Βοηθά η ενσυναίσθηση εκατέρωθεν. Καμιά φορά για να κατανοήσεις την συμπεριφορά των παιδιών, παίρνεις απόφαση πως πρέπει να φτάσεις σε ένα άλλο επίπεδο σκέψης, αυτό που έχεις απολέσει, μαζί με την φαντασία και τον αυθορμητισμό της παιδικής σου ηλικίας.
Γονιός μπορεί να μην είμαι, αλλά παιδί υπήρξα σίγουρα. Έλα δοκίμασε το.
Κι όπως παντού, το χιούμορ παιδιά, το χιούμορ, σώζει την κατάσταση.
Έχω μείνει όμως με την απορία: ο δικαστής έθεσε και φασαριόμετρο σύμφωνα με το οποίο θα πέφτουν τα τρακοσάρια;
Φωτό: Pexels
