Παρατηρώ τις αντιδράσεις στο Facebook: λάικ, καρδούλες, ουάου, λυπάμαι, θυμώνω! Σκαρώνω έναν σύντομο κατάλογο! Συμπληρώστε ελεύθερα!
- Το λάικ «κόλακας», τύπου φτου σου μάτια μου πως τα λες έτσι.
- Το «δημόσιες σχέσεις» στοχευμένο, μεθοδικό.
- Το λάικ «υπάρχω κι εγώ» δε φαίνομαι πουθενά παρά μόνο όταν το ρίχνω
- Λάικ ότι κι αν πεις-είσαι εσύ.
- Το «ψήφος εμπιστοσύνης» αυτό που το ρίχνεις στο πρόσωπο όχι στην ιδέα
- Το «σε θέλω και μόνο έτσι με προσέχεις».
- Το «δεδομένο», πατάω χωρίς να ξέρω γιατί-έχει κολλήσει το κουμπί.
- Το «σ’ αγαπάω-σε υποστηρίζω»-αλήθεια λέγε και βλακείες εγώ σ’ αγαπάω.
- Το μόνο σε αστειάκια αναφορικά με την μητρότητα-πατρότητα.
- Το μόνο σε φωτογραφίες.
- Το μόνο σε σκυλάκια γατάκια ζωάκια παντός τύπου.
- Το «αχου καλέ» sets everywhere.
- Το «αόρατο» διαβάζω ότι γράφεις αλλά δε το πατάω-εκτίθεμαι.
- Το αθλητικό, χωρίς σχόλια.
- Το «καλημέρα-καληνύχτα σ’ όλη την παρέα του facebook».
- Το «περιοδικό» πατιέται μία στις τέσσερις αναρτήσεις.
- Του εργασιακού πενθημέρου κόντρα με του σκ.
- Το «δικό μου είναι ότι θέλω το κάνω».
- Το «είσαι Θεός ήλιος καλοκαιρινός».
- Το «βαρύ πεπόνι» πρέπει.
- Το λάικ σε υποσχόλια αναρτήσεων χωρίς να έχει πέσει στην βασική ανάρτηση(ε σε διαβάζω τι θες αφού φαίνεται).
- Το «κατά λάθος» καθώς σκρόλαρα στο κινητό.
- Το λάικ κόλαφος ή αλλιώς «το εκδικητικό» αυτό που το ρίχνεις σε όλους τους άλλους πλην αυτού που καίγεται να το πάρει!
Έχει δύναμη μία τέτοια αντίδραση; Με ενδιαφέρει η δύναμη της και η χρήση της.
Έλα πες μου που το δίνεις το λάικ; Πόση αξία του έχεις δώσει εσύ; Τι θες να πεις όταν το πατάς; Είναι τόσο σημαντικό; Δεν ταΐζει μόνο τον εγωισμό σου. Δεν είναι εργαλείο μόνο για την Cambridge Analytica, είναι εργαλείο στα χέρια σου και ξέρεις μια χαρά να το χρησιμοποιείς. Ξέρεις;
