Πιστή στον προεκλογικό της σχεδιασμό για κλειστές δομές αλλά και με στόχο «να κάνουμε δύσκολη τη ζωή των προσφύγων δύσκολη», όπως έχει δηλώσει ο Άδωνις Γεωργιάδης η Νέα Δημοκρατία άπλωσε άτσαλα την στρατηγική της πάνω στο προσφυγικό, ένα θέμα σύνθετο που ακόμη και σήμερα αδυνατεί να διαχειριστεί σε όλη του τη διάσταση. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πως την πρώτη εβδομάδα …έκλεισε το σχετικό Υπουργείο, σαν να ΄ταν μαγαζάκι, ένα Υπουργείο που σήμερα είναι η ναυαρχίδα της πολιτικής της, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο. Ωστόσο μετά και τις τελευταίες καταιγιστικές εξελίξεις με την καταστροφή του ΚΥΤ Μόριας το Υπουργείο Μετανάστευσης δίνει έναν αγώνα (εντυπώσεων κυρίως -ουσίας από σπόντα ) ώστε να μην χάσει εντελώς τη…μπάλα στα νησιά.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιούνται στο μηνιαίο Ενημερωτικό Δελτίο του Σεπτεμβρίου, οι διαμένοντες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά μειώθηκαν κατά 49% σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2020 και κατά 30% σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2019. Πλέον στα νησιά του Αιγαίου διαβιούν 21.500 αιτούντες όταν τον Ιανουάριο φιλοξενούντο 42.000 και τον Σεπτέμβριο του 2019, 30.400. Ταυτόχρονα, καταγράφεται σημαντική μείωση των αφίξεων (73% λιγότερες ροές σε σχέση με το 2019) αλλά και σημαντική αύξηση κατά 129% των μεταφορών από τα νησιά στην ενδοχώρα, λόγω της μεγάλης επιτάχυνσης στην έκδοση αποφάσεων ασύλου, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 82%.
Και παρότι ναι βεβαίως και οι ροές έχουν μειωθεί σε ένα μεγάλο ποσοστό, εξαιτίας των επαναπροωθήσεων που αποδεδειγμένα προωθεί το Λιμενικό, οι νησιώτες που έχουν σηκώσει όλο το βάρος του προσφυγικού, εξακολουθούν να νιώθουν προδομένοι.
Γιατί άραγε;
Ποσά, που ο νους δεν μπορεί να συλλάβει πρόκειται να επενδυθούν όχι για τον τόπο, αλλά για μια νέα δομή-φυλακή που τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες κάποιοι αποφασίζουν για την τύχη της. Στο Καμμένο Δάσος ή στα ΧΥΤΑ δηλαδή στην Καράβα ή άλλου μια φυλακή πρόκειται να χτιστεί γιατί κάποιοι είπαν ότι «δεν γίνεται αλλιώς» “Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”. Και κάποιοι άλλοι το είχαν πει νωρίτερα βεβαίως- βεβαίως.
Όλα αυτά ενώ η πόλη βιώνει μια πρωτοφανή παρακμή που δεν έχει σχέση με το προσφυγικό αλλά με τα …μπαλώματα του παρελθόντος που κάνει κάθε φορά ο επόμενος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Με μια μικρή μπόρα η Μυτιλήνη γέμισε μικρές “πισίνες” και η προκυμαία έγινε ένα μεγάλο λασπωμένο ποταμάκι. Κατολισθήσεις έγιναν στο δρόμο Μυτιλήνης – Καλλονής στο ύψος της Αρίσβης ενώ στη Μόρια όπως ήταν αναμενόμενο το ποτάμι παρέσυρε τα καμένα με τα σκουπίδια, τα ψοφίμια και τα πλαστικά να φτάνουν ως τη θάλασσα! Όλα αυτά με μια μπόρα και όχι ως συνέπειες κάποιου ακραίου καιρικού φαινομένου από αυτά που επισκέπτονται πλέον τη χώρα μας τα οποία πλέον κοστίζουν ανθρώπινες ζωές όπως είδαμε στην Καρδίτσα.
Στη Μόρια νο2 όπως πολύ εύκολα θα βαφτίζονταν από τους κατοίκους της το …Μαυροβούνι του Νότη Μηταράκη η κατάσταση ήταν απελπιστική. Με τους κουβάδες οι άνθρωποι έβγαζαν τα νερά από τις σκηνές τους, παιδιά βουτηγμένα μέσα στα νερά ως τα γόνατα, ενώ οι εργαζόμενοι έτρεχαν να φτιάξουν αντιπλημμυρικές κατασκευές σε ένα έδαφος σαθρό όπως ακριβώς και η πολιτική που έχει ακολουθηθεί όλα αυτά τα χρόνια στο προσφυγικό.
Την ίδια στιγμή αξιοπρεπείς δομές κλείνουν. Δομές που στεγάζουν κόσμο με ασφάλεια και αξιοπρέπεια όπως ο Δημοτικός Καράς Τεπές και το ΠΙΚΠΑ. Ακολουθούν το κλείσιμο αυτοδιοργανωμένων δομών και καταλήψεων που απορροφούσαν κάποιο από τον όγκο του προβλήματος (στο όνομα της νομιμότητας και ιδιωτικής περιουσίας, και ας ήταν περισσότεροι οι στεγασμένοι σε άδεια κρατικά κτίρια και δη σχολεία που το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας είχε οδηγήσει σε κλείσιμο).
Θέλουμε τα νησιά μας πίσω…(ναι αλλά από ποιους;)
“Θέλουμε τα νησιά μας πίσω” φώναζε η πλειοψηφία των κατοίκων της Μυτιλήνης τον περασμένο Χειμώνα. “Θέλουμε πίσω τη ζωή μας” διαδηλώνοντας κατά χιλιάδες στους δρόμους. Κανείς δεν διαδήλωσε ποτέ για τα αντιπλημμυρικά έργα που δεν γίνονται, για τους δρόμους σκοτώστρες που αφήνουν τη ζωή τους δεκάδες παιδιά, για τα ποτάμια που μπαζώνονται, για τα δάση που καίγονται, για τα λύματα στη θάλασσα, για τα σκουπίδια σε αυτή τη βρώμικη πόλη.
Γιατί ο φταίχτης είναι έτοιμος. Κατασκευασμένος από καιρό, τρομακτικός και ξένος.
Το αφήγημα πρέπει να αλλάξει
Γιατί επιχειρώντας να συσπειρώσεις το πατριωτικό μέτωπο των ψηφοφόρων κατάφερες με το λέγε- λέγε στην TV να δημιουργήσεις ένα τέρας.
Γιατί από το “δεν με ενδιαφέρει ας πνιγούν” του σχολιαστή στο facebook στο “να πνιγούν να πεθάνουν οι αλλόθρησκες που@####$ και τα μωρά τους” έχει γίνει ένα άλμα νοητικό. Από τον άνθρωπο στο κτήνος. Και δεν μπορεί αυτό το κτήνος να ορίζει τις τύχες ενός λαού ούτε ενός νησιού.
Κάποια στιγμή το αφήγημα πρέπει να αλλάξει!
Και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί : Δομές και σπίτια ανθρώπινα για μια κοινή και ανθρώπινη συμβίωση, ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, ενταξιακή πολιτική και η Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της
Γιατί ΌΧΙ στο Καμμένο Δάσος
Πολύ εύλογες οι παρατηρήσεις των κατοίκων στου Λάμπου Μύλοι: Στην Ανακοίνωσή τους αναφέρουν μεταξύ άλλων
«Μετά τα πρωτοφανή σε έκταση και αγριότητα επεισόδια που είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια της Λέσβου, «εν μια νυκτί» κυριολεκτικά αποφασίστηκε και κατασκευάστηκε νέα δομή φιλοξενίας στον Καρά Τεπέ της Μυτιλήνης. Τα έργα που πραγματοποιήθηκαν για τη διαμόρφωση του χώρου περιελάμβαναν τεράστιας έκτασης χωματουργικές εργασίες που ισοπέδωσαν το λόφο του Μαυροβούνιου, ενώ οι τεράστιες ποσότητες από τα μπάζα των εκσκαφών και των εργασιών ρίχτηκαν στη θάλασσα της ίδιας περιοχής , όχι απλώς αλλοιώνοντας τη γραμμή του αιγιαλού, αλλά επεκτείνοντάς τον προς τη θάλασσα κατά δεκάδες μέτρα.
Στην ουσία δηλαδή συντελέστηκε ένα πρωτοφανές για το νησί της Λέσβου περιβαλλοντικό έγκλημα αφοί) φανταζόμαστε ότι καμιά έγκριση δεν δόθηκε για τέτοιας έκτασης παρεμβάσεις, ούτε γνωρίζουμε αν υπήρξε απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος για εξαίρεση του συγκεκριμένου έργου από τις διαδικασίες αδειοδότησης. Ουκ ολίγο μετά από τη δημιουργία του παραπάνω κέντρου φιλοξενίας, πλησίον της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, κοντά στον αστικό ιστό της πόλης της Μυτιλήνης, δίπλα ακριβώς από το κέντρο εμπορικών επιχειρήσεων δια στόματος του Δημάρχου Μυτιλήνης κου Κύτελη ανακοινώθηκε ότι είναι υπό συζήτηση η δημιουργία μόνιμου κλειστού κέντρου φιλοξενίας και υποδοχής – ταυτοποίησης μεταναστών , μεταξύ δε των «υποψήφιων» περιοχών ακούστηκε και η περιοχή που ευρίσκεται πλησίον της δημοτικής Κοινότητας Λάμπου Μύλων και ειδικότερα στο πεδίο βολής του «Καμένου δάσους».
Είναι γεγονός ότι ο νόμος 4375/2016 επιτρέπει σε έκτακτες και εξαιρετικές περιπτώσεις εθνικής ανάγκης την αλλαγή χρήσης γης και την ανέγερση εγκαταστάσεων κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής πολεοδομικής διάταξης, σε καμιά όμως των περιπτώσεων δεν επιτρέπει την παράκαμψη της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον νόμο 4014/2011. πλην των περιπτώσεων της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του σχετικού 4014/2011 που αφορούν (παρ. 2α) “έργα και δραστηριότητες που εξυπηρετούν σκοπούς Εθνικής Άμυνας, καθώς και έργα ή δραστηριότητες που απαιτούνται για την άμεση αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών”, καθώς και (παρ. 2β) “για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών πολιτικής προστασίας, όπως αυτή προσδιορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 3013/2002 (Α’ 102), και εφόσον έχει προηγηθεί η κήρυξη μιας περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με απόφαση του εκάστοτε αρμοδίου οργάνου, κατά τις διατάξεις του ν. 3013/2002 και του ν. 4249/2014 (Α’ 73)”.
Οι ανωτέρω νόμοι ουσιαστικά προβλέπουν την τήρηση συγκεκριμένων κριτηρίων: επείγουσα και ουσιαστική απαίτηση για την υλοποίηση του έργου, – αδυναμία υλοποίησης του έργου σε προγενέστερο χρόνο και αδυναμία τήρησης του συνόλου των απαιτήσεων της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.
Σημειωτέον ότι η ως άνω περιοχή η οποία έχει επιλεγεί ή έχει προταθεί προς δημιουργία κλειστής δομής Κέντρου υποδοχής είναι περιοχή ειδικής προστασίας η οποία έχει ταξινομηθεί στις περιοχές της Ελληνικής Επικράτειας ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας , βάσει του άρθρου 4 της οδηγίας 2009/147/ΕΚ . αποτελούσα Εθνικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Δικτύου NATURA 2000, υπαχθείσα στον εθνικό κατάλογο περιοχων σύμφωνα με την ΚΥΑ 50743 ΦΕΚ Β 4432/2017.
Συνεπώς οποιαδήποτε παρέμβαση στην εν λόγω περιοχή δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ακόμη και για λόγους εθνικής σημασίας, ούτε να εξαιρεθεί από την επιβαλλόμενη περιβαλλοντική αδειοδότηση .
Πέραν τούτου και λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της καταστροφής που συντελέστηκε στην περιοχή της Μόριας , όπου ανήμποροι ή με φόβο για την σωματική τους ακεραιότητα οι υπάλληλοι της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας παρακολουθούσαν τους εμπρηστές να βάζουν φωτιά από σκηνή σε σκηνή και από κοντέινερ σε κοντέινερ, μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος μελλοντικής καταστροφής στην πέριξ του τυχόν κατασκευασθέντος κέντρου υποδοχής περιοχή, με πλούσια δασική βλάστηση, που αποτελεί πνεύμονα πρασίνου για το νησί και επεκτείνεται από την περιοχή των Λάμπου Μύλων έως την περιοχή του Βουβαρίου και από την περιοχή της Κώμης -Πηγής έως την περιοχή του Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάταιν , στη θέση «Καβακλί».
