Από τον τραγικό θάνατο του κορυφαίου ποδηλάτη-θρύλο των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, Mike Hall σημαδεύτηκε το πρώτο στην ιστορία Indian Pacific Wheel Race του διηπειρωτικού αγώνα ποδηλασίας στην Αυστραλία. Ο αγώνας που ξεκίνησε δυτικά από το Πέρθ για να φτάσει μέχρι το Σίδνεϊ στην ανατολική ακτή της μακρινής ηπείρου, διεκόπη επισήμως το πρωινό της 31ης Μαρτίου όταν φορτηγό παρέσυρε και σκότωσε τον κορυφαίο ποδηλάτη σκορπίζοντας την θλίψη στην μεγάλη οικογένεια της ποδηλατικής κοινότητας. Κάποιοι ωστόσο, εκτός αγώνα πια, έβγαλαν εις πέρας την δύσκολη αποστολή και έφτασαν στον τερματισμό ανάμεσά τους και ο Steffen Streich, το “καμάρι” του ποδηλατικού συλλόγου της Λέσβου που μετά από 17 μέρες 10 ώρες και 7 λεπτά, 5471 χιλιόμετρα μέσα σε βροχές, ανέμους, ατέλειωτες επικίνδυνες ευθείες, αλλά και υπέροχα τοπία της νότιας Αυστραλιανής ακτογραμμής κατάφερε να ανέβει τα σκαλιά της Όπερας του Σίδνεϊ.
Το χρονικό:
17 Μαρτίου μεσάνυχτα (ξημερώματα 18ης) ξεκίνησαν 70 ποδηλάτες από το Fremandle στον Ινδικό Οκεανό. Μεταξύ αυτών η Βασιλική Βουτζαλή και ο Steffen Streich. Από την πρώτη μέρα ο Στέφανος έδειξε στόφα πρωταθλητή, όταν συναγωνιζόμενος τον Kristof Allegaert, έκανε 630 χλμ το πρώτο μόλις 24ωρο.
Μετά… εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα. Πόνος στο γόνατο τον περιόρισε σε έναν πιο αργό ρυθμό με αισθητά μεγαλύτερες περιόδους ξεκούρασης. Βρήκε όμως έναν εντυπωσιακά σταθερό ρυθμό και σαν “μηχανή” συνέχισε μ’ αυτόν όλο τον αγώνα.
Από τις πρώτες μέρες τα πράγματα έδειξαν πως θα εξελιχθούν.
Allegaert στην πρώτη θέση με Hall να περνά στη δεύτερη και να μένει εκεί για τις υπόλοιπες μέρες. Άστατος καιρός, συνεχείς βροχές, πλαγιομετωπικοί άνεμοι, ατέλειωτες άδεντρες ευθείες, ψυχρά ρεύματα αέρα από τον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό, ήταν μερικά από τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσουν 70 θαρραλέοι ποδηλάτες απ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Αμέσως άρχισαν και οι εγκαταλείψεις που έφτασαν τις 20 ως την 13η μέρα.
Ο Στέφανος έμεινε χωρίς κινητό από τις βροχές ενώ σε συνέντευξή του δήλωσε τον κίνδυνο από τα μεγάλα φορτηγά που περνούν με ταχύτητα δίπλα τους στις μεγάλες ευθείες.
Τη 10η μέρα η Βασιλική Βουτζαλή που έπασχε από πόνο στον αυχένα είχε (ευτυχώς μικρό) ατύχημα με αυτοκίνητο λίγο μετά την Αδελαΐδα, κάτι που την καθυστέρησε μια ολόκληρη μέρα.
Πέρασαν την Αδελαΐδα, τη Μελβούρνη και βάλθηκαν με τον ορεινό όγκο των Αυστραλιανών Άλπεων. Θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν και μεγάλες αποστάσεις χωρίς ανεφοδιασμό. Ο Kristof έκανε επιτέλους την πρώτη του μεγάλη στάση στην 11η μέρα (προφανώς μάζευε δυνάμεις για το τέλος) ενώ την ίδια ώρα πέρασε στην πρώτη θέση ο Mike Hall που διατηρούσε απόσταση ασφαλείας όλες αυτές τις μέρες. Μόλις όμως ο Allegaert ξύπνησε την 12η μέρα κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες και εκμηδένισε την απόσταση. Ξαναπέρασε τον Mike Hall που αποκαμωμένος πια τη 13η μέρα, κοιμήθηκε στο δρόμο εκτός διαδρομής.
Στο ξεκίνημα της 14ης μέρας ο πρωτοπόρος Allegaert είχε περίπου 400 χλμ για να τερματίσει όταν πληροφορήθηκε τα κακά νέα… Ο Mike Hall σε μια διασταύρωση πριν την Καμπέρα είχε ατύχημα με αυτοκίνητο το οποίο δυστυχώς του στέρησε τη ζωή. Άμεση ήταν η αντίδραση των διοργανωτών που διέκοψαν τον αγώνα. Ο Κριστόφ 200 χλμ μετά διέκοψε κι αυτός τον αγώνα του! Οι αγωνιζόμενοι έκλεισαν τις συσκευές εντοπισμού ενώ όσοι ήθελαν να συνεχίσουν την προσπάθειά τους η διοργάνωση θα άφηνε ενεργά τα στίγματά τους για ασφάλεια.
Άλλοι πήγαν Σίδνεϊ με αυτοκίνητο άλλοι με κλειστές συσκευές εντοπισμού, άλλοι με ανοιχτές, άλλοι επέστρεψαν συντετριμμένοι στις πατρίδες τους. Η Βασιλική υποφέροντας από τους πόνους στον αυχένα επέστρεψε Μελβούρνη, ενώ ο Στέφανος συνέχισε για Σίδνεϊ…
17 μέρες 10 ώρες και 7 λεπτά μετά την μακρινή εκείνη μέρα του Μαρτίου που ξεκίνησαν από το Περθ, ο Στέφανος θα έφτανε στο Σιδνει στις 4 Απριλίου του 2017 Ώρα 11:07.
Η συνέντευξη που έδωσε λίγο πριν την αναχώρηση από τη Λέσβο στον Ποδηλατικό Σύλλογο Λέσβου.
