Κάθε χρόνο στο Λονδίνο τηρείται μια πολύ ενδιαφέρουσα παράδοση, που ξεκίνησε το 1947. Μέσα στον Νοέμβριο, ένα τεράστιο έλατο ύψους 20 μέτρων κόβεται στη Νορβηγία και στέλνεται στη Βρετανική πρωτεύουσα, για να τοποθετηθεί και να στολιστεί με 500 οικολογικά φωτάκια στη διάσημη πλατεία Τραφάλγκαρ. Πρόκειται για ένα δώρο των Νορβηγών προς τους Άγγλους, λόγω της βοήθειας των δεύτερων κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, και “στέκεται” εκεί μέχρι τη 12η Νύκτα των Χριστουγέννων, δηλαδή τις 6 Ιανουαρίου, οπότε και αποσύρεται για να ανακυκλωθεί.
Ένα όμορφο, timelapse βίντεο από την τοποθέτησή του μπορείτε να δείτε παρακάτω:
Βέβαια δεν έχουν όλες οι πόλεις το «προνόμιο» να συνδέσουν τον στολισμό των δημόσιων χώρων τους τα Χριστούγεννα, με ένα ιστορικό γεγονός. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει, ότι η αμέσως επόμενη λύση είναι το να πάρουμε ένα οποιοδήποτε δέντρο και να το… ρίξουμε, μαζί με μια τεράστια μπάλα στην άκρη της πλατείας μας. Όπως δηλαδή συνέβη με τον φετινό “στολισμό” της πλατείας Σαπφούς στη Μυτιλήνη.
H πλατεία μιας πόλης είναι το “σαλόνι” της. Κι όπως ο καθένας στο σπίτι του στολίζει το σαλόνι του, με το χριστουγεννιάτικο δέντρο να αποτελεί το επίκεντρο της διακόσμησης, κάπως έτσι θα περίμενε κανείς να στολιστεί και η πλατεία: ένα μεγάλο στολισμένο δέντρο – όχι απαραίτητα τόσο ψηλό, όσο εκείνο της πλατείας Τραφάλγκαρ – και διάφορα διακοσμητικά στοιχεία σκορπισμένα στις γωνιές της. Ίσως 2-3 άλλες λεπτομέρειες, όπως μια φάτνη ή σπιτάκια, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για bazaars ή άλλο σκοπό και θα διαμόρφωναν τον χώρο σε κάτι σαν μικρό χριστουγεννιάτικο χωριό με παραμυθένια ατμόσφαιρα, που πάντα αποτελεί πόλο έλξης για τους μικρούς (και όχι μόνο!) κατοίκους της πόλης. Αν θέλετε, βέβαια, μπορείτε να αντικαταστήστε το όποιο δέντρο, με ένα πιο ταιριαστό στην ελληνική παράδοση καράβι. Άλλα ξεχάστε το πλαστικό!
Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά θα πρέπει να ταιριάζουν και να μην είναι ξένα στοιχεία στη γενικότερη εικόνα του χώρου, που τοποθετούνται, με σεβασμό στον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα της πλατείας και την έννοια του δημόσιου χώρου γενικότερα.
Γιατί, η αλήθεια είναι πως η πλατεία Σαπφούς δεν είναι μια αδιάφορη αρχιτεκτονικά πλατεία, τουλάχιστον στο μάτι ενός μη ειδικού στην αρχιτεκτονική, όπως ο γράφων. Αν περιφέρεις το βλέμμα σου θα δεις ενδιαφέροντα κτήρια, τόσο γύρω από την πλατεία, όσο και κατά μήκος της προκυμαίας της Μυτιλήνης. Βέβαια θα δεις και ασχήμιες: κακόγουστες πολυκατοικίες να ξεφυτρώνουν ανάμεσα σε στολίδια της πόλης, σάπιες ταμπέλες κομμάτων ή επιχειρήσεων και τόνους πλαστικού, ενώ ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να κάνουμε και στο γεγονός ότι η ίδια η πλατεία λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ως πάρκινγκ δικύκλων με την ανοχή των τοπικών αρχών.
Και κάπου εδώ φθάνουμε στο πραγματικό πρόβλημα, στο δάσος, που δεν είναι άλλο από το γενικότερο έλλειμμα αισθητικής και καλού γούστου. Φαίνεται πως δεν μπορούμε να αναδείξουμε το όμορφο και να εμποδίσουμε την επέλαση της κακογουστιάς, που την εντοπίζουμε σε κάθε γωνιά της πόλης. Και η κάθε αυτοδιοίκηση δεν έχει την αποκλειστική ευθύνη για όλο αυτό, άλλα τη μοιράζεται με τους ίδιους τους πολίτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις που δυστυχώς δεν αρκούν για να αλλάξουν τον κανόνα. Γιατί πολίτες έχουν μετατρέψει την πλατεία σε πάρκινγκ, δεν σέβονται τους πεζόδρομους και τους δημόσιους χώρους. Ντόπιοι επιχειρηματίες γεμίζουν πλαστικό και ασχήμια κάθε σπιθαμή της πόλης…
Θα περίμενε κανείς από την αυτοδιοίκηση, να είναι μπροστάρισσα στη μάχη απέναντι στο έλλειμμα αισθητικής. Να μας “μπολιάζει” παιδευτικά με αυτή. Παρ’ όλα αυτά, φρόντισε για μια ακόμη χρονιά, να προσθέσει το δικό της δέντρο στο δάσος της γενικότερης κακογουστιάς.
Στην κεντρική φωτο το στολισμένο δέντρο της Πλατείας Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο. Φυσικά δεν θα περιμέναμε κάτι αντίστοιχο στην Πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη, άλλα και πάλι…
O τίτλος εν μέρει εμπνευσμένος από τη σατιρική δημοσίευση της Νατάσας Παπανικολάου στο Facebook:
