Στις 21 Νοεμβρίου 2019, στην περίπτωση του Z.B. vs. Greece, ECHR֊LE2.2bR, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων χορήγησε προσωρινή αίτηση που εμποδίζει τις ελληνικές αρχές να απελάσουν έναν Αφγανό, «Z.B», στην Τουρκία από τη Λέσβο. Ο κ. Ζ.Β., ο οποίος εκπροσωπείται από το Νομικό Κέντρο Λέσβου, επρόκειτο να απελαθεί το επόμενο πρωί αν δεν είχε παρεμβεί το ΕΔΔΑ. Μεταξύ των διαφόρων επιχειρημάτων που προβλήθηκαν στην αίτηση του ΕΔΔΑ, ήταν και οι ανησυχίες ότι ο κ. Z.Β θα υποστεί διάφορες σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης πιθανότητας να υποστεί απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση στην Τουρκία.
Το Δικαστήριο συμφώνησε να εξετάσει την υπόθεση του κ. Z.Β, ζητώντας περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον ισχυρισμό του κ. Z.Β ότι το ελληνικό κράτος δεν έλαβε υπόψη τον κίνδυνο μεταχείρισης αντίθετο με το Άρθρο 3 πριν από την προγραμματισμένη απέλαση του.
Σύμφωνα με το Legal Centre Lesvos:
“Από τις τελευταίες εκλογές, η ελληνική κυβέρνηση επιταχύνει την απόρριψη αιτήσεων ασύλου και απελάσεων στην Τουρκία. Τον περασμένο μήνα οι αρχές ανέλαβαν ένα εξαιρετικό μετρό, και απέλασαν τουλάχιστον έξι άτομα που είχαν συνεχιζόμενες νομικές διαδικασίες ενώπιον του Διοικητικού Δικαστήριο αμφισβητώντας την απόφαση του ελληνικού κράτους να τους απελάσει. Οι απελάσεις τους παραβιάζουν κατάφωρα το εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο και είναι ενδεικτικές μιας επικίνδυνης τάσης, δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια για την επιστροφή 10.000 αιτούντων ασύλου στην Τουρκία μέχρι τα τέλη του 2020.
Έχουμε διαβεβαιώσει ότι η επιστροφή των αιτούντων άσυλο στην Τουρκία παραβιάζει το Αρθρο 3 και ότι δεν πρέπει να θεωρείται «ασφαλής τρίτη χώρα», όπως δηλώνει σιωπηρά το πλαίσιο της δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας του 2016, δεδομένου ότι η Τουρκία δεν παρέχει μόνιμη διεθνή προστασία σε μη ευρωπαίους πολίτες. Επιπλέον, όλοι οι μη-Σύροι που έχουν επιστραφεί στην Τουρκία από την Ελλάδα αποστέλλονται στα κέντρα κράτησης επαναπατρισμού στην Τουρκία, όπου αντιμετωπίζουν υπερπληθυσμό, έλλειψη ιατρικής περίθαλψης, έλλειψη νομικής συνδρομής και σχεδόν σίγουρη απέλαση στις χώρες καταγωγής τους.
Ελπίζουμε ότι η παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην προκειμένη περίπτωση θα χρησιμεύσει ως υπενθύμιση στις ελληνικές αρχές ότι δεν είναι πάνω από το νόμο.
