Τις τελευταίες ώρες μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων παρατηρούμε στα social media μια τάση φυγής από την πραγματικότητα (με αρκετές δόσεις σουρεαλισμού) όπου χυδαίες αναρτήσεις της άκρας δεξιάς μπλέκονται με ποστ Συριζαίων που δεν χαρακτηρίζονται από τη διάθεσή ους για αυτοκριτική. “Κάποιοι θέλουν ξανά μνημόνιο. Ας πάμε σε εθνικές εκλογές να δω κάτι”, διαβάζουμε για τα “ζώα” που ψήφισαν χωρίς ιδεολογία αλλά με βάση το συμφέρον. Χωρίς καμία διάθεση να “ξεπλύνουμε” κανέναν υποστηρικτή του κυρίου που πουλάει χειρόγραφες επιστολές του Ιησού, το κόμμα του οποίου απορρόφησε στελέχη και ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής παραθέτουμε δύο λογικές και ψύχραιμες απόψεις που εξηγούν γιατί δεν πρέπει να τα βάζεις με τον λαό όταν χάνεις τις εκλογές.
Του Αρη Χατζηστεφάνου από το Ιnfowar
Όση απέχθεια και αν προκαλούν οι χυδαίοι πανηγυρισμοί της δεξιάς και της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές (το #ηρθε_και_ηταν_μεγαλη είναι πρώτο trend στο Twitter) οι αντιδράσεις του επικοινωνιακού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, που αναπαράγονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι εξίσου αποκρουστικές και συχνά ιδιαίτερα εχθρικές προς τη δημοκρατία. Κυρίως όμως είναι βαθύτατα μη αριστερές.
Ας δούμε και ας σχολιάσουμε μερικά πραγματικά παραδείγματα, τα οποία θεωρούμε ενδεικτικά.
Αυτοί που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, διαβάσαμε σε ένα post “είναι η μεσαία και άνω τάξη με εισόδημα άνω των 30.000, που είδε τον ΕΦΚΑ να αυξάνεται, είναι οι άνθρωποι που κρίνουν με βάση το συμφέρον, το χρήμα, χωρίς καμία ιδεολογία”.
To σχόλιο υπονοεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα ενώ όσοι δεν τον ψήφισαν ενδιαφέρονται για το χρήμα και όχι την ιδεολογία. Από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει φυσικά ότι οι φτωχοί ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και οι πλούσιοι όχι.
Το βασικό πρόβλημα όμως του συγκεκριμένου σχολίου είναι η αφ’ υψηλού αντίληψη ότι ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται το χρήμα και να κινείται με βάση την ιδεολογία. Αλήθεια, σε αυτό το κόμμα δεν διάβασαν ποτέ τον Μπρεχτ όταν τους έγραφε τις παρακάτω γραμμές;
“Οι εποχές της άκρας καταπίεσης είναι τις πιο πολλές φορές εποχές, όπου γίνεται λόγος για μεγάλα και υψηλά πράγματα. Χρειάζεται θάρρος, για να μιλάς σε τέτοιες εποχές για πράγματα τόσο μικρά και ταπεινά, όπως το φαΐ και η στέγη των εργαζομένων”
Και ποια ακριβώς ήταν η “ιδεολογία” του ΣΥΡΙΖΑ την οποία δεν κατάλαβε ο κόσμος; Η στήριξη στα εγκλήματα του Ισραήλ; Η προσπάθεια πώλησης όπλων στη Σ.Αραβία για να χρησιμοποιηθούν στην Υεμένη; Η απόλυτη ταύτιση με τις ΗΠΑ του Τραμπ και η μετατροπή της Ελλάδας σε μια μεγάλη στρατιωτική βάση; Η αποχή από τις ψηφοφορίες για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων στον ΟΗΕ; Η τυφλή στήριξη στο ευρώ και στην ευρωζώνη;
Το δεύτερο σχόλιο, το οποίο παίρνει χαρακτηριστικά πανδημίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνοψίζεται στην παρακάτω φράση: “Όταν ένας λαός, επαναφέρει στην εξουσία αυτούς που επι 40 χρόνια του διέλυσαν την ζωή, του κατέστρεψαν τα ταμεία, του λήστεψαν τις οικονομίες & έφαγαν μέχρι & τα πόμολα, κάτι δεν πάει καθόλου μα καθόλου καλά!”.
Το σχόλιο υπονοεί καταρχάς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος θεσμοθέτησε τη λιτότητα μέχρι το 2060 και διατήρησε την Ελλάδα σε μηχανισμούς της ευρωζώνης που συνεχίζουν να αυξάνουν το χρέος), επιδιόρθωσε τις αδικίες των μνημονίων. Κάτι που ο αχάριστος λαός δεν καταλαβαίνει.
Μήπως δεν το καταλαβαίνει γιατί τα παιδιά του είναι και θα παραμείνουν στο εξωτερικό και οι υποτιθέμενες βελτιώσεις στην οικονομία δεν αντικατοπτρίζονται στην τσέπη του; Αλά είπαμε δεν πρέπει να κοιτάμε την τσέπη… μόνο την “ιδεολογία”.
Το δεύτερο στοιχείο του σχολίου υπονοεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κάτι διαφορετικό από τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Ας δούμε λοιπόν ποίοι από αυτούς που μας κυβερνούσαν εδώ και 40 χρόνια πέρασαν ή βρίσκονται σταθερά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (την λίστα είχε παρουσιάσει στη βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γι’ αυτό κάποιοι, εύλογα, ίσως δεν έδωσαν την απαραίτητη σημασία):
Νίκος Κοτζιάς (σύμβουλος Γ. Παπανδρέου), Παναγιώτης Κουρουμπλής (πρώην υπουργός και βουλευτής ΠΑΣΟΚ), Χρήστος Σπίρτζης (γραμματέας Οργανωτικού ΠΑΣΟΚ), Μάρκος Μπόλαρης (πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ), Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και υπουργός Υγείας), Θ. Τζάκρη (πρώην υπουργός επί ΓΑΠ), Δημήτρης Μάρδας (πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ), Αντώνης Κοτσακάς (πρώην υπουργός ΠΑΣΟΚ), Μυρσίνη Ζορμπά (πρώην ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ), Θόδωρος Παραστατίδης (πρώην βουλρυτής ΠΑΣΟΚ), Γιάννης Μιχελογιαννάκης (πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ), Πάνος Καμμένος (πρώην βουλευτής ΝΔ), Παν. Σγουρίδης (πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ)
Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά (πρώην βουλευτής ΝΔ), Ελενα Κουντουρά (πρώην βουλευτής ΝΔ), Κατερίνα Παπακώστα (πρώην βουλευτής ΝΔ), Γιάννης Μυλόπουλος (πρώην τομεάρχης ΠΑΣΟΚ), Αννα Βαγενά (πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ)
Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι αποτελεί ένα ακόμη καθεστωτικό κόμμα το οποίο ηττήθηκε στις ευρωεκλογές, όπως συνέβη σε πολλές ακόμη χώρες. Το πρόβλημα είναι ότι εξακολουθεί να δηλώνει αριστερό και ριζοσπαστικό προκαλώντας τεράστια καταστροφή στην Ελληνική Αριστερά. Ίσως την μεγαλύτερα από τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.
Υ.Γ: Ίσως αυτό το tweet να συνοψίζει καλύτερα από όλα τις αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμάτε την (αληθινή) δεξιά από εμάς που σας παίζουμε και το Μπέλα Τσάο στα φεστιβάλ. Αχάριστοι.
Πηγή:
Και άλλοι έχασαν εκλογές αλλά δεν τα έβαλαν με τον λαό – του Άρη Χατζηστεφάνου
Του Δημήτρη Σούλτα από τον προσωπικό του ΄λογαριασμό στο facebook
Επειδή πολλοί ρωτούν ποια ήταν τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και τι μπορούσε να κάνει “αφού υπήρχε η επιβολή μέτρων από το εξωτερικό”.
Ας τα πάρουμε ένα- ένα λοιπόν. Πρώτ’ απ’ όλα σε όλη την ιστορία της Αριστεράς το ΤΙΝΑ δεν είναι θέση. Υποτίθεται ότι η Αριστερά προτείνει μια άλλη ανάγνωση της κοινωνίας και της κατανομής του πλούτου και σ’ αυτό υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Οι κόκκινες γραμμές εξαφανίστηκαν με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Δεν υπήρχε κόκκινη γραμμή ούτε καν στο κόψιμο του ΕΚΑΣ. Πόσο “αριστερό” μπορώ να πιστέψω ότι είναι το να εξαθλιώνονται οι πλέον φτωχοί των συνταξιούχων; Πόσο πειστικό είναι ότι ήταν”αναγκαίο κακό”; Πόσο “αριστερό” – το οποίο μάλιστα παρουσιάζεται και ως ανακατονομή του πλούτου είναι να στερήσω 200 ευρώ το μήνα από έναν χαμηλοσυνταξιούχο και αφού έχει χάσει 2500 ευρώ μέσα σε δύο χρόνια να του πω “να πάρε 300 ευρώ, που έχω για σένα”. Δεν αντιλαμβάνεστε την αίσθηση της κοροϊδίας που έχει ο κόσμος;
Δεύτερον, είναι η λατρεία για τα νούμερα, στάση η οποία επίσης δεν ανήκει στο οπλοστάσιο της Αριστεράς. Οι πανηγυρισμοί για τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι ακόμα μεγαλύτεροι πανηγυρισμοί για τα υπερπλεονάσματα δεν είναι αριστερό αφήγημα. Πρώτ’ απ’ όλα όποιος γνωρίζει έστω λίγα οικονομικά ξέρει ότι πρόκειται για πραγματική συμφορά για την οικονομία. Για να επιτευχθούν αυτά τα υπερπλεονάσματα ξύνεται ο πάτος του βαρελιού. Και ξύνεται ακόμα περισσότερο γι αυτό το υπέρ-. Και “τα νούμερα βγαίνουν” γιατί τους θηριώδεις έμμεσους φόρους τους πληρώνουν κυρίως οι φτωχότεροι. Οι φτωχότεροι που μέσω των τεκμηρίων φορολογούνται ακόμα και για εισόδημα που δεν έχουν. Προσωπικά έχω ζήσει ουσιαστικά τρία χρόνια άνεργος- με μικρά διαλείμματα- και πάντα έβγαινε φόρος. Και πότε δεν πήρα κανενός είδους επίδομα. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Χιλιάδες άνθρωποι αντιμετωπίστηκαν ως “εισοδηματίες” ενώ ήταν στα όρια της επιβίωσης.
Τρίτον, στην ίδια λογική της αποθέωσης των δεικτών, η μείωση του δείκτη της ανεργίας παρουσιάστηκε άπειρες φορές από το στόμα του ίδιου του πρωθυπουργού ως “επιστροφή στην κανονικότητα”. Αφού λοιπόν αγαπάμε τα στοιχεία θα δούμε ότι οι περισσότερες απ’ αυτές τις δουλειές είναι κακοπληρωμένη ημιαπασχόληση. Αριστερό αφήγημα το να ονομάζεις κανονικότητα μισθούς των 300 ευρώ;
Τρίτον, όταν κατηγορείς- και σωστά- τους προηγούμενους για όσα υπέγραψαν, δεν μπορείς αρνείσαι την κριτική για κάτι που έχεις υπογράψει εσύ. Η παράδοση της δημόσιας περιουσίας στο περιβόητο Υπερταμείο φέρει την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι δική μου εκτίμηση αυτό, είναι η πραγματικότητα. Δεν γινόταν αλλιώς; Μα το ίδιο δεν έλεγε ο Παπανδρέου; Το ίδιο δεν έλεγε ο Σαμαράς; Γιατί τότε αυτό ήταν ψευδές και τώρα είναι αληθές;
Τέταρτον, κανένα μνημόνιο, καμία τρόικα δεν σε υποχρέωσε να συμμαχήσεις με δεξιά παρατράγουδα, όπως ο Καμμένος, η Παπακώστα ή ο Κουίκ. Κανείς δεν σε υποχρέωσε να κάνεις μέλη της κυβέρνησης σου Κουρουμπλήδες. Δικές σου επιλογές ήταν αυτές.
Πέμπτον, οι επικοινωνιακές αστειότητες, που θύμιζαν βαθύ ΠΑΣΟΚ τι σχέση έχουν με την Αριστερά, όπως κι αν την ερμηνεύει κανείς; Ο Σπίρτζης που εγκαινιάζει τους δρόμους χιλιόμετρο- χιλιόμετρο, που εγκαινιάζει κάθε δεύτερη βδομάδα το Μετρό Θεσσαλονίκης είναι αριστερή πολιτική; Η φωτογραφία όπου ο Σπίρτζης, η Νοτοπούλου, ο Παππάς και ο Μυλόπουλος καθονται μέσα σε ένα ακίνητο βαγόνι και φωτογραφίζονται όλο χαρά είναι χαρακτηριστική αυτής της λογικής.
Έκτον, δεν είναι αριστερή πολιτική να πεις μειώνω τον ΦΠΑ στην ζαμπονοτυρόπιτα. Το είχε κανει και ο Σαμαράς. Θα μπορούσε να το κάνει οποιοσδήποτε δεξιός.
Θα μπορούσα να γράψω και πολλά άλλα, αλλά θα μεγαλώσει πολύ το σεντόνι”
Όταν έχεις δώσει ένα στην ουσία επίδομα και το αποκαλείς 13η σύνταξη ενώ ανεβάζεις στα μουλωχτά τον Εφκα που υποσχέθηκες πως θα μείνει σταθερός για 2 χρόνια, όταν θριαμβολογεις πως βγήκες απο τα μνημόνια και η αγορά εκτός τουρισμού ακόμα παραπεει, όταν έχεις αφήσει το airbnb ανεξέλεγκτο και σπίτια δεν υπάρχουν και τα νοίκια έχουν πάει στο Θεό, ναι φταίει ο λαός που δεν σε ψήφισε. Εφάρμοσες μνημόνιο με κλάματα και ο άλλος θα στο εφαρμόσει με χαρα, τα κροκοδειλια δάκρυα όμως κανείς δεν τα αγάπησε ποτέ”.
