Από το προφίλ του Βαγγέλη Παπαντώνη
“Έχουμε καταντήσει γραφικοί, αλλά ας τα γράψουμε ξανά μπας και τα διαβάσει κανένας που σέβεται τον εαυτό του και την καρέκλα που κάθεται, σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο. Μπας και…
Πέρασαν 15 ολόκληρα χρόνια μέχρι να ξεκινήσουν να ανακατασκευάζονται τα ταρτάν του στίβου και κάποιοι «Ψινάκηδες» του… πολιτισμού έρχονται ετσιθελικά να σταματήσουν τις εργασίες για να μετατρέψουν τον «Ταρλά» σε μπουζουκτσίδικο! Όχι μία. Αλλά δύο και τρεις φορές. Έτσι φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται τον πολιτισμό. Με πίστα, πανέρια με γαρύφαλλα, μπουκάλια ουίσκι πάνω στα τραπέζια και όλα αυτά πάνω στο χορτάρι του Σταδίου Μυτιλήνης.
Είναι τόσο ικανοί στον τομέα τους, που δεν κατανοούν ότι και ο αθλητισμός είναι πολιτισμός. Και επιχειρηματολογούν από πάνω, ότι αξίζει να σταματήσουν τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, για να χορέψει «τσιφτετέλι» ο λαός. Πού; Σε ένα Στάδιο! Το οποίο επαναλαμβάνω ότι η αθλητική κοινότητα περιμένει 15 χρόνια να ανακατασκευαστεί. Και πάνω που άρχισε να μετρά αντίστροφα, βλέπει τους τοπικούς άρχοντες της πόλης να τσακώνονται, ο καθένας για τη δική του προσωπική ατζέντα.
Προτιμά η δημοτική αρχή να κάνει σαματά με Οικονομόπουλο, Πλούταρχο και Πάριο, αντί να παραδώσει το Στάδιο μια ώρα αρχύτερα στους πρωταθλητές του, στα παιδιά του στίβου που σε αυτά τα 15 χρόνια (και βάλε) κατακτούν χρυσά μετάλλια το ένα πίσω από το άλλο, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, παρότι τα έχουν να προπονούνται ανάμεσα σε τρύπες και μπαλώματα. Και δεν ντρέπονται που η Όλγα, η Μαρία, η Μαρίτα, ο Πέτρος και τα υπόλοιπα παιδιά αναγκάστηκαν να φύγουν μακριά από το νησί για να βρουν την (αθλητική) υγειά τους. Γιατί οι τωρινοί και οι προηγούμενοι ήταν ανίκανοι να τα κρατήσουν εδώ!
Είναι ολοφάνερο ότι αδιαφορούν για τον αθλητισμό. Και επιμένουν να επιδίδονται σε έναν πόλεμο ανακοινώσεων, ψάχνουν «πατέντες» για να πατήσουν οι βαριές κατασκευές πάνω στο χόρτο και στο υπό κατασκευή ταρτάν. Δεν ντρέπονται ρε παιδιά! Κανείς τους δεν έχει τσίπα, να πει έλεος κάπου, όλα έχουν κι ένα όριο. Εκεί αυτοί, «άρτον και θεάματα»! Και αφήστε αθλητές και ομάδες, σα φτωχούς συγγενείς, να περιμένουν κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσουν κι αυτοί το Στάδιο. Το δικό τους Στάδιο!
Έχετε μπερδέψει τους αθλητικούς χώρους με τους συναυλιακούς χώρους και τα κέντρα διασκέδασης. Έχει χαθεί η μπάλα! Και πολύ φοβάμαι, ότι με τα μυαλά που κουβαλάτε μερικοί θα φύγουν κι άλλοι από το νησί. Όσο ο αθλητισμός αντιμετωπίζεται ψηφοθηρικά, με ρουσφετάκια, πλαστικά χορταράκια και κανένα φουσκωτό μπαλονάκι που στον πρώτο νοτιά θα το ψάχνουμε στον Άγιο Ευστράτιο, προκοπή δεν θα δούμε ποτέ…
Άξιοι της μοίρας μας, αλλά δεν τα γράφει κανείς. Ας γίνουμε πάλι οι κακοί της ιστορίας. Τουλάχιστον κοιμόμαστε με ήσυχη συνείδηση τα βράδια.”
* Η φωτογραφία από το Στάδιο «Κώστας Κεντέρης» της Καλλονής, εκεί όπου οι εργασίες ευτυχώς συνεχίζονται κανονικά…
