Ο γράφων αυτό το σημείωμα ή άρθρο δεν κάνει κήρυγμα από το πόστο ή τον άμβωνα της εφημερίδας, ούτε στέλνει κανένα μήνυμα ή σύνθημα στους πολιτικούς και πολιτικάντηδες της χώρας γιατί δεν είναι πολιτικός, ούτε κομματισμένος και φανατισμένος με πρόσωπα και παρατάξεις που θέλουν την εξουσία ή επιθυμούν να εξυπηρετήσουν προσωπικά συμφέροντα με κομματικές εξαρτήσεις που χρησιμοποιούν τη μέθοδο της προπαγάνδας που δεν έχει καμία σχέση με την ενημέρωση των πολιτών. Ούτε βρίσκομε στο αποφασίζουμε και διατάσσουμε γιατί τη δικαστική εξουσία την εκτελούν άλλοι που αποφασίζουν πριν από μας για μας και που δεν πρέπει να έχουν εξαρτήσεις και εγκλωβισμούς από τους πολιτικούς και τους πολιτικάντηδες αυτής της χώρας. Δεν είμαι αναμάρτητος. Και εγώ έχω κάνει λάθη στην πορεία αυτής της εφημερίδας, που κυκλοφορεί επί 53 χρόνια συνεχώς και άλλα σφάλματα πληρώθηκαν άλλα όχι. Αλλά εκείνο που κατόρθωσα – αν το κατόρθωσα- και σε αυτό θα απαντήσει το αναγνωστικό μου κοινό είναι, ότι διατήρησα την ανεξαρτησία αυτού του εντύπου, χωρίς να έχω εγκλωβισμούς, εναγκαλισμούς, ενορχηστρώσεις και εξαρτήσεις με πρόσωπα και πολιτικά κόμματα. Ούτε οι συγγενείς και οι φίλοι μου δεν ξέρουν τι ψηφίζω και οι αναγνώστες μου αν είναι αντικειμενικοί και δίκαιοι γνωρίζουν ότι δεν προβάλω κόμματα και πρόσωπα και αυτό το αποδεικνύουν με επιστολές και τηλεφωνήματα που παίρνουμε συχνά για την πορεία και τη θέση αυτού του εντύπου, που κατορθώνει μέσα στην οικονομική και πολιτική κρίση, που είναι υπαρκτή και μεγάλη, να κυκλοφορεί ακόμα και τούτο γιατί έχει υποστηρικτές που την ενισχύουν οικονομικά και ηθικά για να μην αναστείλει ή να κλείσει την έκδοσή της.
Αυτός ο μικρός πρόλογος ήταν απαραίτητος για να μπούμε στο κυρίως θέμα. Και το θέμα και πρόβλημα αυτής της χώρας ήταν πάντοτε το ίδιο, που είναι γνωστό, γνωστότατο μετά την επανάσταση του 1821 από τους Οθωμανούς κατακτητές και μέχρι σήμερα ακόμα. Οι νεοέλληνες, αυτοί οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, πάντα εμπιστευόντουσαν τους ξένους και πάντοτε τα δικά τους σφάλματα τα έριχναν στους ξένους. Αυτή η φαγωμάρα που υπάρχει από την εποχή εκείνη και μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσαν οι Έλληνες να τη δουν ξεκάθαρα, ενώ οι ξένοι την καλλιεργούσαν με οποιοδήποτε τρόπο. Γιατί όταν φαγωνόμασταν μεταξύ μας έμπαιναν σαν μεσολαβητές, σαν διαιτητές, σαν χρηματοδότες, εξυπηρετούσαν συγκεκριμένα πολιτικά και κομματικά συμφέροντα, ανέβαζαν κυβερνήσεις της αρεσκείας τους και κατέβαζαν τους άλλους που δεν ήταν δικοί τους. Οι Άγγλοι είχαν το γνωστό διαίρει και βασίλευε και πριν από τον πόλεμο και μετά στον εμφύλιο. Οι Γερμανοί έμπαιναν με τους βασιλιάδες και τη δύναμη του χρήματος και των όπλων. Οι Αμερικανοί με τη συμμαχία, το σχέδιο Μάρσαλ, το ΝΑΤΟ και τις άλλες πρωτοβουλίες με οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα, οι Γάλλοι με τον πολιτισμό και την κουλτούρα και με το γνωστό παλιό σύνθημα «Ελλάς- Γαλλία συμμαχία». Για να μην πούμε για τους Ρώσους του Τσάρου ή τους Ρώσους του Στάλιν, γιατί διαφορετικές απόψεις μεν, ορθοδοξία φανερή ή κρυπτόμενη αλλά η εξωτερική πολιτική ίδια. Και αφού τους ξέραμε λοιπόν όλους αυτούς ή τους είδαμε ή τους γνωρίσαμε, οι εθνοσωτήρες οι οποίοι βολεύτηκαν ή όσοι βολεύτηκαν που οι περισσότεροι βολεύτηκαν ήταν φιλοαμερικανοί, φιλογερμανοί, Γαλλόφιλοι ή Αγγλόφιλοι. Και όταν δεν τα πήγαιναν καλά στη βουλή και φαγωνόντουσαν και δεν ήξεραν πώς να τα βγάλουν πέρα, γιατί άρχιζαν οι διαμαρτυρίες, οι πορείες, τα συλλαλητήρια, οι απεργίες, οι στάσεις εργασίας και οι ταραχές, τότε όλοι ή οι περισσότεροι τα έριχναν στους ξένους. Αυτοί είναι που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση έλεγαν. Φούντωνε ο εθνικισμός από τη μια πλευρά και ο κομμουνισμός από την άλλη, οι ίδιοι που υπηρετούσαν τους ξένους ήταν κατά των ξένων για να μην τους πάρει χαμπάρι ο λαός και τους μαυρίσει και αυτά που κατάλαβε ένας Κίσινγκερ και τα είπε έτσι, αλλιώς, αλλιώτικα ή και αμερικάνικα, ότι για να κουμαντάρεις ένα λαό χτύπησε τις παραδόσεις, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα του, βρήκε αποδέκτες, βρήκε συνεργάτες, βρήκε οπαδούς, πολιτικούς και πολιτικάντηδες, που δεν μπορούσαν να αρπάξουν την εξουσία και τα έβαζαν με τους κουμανταδόρους της εξουσίας, τα μεγάλα κόμματα και πέφταμε στο σήριαλ εκλογές, εκλογές και ξανά εκλογές και ξανά εκλογές μέχρι που να βγει μια κυβέρνηση που θα μπορούσε να περισώσει ότι έμεινε άθικτο από τη φαγωμάρα. Αυτά όλα είναι γνωστά και τα διαβάζει κανείς καλύτερα όταν μελετήσει την ιστορία αυτής της χώρας τα τελευταία 200 χρόνια περίπου.
Αλλά γιατί τα γράφω; Τα γράφω γιατί πάλι το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την τρόικα και τους τροϊκανούς, που έρχονται και απαιτούν να επιβάλουν στην ελληνική κυβέρνηση και στους εθνοσωτήρες της βουλής το τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες αυτής της χώρας ή το τι πρέπει να πληρώνουν για να πάρουν τα δανεικά που μας έδωσαν. Κάποιοι λιμοκοντόροι, κάποιοι υπαλληλίσκοι, κάποια τσιράκια των τραπεζών, της παρέας, κάθε λίγο και λιγάκι κουβεντιάζουν, διαπραγματεύονται, επιβάλλουν, καθυστερούν και δημιουργούν τα γνωστά προβλήματα μέσα και έξω από το ναό της δημοκρατίας που λέγεται βουλή, γιατί οι βουλευτές φαγώνονται μεταξύ τους ποιος θα αρπάξει την εξουσία, ο λαός αντιδρά γιατί πληρώνει χαράτσια, πληρώνει τα λύτρα της προδοσίας, πληρώνει τα δάνεια με τους τόκους, πληρώνει τους μεγάλους που εξαφανίζουν τους μικρούς και δεν έχει να πληρώσει το φως, το τηλέφωνο, το ενοίκιο και το φαγητό στην οικογένεια του. Και ας πούμε ότι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Οι μεγάλοι των τραπεζών, οι μεγάλοι της παρέας, οι δανειστές, οι σύμμαχοι, οι συνεταίροι, πείτε το όπως θέλετε. Και ακόμα περισσότερο υπάρχει το γνωστό pactasuntservanda (οι συμβάσεις πρέπει να τηρούνται). Υπογράψαμε τα μνημόνια, τα διαβάσαμε ή δεν τα διαβάσαμε, πρέπει να ξοφλήσουμε τις υποχρεώσεις μας, όμως αυτή η πίεση, αυτή η κατάντια, αυτές οι επισκέψεις των τροϊκανών, αυτές οι διαπραγματεύσεις και όλες αυτές οι καθυστερήσεις που γίνονται κατ’ εντολή των συνεταίρων μας και συμμάχων είναι απαράδεκτες. Και ενώ θα έπρεπε τα κόμματα στη βουλή και οι ηγέτες των τριών μεγάλων κομμάτων αλλά και των μικρότερων να βάλουν φρένο σε αυτούς όλους τους τροϊκανούς και να τους διώξουν ακόμα από τη χώρα, γιατί η παρουσία τους και η στάση τους είναι απαράδεκτη, αρχίζουν τη φαγωμάρα με τους μνημονιακούς και τους μη μνημονιακούς, με τις διαπραγματεύσεις, με τις εκλογές, με την καλλιέργεια μίσους και λογικό και φυσικό είναι όλοι αυτοί οι ξένοι λιμοκοντόροι και συμμορίτες της τρόικας να βρίσκουν έδαφος και να κάνουν ότι θέλουν, όχι μόνο να ζητούν τα δανεικά, όχι μόνο να επιμηκύνουν τα χρέη, όχι να μη συζητούν για το θέμα των τόκων, αλλά να θέλουν να μας δώσουν και άλλα δάνεια για να μας διευκολύνουν δήθεν. Και μια ωραία πρωία όταν οι αξίες οι αντικειμενικές θα έχουν πέσει κατακόρυφα στην Ελλάδα και τα σπίτια, μαγαζιά, επιχειρήσεις θα έχουν βάλει λουκέτο γιατί δεν θα μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους, θα έρχονται οι ξένοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και τόσοι άλλοι, και θα αγοράζουν ακρογιαλιές, ξενοδοχεία, σπίτια, μαγαζιά και επιχειρήσεις σε τιμές εξευτελιστικές και οι περήφανοι Έλληνες που νομίζουν ότι είναι ο ομφαλός της γης θα γίνουν δούλοι, είλωτες ή τσιράκια κατά τη λαϊκή έκφραση στους ξένους γιατί θα χάσουν τα πάντα. Αυτά κάνει η φαγωμάρα. Γιατί αν δεν υπήρχε η φαγωμάρα των πολιτικών κανένας τροϊκανός δεν θα πατούσε στην Ελλάδα και οι διαπραγματεύσεις από οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ήταν ομόφωνες γιατί θα υπήρχε ομοφωνία και κατανόηση από το λαό.
Ε. Ε. Γ.
