Είμαι ένας από τους κατοίκους της Βαρειάς- Ακρωτηρίου, που λίγα χρόνια πριν συνυπέγραψα μαζί με τριακόσιους ακόμα συμπολίτες μου για την ακύρωση της μελέτης Πολεοδόμησης που γινόταν στην περιοχή μας.
Με ένα ολοκληρωμένο σκεπτικό, που υποστηρίχθηκε και από το Τεχνικό Επιμελητήριο, ζητούσαμε την ακύρωση της, όχι από αντίδραση αλλά γιατί πιστεύαμε ότι δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε μελέτη που βασίζεται σε αποτυπώσεις στην περιοχή που έγιναν πριν από είκοσι χρόνια, ούτε να βάζει στόχο προτεραιότητες την υπερεκμετάλλευση και την τσιμεντοποίηση.
Μαθηματικά οδηγεί σε στρεβλώσεις, αδικίες, καταστροφή του σημερινού δομημένου χώρου όπως και αν έγινε αυτός.
Όλα αυτά τα χρόνια ανεχθήκαμε και με δική μας ευθύνη, από αρμόδιους αντιδημάρχους μια σειρά από ανακρίβειες και αερολογίες.
Πρέπει να γίνει η πολεοδόμηση για να γίνει αποχετευτικό.
Πρέπει να γίνει η πολεοδόμηση για να απεγκλωβιστούν οι εγκλωβισμένοι ιδιοκτήτες (δηλαδή εμείς).
Τηρούμε την νομιμότητα και τις διαδικασίες. Εκδικάζουμε δηλαδή τις εκατοντάδες ενστάσεις των κατοίκων της Βαρειάς και του Ακρωτηρίου με την προσφιλή μέθοδο και σοβαρότητα της καθολικής αποδοχής τους από το Δημοτικό Συμβούλιο και πετάμε το μπαλάκι στους κακούς τεχνοκράτες των Αθηνών που στο τέλος εφαρμόζουν τη γνώμη των μελετητών.
Τι να πρωτοθυμηθούμε όλα αυτά τα χρόνια. σε σημείο που πλέον ο κόσμος αδιαφόρησε και νόμισε ότι δεν θα γίνει τίποτα ή ότι δεν αλλάζει τίποτα.
Κανείς βέβαια δεν έκανε τον κόπο να ενημερώσει τους «εγκλωβισμένους» ότι ακολουθεί η πράξη εφαρμογής της μελέτης, όπου ο καθένας, στην εποχή που ζούμε, θα βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη (πληρώνοντας σε γη ή / και σε χρήμα) πουλώντας αν δεν έχει γίνει, μέρος της ιδιοκτησίας του, για να πολεοδομήσει όση του μείνει.
Και θα ολοκληρώνονταν τότε το όνειρο όλων αυτών των «γνωστών» κυρίων αιρετών αλλά και άλλων που ποτέ δεν έδειξαν το πρόσωπό τους, για 400 στρέμματα πολεοδομημένης γης, 2000 νέα οικόπεδα με συντελεστές δόμησης τέτοιους που να διασφαλίζουν την τσιμεντοποίηση και την επέκταση της πόλης προς τα Νότια και με αντικειμενικές αξίες τέτοιες που θα ανάγκαζαν τους ιδιοκτήτες σε σύντομο χρόνο, από ανάγκη, στην εκποίησή τους.
Και ενώ πια όλοι (το λέω με πικρία) είχαμε παραδοθεί στη βούληση των αναπτυξιολόγων παλαιάς κοπής, ο Θεός της Βαρειάς έβαλε το χέρι του. Παράνομη η μελέτη από το ΣΤΕ. Το σκεπτικό σε γενικές γραμμές αυτό που λέγαμε και εμείς. Πιστεύω ότι είναι ότι πιο σημαντικό έγινε στην περιοχή μας.
Ας τον ευχαριστήσουμε λοιπόν (πιστοί και άπιστοι στα Θεία) και ας εκμεταλλευθούμε τη νέα ευκαιρία που μας δίνεται να ξανασκεφθούμε τι θέλουμε από τον τόπο μας, τη γη μας, τι σημαίνει τελικά ποιότητα ζωής.
Ένας «εγκλωβισμένος» κάτοικος Βαρειάς- Ακρωτηρίου
