Λουκάνικα, κοψίδια, πανσέτες, αληθινές τηγανητές πατάτες και ντόπιο κρασί. Γι ‘αυτά πήγαινε κάποιος στην ιστορική «ΨΑΘΑ» στην Κουμιδιά. Μπορεί να ήξερες ότι βγαίνοντας θα κουβαλάς επάνω σου όλες τις παραπάνω τσικνιστές μυρωδιές αλλά το στέκι είχε τη μοναδικότητα του χρόνου και τις αλλοτινές γεύσεις που έχουν εκλείψει. Ο χώρος δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον από άποψη αισθητικής Μερικές ψάθες καφιτσωμένες στους τοίχους κι ένα παλιό ραδιόφωνο που έπαιζε ότι λάχει. Αυτό ήταν και το ωραίο σε αυτό το στέκι. Γινόσουν αυτόματα κι εσύ ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας χωρίς πρόγραμμα, χωρίς γραμμές και νόρμες. Κι ύστερα ήρθαν τα χρόνια και κατάπιαν ανελέητα και αυτό το κομμάτι της πόλης. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη οι θύμησες και οι φωτογραφίες…
