City Inspector
Όταν έχεις ένα μάστερ πλαν, δηλαδή ένα θεμελιακό σχεδιασμό απόρροια εμπνευσμένου οραματισμού και επισταμένης μελέτης, πρέπει να γνωστοποιείς, να διαβουλεύεσαι, να προσαρμόζεις και να προβαίνεις στην υλοποίηση. Έτσι μας έμαθε η μανούλα μας. «Αυριο λέω να κάνω μια σπανακόπιτα. Έλεγε» Τι; Δεν χρειάζεται μάστερ πλαν η σπανακόπιτα; Και η ταχινόσουπα χρειάζεται, να πούμε και κάτι σαρακοστιανό. Μέσα σε όλα η γνώση και η δεξιοτεχνία της μαγείρισσας, η προθυμία του πατερ-φαμίλιας να τρέξει πουρνό – πουρνό για φρέσκο σπανάκι, η οικογενειακή …διαβούλευση για το αν θα φάμε νηστήσιμη ή αρτίσιμη με τυρί αυγό κ.λπ., όπως και η …συμφωνία «αλλά δεν θα πέσετε με τα μούτρα, για να ’χουμε και αύριο…». Αν η …συμφωνία ξεκινούσε εν κρυπτώ, κάτι σαν πρωθυπουργικές επαφές με αλλοφύλους και όσο για ’σένα ποιος δίνει σημασία λαέ, να δείτε που την άλλη μέρα η κουζίνα έβγαζε μπάμιες. Βεβαίως, αυτά τα χρόνια τα παλιά, ούτε το μάστερ πλαν ξέραμε, ούτε τις …επισκέψεις και τα καζάν – καζάν ερήμην μας.
Το «μάστερ πλαν» ως όρος ξεκίνησε να …πλασάρεται από πέρυσι, για το πώς έχει …ήδη σχεδιαστεί, ερήμην της τοπικής κοινωνίας, να εξελιχθεί το λιμάνι της Μυτιλήνης. Εντάξει, ναι, έχουμε πρόβλημα με το λιμάνι μας. Όταν λέμε λιμάνι, εμεις οι Μυτιληνιοί, εννοούμε το …μέσα, το …έξω αριστερά, και το έξω δεξιά. Από ’κει που αράζει το ποστάλι, μέχρι τα βραχάκια του Μακρύγιαλου. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην …ανεπάρκεια χώρου ελλιμενισμού, ανοιχτών χερσαίων χώρων, κτηριακών εγκαταστάσεων, …οραματισμού για το …επελαύνον μέλλον και …μπερδεμένων ποδαριών. Κατάλαβα, μοναδικέ μου αναγνώστη, το τελευταίο σε …μπερδεύει κι εσένα. Τι λέγαμε για το άστυ μας που ήταν ένα τρανό χουριό και …παρατράνεψε; Το μωρό μεγάλωνε στην κούνια του, μάκρυναν τα ποδαράκια του κι έβγαιναν από τα καγκελάκια. Του φτειάξαμε, λοιπόν, μια …προεκτασούλα, μπαζώνοντας το γιαλό, για να ’χει χώρο στάθμευσης, να βάζει το κουρσάκι του, να ’χει και χώρο διακίνησης των εμπορικών αγαθών, γιατί όπως μεγάλωσε, του άνοιξε και η όρεξη και μπήκε στο χορό της υπερκατανάλωσης. Εκεί είναι που μπερδεύτηκαν οι ποδάρες του, κι έτσι έρχομαι να σου ξαναθυμίσω τον ορισμό του χώρου «ελβετικός σουγιάς» που τα έχει όλα διαθέσιμα και κατά περίσταση ενεργοποιοιούμενα. Όλα μαζί τα εργαλεία του σουγιά δεν δουλεύουν ταυτοχρόνως ανοιχτά, γνωστό αυτό, εμείς πάντως επιμένουμε! Βάλε πάρκινγκ, αποβίβασε βυτία, ξεφόρτωσε καύσιμα, ξεφόρτωσε νταρί, …φιλοξένησε τσαντήρες της φυλής, βάλε κι ένα λούνα παρκ, τελικά ξεπούλα στο αμαρτωλό ταμείο, ε, ε, Εεε, έλεος… Αυτά από την έξω δεξιά πλευρά, κι εσύ μουρέλι μ’ που νουγάς, έχεις καταλάβει τι παίζεται κι από την έξω αριστερά πλευρά του …σουγιά.
Όταν έγινε η διαπλάτυνση της Προκυμαίας, τότε ναι, συντελέστηκε ένα μεγάλο, θεμελιώδες
και μεγαλόπνοο έργο, που έδωσε χώρο στην πόλη, όπως όταν συνεχίστηκε με τα Μπλόκια και τον λιμενοβραχίονα, που μας χάρισε το πιο ασφαλές λιμάνι του Αιγαίου. Έγινε και το προαναφερθέν μπάζωμα στο Πάρκινγκ, πάλι ανάσα… Δες τώρα τι σκέφτηκαν κάποιοι …φωστήρες μέσα στα γραφεία. Να πνίξουμε αυτές τις ανάσες προς τη θάλασσα, να κρατήσουμε μονίμως τα σούρτα – φέρτα των βαρέων οχημάτων μέσα στη πόλη και να μην αφήσουμε ούτε αυτή την υποτυπώδη θέα του ορίζοντα που μπορείς να δεις από το Φανάρι, τα Μπλόκια και το Πάρκινγκ. Παραθαλάσσια πόλη, χωρίς θάλασσα, λες και είμαστε λιμάνι στον Δούναβη.
Έρχονται, λοιπόν, κάποια μέρα οι μελετητές του μάστερ πλαν, για να μας ενημερώσουν ότι για μεγάλο διάστημα το δούλευαν στην Αθήνα και κατέληξαν ποιο θα είναι το μέλλον μας με την …ανάπτυξη. Μπρρρρ… Ύστερα μου λες, γιατί ανατριχιάζω όταν ακούω αυτή τη λέξη. Παίρνοντας ως βασική προϋπόθεση ότι από πλευράς Αρχαιολογίας η λύση δημιουργίας εμπορικού λιμανιού ήταν απαγορευμένη, μας πλασάρισαν ένα στρίμωγμα δραστηριοτήτων, που μόνο στην οριστική φίμωση και εξαθλίωση (!!!) του θαλάσσιου μετώπου και της πόλης θα συντελούσε. Στην ενλόγω διαβούλευση, μοναδικέ μου, δεν σε είδα. Του λόγου μου, όμως, ήμουν παρών και με χαρά διαπίστωσα την αντίθεση των παρευρισκόμενων ειδικών του τόπου, ημών των …απλών Δημοτών, των Αρχών με …μπροστάρη τον Δήμαρχό μας. Αυτό, μάτια μου, το πλάνο, μου θύμισε το εμπνευσμένο …γκουρμέ πιάτο σκορπίνα με ξυνόμηλο και σως κερασιού …του Ανδρέα, που παρακολουθεί η οικογένεια σε τρέχον σήριαλ (από το διαδίκτυο). Υπολογίσανε για λιμενική ζώνη μπροστά από το Άγαλμα, στην απ’ έξω πλευρά του λιμενοβραχίονα, μέχρι και τον Ναυτικό Όμιλο. Δηλαδή, πάνε και τα Τσαμάκια, η Πλαζ και τα Μπλόκια, τσιμέντο να γίνουνε και τι μας νοιάζει, αφού δεν είμαστε Μυτιληνιοί… Μέχρι και λιμενοβραχίονα στο κόντρα του υπάρχοντος προτείνανε, μπροστά στην Πλαζ… Αυτό το κακό που μας πρότειναν οι …απαλλού, παρακίνησε τους τοπικούς άρχοντες να επιμείνουν στην επανεξέταση του όρμου του Καράτεπε. Εύγε τους. Το κατάφεραν, κι έτσι …αποχαρακτηρίστηκε από αρχαιολογικός χώρος, για να έχουμε τη δυνατότητα να ξαναονειρευτούμε το νέο λιμάνι. Τώρα, μοναδικέ μου, θα διαβάσεις πολλά «ξανά». Ξαναψάχνω (αν θέλεις και μαζί σου) ένα όνομα για το νέο λιμάνι. Ούτε τούρκικο θέλουμε να είναι, ούτε …λόφος. Δυσφημιστικά ονόματα αλλάζουν πολύ εύκολα. Μέχρι και ονόματα κρατών αλλάζουν, αρκεί η θέληση. Ξαναπαίρνουμε φόρα να ζητάμε την υλοποίηση ενός έργου πνοής για το νησί, αφού βεβαίως, προηγηθεί το νέο εκεί μάστερ πλαν. Έτσι που παραγγέλθηκε το ζαβό της πόλης, έτσι να …ξεμπερδευτεί κι ένα φρέσκο του νέου λιμανιού. Για …άχτιστο οικόπεδο μιλάμε, η χαρά του μελετητή. …Και του εργολάβου… Είναι χρονοβόρες, λένε, οι διαδικασίες, η γραφειοκρατία και …τα μπλόκια
γενικώς. Θέλει κάποια χρονάκια. Ε, και; Ξαναντού τώρα, χωρίς μα και μου. Ξαναζεσταίνουμε τις μηχανές, να επιτευχθει η απομάκρυνση εκφόρτωσης καυσίμων και …νταριού μέσα στην πόλη. Αυτό αρχικά, γιατί πρέπει να περάσουμε στο δεύτερο και σπουδαιότερο στάδιο. Όταν λέμε απομάκρυνση εμπορικού λιμανιού, τι εννοούμε;. Είναι …οφθαλμοφανέστατο πως τη …βαβούρα την προκαλούν σε καθημερινή βάση οι νταλίκες που μπαινοβγαίνουν στα …επιβατικά βαπόρια. Είναι Ε/Γ, Ο/Γ, μου λες. Ε, κι εγώ τι σου λέω; Από τι πρέπει να ξελαφρώσει η Μυτιλήνη; Από επιβάτες ή από νταλίκες; Άρα, στον υπάρχοντα χώρο, μόνον επιβατικά πλοία, κρουαζιερόπλοια και ταχύπλοα, έτσι για να σκεφτούμε και τα μελλοντικά μέσα μεταφοράς.
Εντάξει, λοιπόν, χρειαζόμαστε κάποια χρόνια, μάλλον δέκα. Εδώ σε θέλω, να το σκεφτείς, μοναδικέ μου: Τι πάθανε και ξαναζεστάνανε τη …χυλόπιτα του πνιγερού μάστερ πλαν; Μήπως δεν χρειάζονται κάποια χρόνια για να εκτελεστεί και αυτό; Καλό ’40. Σωστά διαβάζεις. Το «καλό» σε χρονολογία αναφέρεται (επισήμως). Αφού, μωρέ μάτια μου, θα πρέπει να ξοδευτούνε εκατομμύρια για να γίνει σε 10 χρόνια το νέο λιμάνι, προς τι η ευθυγράμμιση και διαπλάτυνση (50 μέτρα) του λιμενοβραχίονα στα Μπλόκια, για να χωρέσουν οι γερανοί του …νταριού και οι δέστρες για τα δεξαμενόπλοια; Σε δουλειά να βρισκόμαστε; Για τη …βελτίωση της …θέας της πόλης; Ήμαρτον… Προς τι το ξαναζέσταμα για να ξαναέρθει στην επιφάνεια το μάστερ πλαν; Αφού το είπαμε, δεν θέλουμε …μπάμιες… Θέλουμε αίθουσα αναμονής, θέλουμε δέστρες για κρουαζιερόπολοιο (φτάνει ένα δεμένο τη μέρα). Θέλουμε, μέχρι που να μεταφερθούν οι οχλούσες δραστηριότητες του εξω αριστερά λιμανιού, να βρεθεί λύση ώστε και οι επισκέπτες της κρουαζιέρας να ελέγχονται και να βγαίνουν απευθείας σε μια τουριστικώς αισθητική περιοχή και να μην κοπεί το πηγαινέλα στη Λεωφόρο Μπάι Πας. Αν δεν ξέρετε το πώς, αφήστε να τα κάνουν κάποιοι μελετητές πιο …σύγχρονοι με την εποχή μας. Τα άλλα με τα εμπορικά και τα γκαζάδικα, τι θα ζητάς; Δεν σε καταλαβαίνω, Άρη μου… (ατάκα από ταινία και όχι αναφορά σε …ανύπαρκτο πρόσωπο)
Επί τη ευκαιρία, κάτι με τη γλώσσα μας. Πολλές φορές διαβάζουμε «θα εξεταστεί ξανά», «μας θύμισαν ξανά», «σχεδιάζεται ξανά» και άλλα …ατσούμπαλα. Το «ξανά» έχει θέση πρώτου συνθετικού σε λέξεις – έννοιες και ρήματα, στη δημοτική. Πρόκειται για το «ανά», που βεβαίως δεν τ’ ακολουθούσε ποτέ, ούτε .ξέμπαρκα γραφότανε… Υπάρχει το «πάλι», μάτια μου· μη βγάζετε τα δικά μας ματάκια με τέτοια… Αμ, εδώ ρε μεγάλε, διαβάζουμε εξαγγελίες με λεκτική αναφορά, χωρίς να μας δείχνουν τα …απορριφθέντα σχέδια. Σου λέει, θα βαρεθούνε να διαβάζουνε, θα θολώσουνε, το περνάμε και αυτό. Υπάρχουν, όμως, και Δημοτες σας εσένα κι εμένα, μοναδικέ μου, που όχι μόνο διαβάζουμε τα σχέδια σε
τέσσερις διαστάσεις (!), αλλά και στο λεκτικό μπλα – μπλα συλλαμβάνουμε νοήματα στο ανάμεσα από τις λέξεις. Δεν μπορούμε να ησυχάσουμε οι Λ&Λ μ’ αυτή την εξέλιξη – κωλοτούμπα του …ξαναπλαναρίσματος, που κάνει το όχι ναι (τι μου θυμίζει;), μοναδικέ μου και σου το εξομολογούμαι ότι θέλουμε να σου κολλήσουμε κι εσένα το μικρόβιο, αλλιώς …μπάμιες θα φάμε όλοι. Θέλουμε αυτό το επάρατο μάστερ πλαν, στον ύπνο και στον ξύπνο σου να το βλέπεις, σαν βιού μάστερ. Να σε στοιχειώνει. Άμα το πλαν το ξαναπλάν, κάτι μυρίζει ο Ραντανπλάν.
