Γιώργος Δουβαλέτας –προπονητής της Ακαδημίας πινγκ πονγκ Λέσβου: «Στερούμε από τα παιδιά το δικαίωμα στον αθλητισμό λόγω έλλειψης υποδομών»
Με αρκετές πρωτιές στο ενεργητικό του, με Πανελλήνιες διακρίσεις αλλά κυρίως με απεριόριστη αγάπη για την επιτραπέζια αντισφαίριση ο προπονητής της Ακαδημίας πινγκ πονγκ Λέσβου και ενεργό μέλος στον Αθλητικό –Εκπολιτιστικό Σύλλογο «ΜΑΚΑΡΑΣ» Γιώργος Δουβαλέτας επιμένει, παρ’ όλες τις αντιξοότητες να διδάσκει σε δεκάδες παιδιά τη μαγεία του αθλητισμού αλλά και του συγκεκριμένου αθλήματος.
Ο Γιώργος έμαθε και αγάπησε το άθλημα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης από παιδί αφού ο μπαμπάς του ήταν φίλαθλος και παίκτης του πινγκ πονγκ. Από 12 χρονών ξεκίνησε να πειραματίζεται με το άθλημα όταν λίγα χρόνια αργότερα τον ανέλαβε ο Πρωταθλητής Ελλάδος Δημήτρης Ζήκος, ως προπονητής του. Οι πρωτιές δεν άργησαν να έρθουν για την ομάδα με τους Χάφτα, Κράλλη, Πλάτανο και τον ίδιο, που απέδειξαν ότι η σωστή προπόνηση μπορεί να αναδείξει και αθλητές της επαρχίας που δεν είχαν καθόλου υποστήριξη από τα ευνοημένα παιδιά της πρωτεύουσας.
Με ταλέντο και σε άλλα αθλήματα όπως στην κωπηλασία και το μπάσκετ, ο Γιώργος κατάφερε την είσοδό του στη Γυμναστική Ακαδημία. Με ειδικότητα στην επιτραπέζια αντισφαίριση και όντας ακόμη φοιτητής έγινε προπονητής στην ομάδα του Βύρωνα αποκτώντας έτσι τις δεξιότητες που τον ακολούθησαν στο νησί του μετά το πέρας των σπουδών του.
Μέχρι σήμερα ο Γιώργος Δουβαλέτας επιμένει να χαρίζει στα παιδιά, ώρες ψυχαγωγίας, άθλησης αλλά και πειθαρχίας. Ο ίδιος μιλώντας μας για όλη του την εμπειρία τόνισε μεταξύ άλλων ότι «σήμερα τα παιδιά δυστυχώς βρίσκονται πάρα πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή γεγονός που τα κάνει να χάνουν το στόχο τους και να μην κουράζουν καθόλου το σώμα τους. Αυτό ταυτόχρονα με την οικονομική δυσπραγία των γονιών που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν με τα φροντιστήρια και όλα αυτά, κάνουν τα παιδιά να μένουν έξω από τον κόσμο του αθλητισμού…».
Καμιά βοήθεια για τη στέγαση του Συλλόγου
Όταν η ανήκουστη είδηση για το κλείσιμο του κολυμβητηρίου έπεσε σαν βόμβα στο νησί αφού έμεναν στο δρόμο κυριολεκτικά εκατοντάδες παιδιά που έκαναν τόσο αθλητισμό όσο και πρωταθλητισμό του υγρού στοιχείου, κανένας δεν αναρωτήθηκε από τους υπευθύνους τι θα γινόταν όλα αυτά τα μικρά αθλήματα που είχαν φιλοξενηθεί για χρόνια στους χώρους του κολυμβητηρίου. Πινγκ πονγκ και πάλη, αλλά και άλλα αθλήματα που γίνονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα έμειναν χωρίς στέγη.
Ένας από αυτούς τους συλλόγους ήταν και ο «ΜΑΚΑΡΑΣ» που μαζί με τους υπόλοιπους ματαίως παρακαλούσαν δίνοντας λύσεις να μπουν σε κάποιο χώρο για να αθλούνται τα μέλη τους.
Σήμερα ο Γιώργος Δουβαλέτας και τα άλλα μέλη του συλλόγου που δραστηριοποιούνται με το πινγκ πονγκ καθημερινά μέσα από τον χώρο εκδηλώσεων του δημοτικού σχολείου στην Αγία Φωτεινή ανοιγοκλείνουν καθημερινά τα τραπέζια του αθλήματος, ενώ σε περιπτώσεις συνεδριάσεων και εκδηλώσεων του σχολείου απέχουν από την καθημερινή προπόνηση αφού δεν μπορούν όλοι μαζί σε μια αίθουσα να κάνουν ότι χρειάζεται ο καθένας. «Είναι κρίμα να μην μπορούμε να προσφέρουμε σε όλα αυτά τα παιδιά που διψούν για τον αθλητισμό, εξαιτίας ενός χώρου που δεν μπορεί να μας παραχωρηθεί» μας λέει ο προπονητής ενώ συνεχίζει ότι έχει κάνει προτάσεις μαζί με τα μέλη του συλλόγου για να τους δοθεί κομμάτι προαύλιου χώρου από το ΙΕΚ το οποίο θα μπορούσε να κλειστεί και να λειτουργήσει ως προπονητικός χώρος, καθώς και άλλα δημοτικά κτήρια, αλλά δυστυχώς τίποτε από αυτά δεν ευδοκίμησε …
Δυστυχώς και πάλι η πολιτική βούληση της αυτοδιοίκησης σκοντάφτει σε προβλήματα γραφειοκρατίας αλλά και καλής θέλησης προκειμένου να βρουν στέγη δεκάδες σωματεία που προάγουν τον αθλητισμό αλλά και ενδυναμώνουν τη νεολαία σε εποχές που μέσα στην υπερβολή της πληροφορίας χάνουν τον στόχο τους.
Εκατοντάδες παιδιά
Από τα χέρια του προπονητή Γιώργου Δουβαλέτα έχουν περάσει εκατοντάδες παιδιά και είναι καμάρι για τον τόπο να μαθαίνουμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά βρήκαν τον δρόμο τους μέσα από τον αθλητισμό ενώ παράλληλα διακρίθηκαν σε αγώνες καταφέρνοντας έτσι να μάθουν ότι μόνο μέσα από την προσπάθεια μπορείς να καταφέρεις πράγματα στη ζωή σου και να την κάνεις καλύτερη. Μιλώντας μας γι’ αυτό το κομμάτι ο Γιώργος αναφέρθηκε σε ονόματα παιδιών που κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τα όρια τους στην επαρχία και να μας χαρίσουν πανελλαδικούς τίτλους.
«Μαρούσκου, Κοντάρας, Σαμιώτου, Κομνηνός, Κόντραντιούκ, Κουτρής, Καζαντζή, Σαϊτάνη, Χατζηαντωνίου είναι μόνο μερικά από τα ονόματα των παιδιών που κατόρθωσαν μέσα από τον αθλητισμό να προχωρήσουν και να βρουν το δρόμο τους στη ζωή» μας λέει ο ίδιος ο προπονητής που θέλει να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά που τα παίρνει στα χέρια του σαν φιντανάκια και τα μαθαίνει να σκέφτονται και να διεκδικούν.
Αντί επιλόγου:
Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο τόσα κτίρια που είναι στη δικαιοδοσία του Δήμου ή της Περιφέρειας και πολύ περισσότερο των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων της Εκκλησίας δεν δίνονται με ένα ελάχιστο ενοίκιο σε τέτοιες ομάδες που έχουν να προσδώσουν τόσα πολλά στην νεολαία του τόπου.
Βλέπω με θλίψη γήπεδα του τένις που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ και καταξοδεύτηκαν εκατοντάδες ευρώ για να γίνουν με χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό, στα Θέρμα του κόλπου της Γέρας, ή ακόμη κτίρια που ερημώνουν και τελικά πέφτουν με την ανοχή όλων μας που δεν απαιτούμε να τα πάρουν άξια χέρια. Δεν θα ξεχάσω δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα σπιτιών που ξεκουβάλησαν τους ανθρώπους που τα είχαν ολόκληρα χρόνια από μέσα για να κάνουν κάτι μεγάλο το οποίο δεν έγινε ποτέ. Ένα σπίτι στην Βαρειά πίσω από το λόφο του Πανεπιστημίου ή ακόμη και ένα άλλο μέσα στο Τσαμλίκι που θα κάνανε κάποιο πάρκο το οποίο βάλτωσε όπως και όλα τα υπόλοιπα. Τι να λέμε τώρα! Σε ένα νησί με 100 χιλιάδες κατοίκους δεν υπάρχει κολυμβητήριο. Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πως και μόνο από αυτό δεν υπολογίζεται η ποιότητα ζωής του πολίτη. Οι υποχρεώσεις μιας αυτοδιοίκησης δεν θα πρέπει να σταματούν στο αν το μια πόλη είναι καθαρή. Αυτό είναι άλλωστε το αυτονόητο.
Επιμένουμε λοιπόν να παρουσιάζουμε πρόσωπα που έχουν κάνει την προσφορά τρόπο ζωής.
Όπως και ο Γιώργος Δουβαλέτας που καθημερινά εκτός Παρασκευής στο χώρο εκδηλώσεων του Δημοτικού σχολείου Αγίας φωτεινής διδάσκει στην Ακαδημία πινγκ πονγκ και μαθαίνει στα παιδιά να λειτουργούν σαν ομάδα. Κάτι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο δύσκολο…
