Γιατί η αριστερά ξέρει τι ποιεί η δεξιά;
Όσοι παρακολούθησαν την έκτακτη συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής, που δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουν οι αρχηγοί των κομμάτων του κοινοβουλίου, θα διαπίστωσαν ότι όχι μόνο δεν υπήρξε συναίνεση, συμφωνία ή συνεργασία σε αυτά που είπε ο πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας, αλλά και η κυβέρνηση η ίδια δια στόματος πρωθυπουργού απεδείχθη εκ των πραγμάτων ότι δεν ήθελε αυτή τη συναίνεση και τη συνεργασία.
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί έγινε αυτή η συζήτηση; Για να θέσει ο πρωθυπουργός της χώρας τα θέματα και τα προβλήματα των διαπραγματεύσεων, για να κάνουν ερωτήματα οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για να προβληθεί η πρόεδρος της βουλής και να βαθμολογήσει τους ομιλητές ή για να δώσουμε ένα σύνθημα ένα μήνυμα που είναι της μοδός προς τους ξένους που μας παρακολουθούν, δανειστές, συμμάχους, φίλους και εχθρούς, ότι εμείς τα βρίσκουμε μέσα στη χώρα αλλά δεν τα βρίσκουμε έξω από τη χώρα στις συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με όλους τους φίλους δανειστές και συνεργάτες;
Αν αυτό ήταν το μήνυμα αυτό απέτυχε παταγωδώς. Γιατί μετά την αποχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη συνεδρίαση της βουλής δεν υπήρξε καμία συναίνεση, καμία συνεννόηση και καμία συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, γιατί και οι υπόλοιποι αρχηγοί κομμάτων που παρέμειναν στη βουλή άσκησαν αυστηρή κριτική και έλεγχο στον πρωθυπουργό και στο κόμμα για τα όσα δήλωσε, που μπορεί να τα βρει κανείς και στις εφημερίδες και στα κανάλια που συνεχώς θα τα μεταδίδουν.
Αν δεν ήταν αυτό το μήνυμα και το σύνθημα και ήταν πράγματι μια καλή πρόθεση του πρωθυπουργού για να έχει συναίνεση της αντιπολίτευσης, και ιδιαίτερα της αξιωματικής, τότε γιατί τους τα έψαλε κανονικά, για να μην πω τους ύβρισε, λέγοντας ότι αυτοί είναι υπαίτιοι της κατάστασης που βρίσκεται σήμερα η χώρα και ότι ο λαός πληρώνει τα λάθη των προηγούμενων ενώ η σημερινή κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός βρίσκονται στο απυρόβλητο μια και δεν έχουν υπογράψει ακόμα κανένα μνημόνιο ή σύμβαση και δεν γνωρίζουν αν θα υπάρξει έντιμος ή όχι συμβιβασμός με τους δανειστές;
Τώρα πως είναι δυνατόν να ζητάει κάποιος πολιτικός και μάλιστα πρωθυπουργός συνεργασία και συναίνεση με την αντιπολίτευση όταν προηγουμένως στο λόγο του τους θεωρεί υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας, τους τα ψέλνει κανονικά και μετά ζητά συναίνεση για τη στήριξή του, ή εγώ δεν κατάλαβα καλά ή εκείνος δεν τα είπε σωστά. Βγάλτε εσείς το συμπέρασμα.
Και πάμε και στην τρίτη περίπτωση. Είχε ακουστεί, είχε σχολιαστεί, είχε συζητηθεί στα πολιτικά μαγαζιά και στα ΜΜΕ, ότι η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με τη γραμμή του πρωθυπουργού όσον αφορά το νέο μνημόνιο ή τη δανειακή σύμβαση και προτιμά τη ρήξη. Άλλωστε και ο κος Λαφαζάνης επίσημα και υπεύθυνα – και είναι προς τιμήν του- παλαιότερα σε δηλώσεις του αλλά και μέσα στη βουλή στην ολομέλεια της Δευτέρας υποστήριξε την άποψη ότι είναι προτιμότερη η ρήξη παρά ένα νέο μνημόνιο.
Μήπως ο πρωθυπουργός λοιπόν οργάνωσε αυτή την έκτακτη συνεδρίαση της ολομέλειας της βουλής με τους αρχηγούς των κομμάτων για να μαλακώσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν με τον έντιμο συμβιβασμό που επιδιώκει στις Βρυξέλες; Και στρατιωτικά και πολιτικά και λογικά αν θέλετε η επίθεση που έκανε προς την αξιωματική αντιπολίτευση συσπείρωσε, επί του παρόντος, τους διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με τη γραμμή του. Δηλαδή ίσως ο σκοπός του δεν ήταν η συναίνεση αλλά η διαφωνία για λόγους εσωκομματικούς.
Περίεργο όμως και αληθινό είναι και η εμφάνιση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής ο οποίος είχε σχεδόν την ίδια γραμμή με τον πρωθυπουργό και επιθετικό λόγο ενάντια στην αξιωματική αντιπολίτευση και προσωπικά προς τον κ. Σαμαρά. Τώρα που οφείλεται αυτό, ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Οι φαντασιόπληκτοι μπορούν μάλιστα να πουν αυτό το οποίο έντεχνα διαρρέουν για λόγους σκοπιμότητας ότι τους θυμίζει αυτή η τακτική ή στρατηγική ή πολιτική όχι μόνο με την ομιλία του αρχηγού της Χρυσής Αυγής αλλά και προηγουμένως, με τη στάση της προέδρου της βουλής της κ. Κωνσταντοπούλου, κάτι ανάλογο με το γνωστό σύμφωνο Ρίμπεντροπ- Μολότοφ .μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που τελικά δεν πέτυχε. Φαντασιοπληξία, πολιτική φαντασία όπως θέλετε πείτε το, αλλά και αυτό σχολιάστηκε.
Τέλος, πολλοί τα έβαλαν με την πρόεδρο της βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Και ο κος Σαμαράς, και ο κος Βενιζέλος και ο κος Θεοδωράκης. Άλλοι τη χαρακτήρισαν παιδονόμο, άλλοι είπαν ότι βαθμολογεί τους ομιλητές, άλλοι ότι διακόπτει τους ομιλητές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άλλοι ότι ειρωνεύεται και άλλα πολλά. Τώρα τι ακριβώς θέλει η κ. Κωνσταντοπούλου εκείνη το ξέρει καλύτερα. Αλλά οπωσδήποτε αποτελεί και ένα πονοκέφαλο για τον πρωθυπουργό, ανεξάρτητα αν αυτό δε λέγεται για τους γνωστούς λόγους της συνύπαρξης και της συνεργασίας με όλες τις συνιστώσες, επί του παρόντος τουλάχιστον.
Τώρα ποιοι είναι οι πατριώτες και ποιοι είναι οι προδότες αυτής της χώρας, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του όταν προσέξει αυστηρά τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων στην έκτακτη αυτή ολομέλεια της βουλής. Αλλά όταν το κράτος έχει ανάγκη, όταν η χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα, όταν υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να λυθούν γιατί δεν υπάρχουν χρήματα και θα πεινάσουμε όλοι μαζί, οι Έλληνες δεν πρέπει να μείνουν ενωμένοι όλοι μαζί όπως το απέδειξαν με το όχι του ’40 και όχι μόνο; Αυτοί που πολέμησαν, αυτοί που σκοτώθηκαν, είτε αριστεροί ήταν, είτε δεξιοί ήταν, είτε κεντρώοι, (αμερικανόφιλοι, Ρωσόφιλοι ή και Γερμανόφιλοι ακόμα) δεν ενώθηκαν όλοι μαζί για να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή;
Θα μου πείτε τότε ήταν πόλεμος και όλα αυτά τα ιδεολογήματα και οι κομματισμοί ήταν δευτερεύοντα θέματα. Ε, καλά δεν έμαθαν από τον πόλεμο οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες πως διατηρείται η ειρήνη; Όταν ξεχωρίζεις στο εθνικό κοινοβούλιο τους πατριώτες από τους προδότες εν καιρώ ειρήνης, τότε οι ξένοι που σε παρακολουθούν αντιλαμβάνονται ότι ήρθε η ώρα να αρπάξουν ότι έχει απομείνει στην Ελλάδα ή στο Ελλαδιστάν όπως την αποκαλούν μερικοί. Όταν καυγαδίζει σε ένα σπίτι η οικογένεια ο γείτονας φταίει που φωνάζει την Αστυνομία; Γιατί εμείς φτάσαμε στο σημείο και δυστυχώς να λέμε ότι για όλα να φταίνε οι γείτονες και οι ξένοι και εμείς που κάνουμε τον καυγά δεν φταίμε σε τίποτα.
